Δόθηκε πολύ πιο πριν μάχη για την εικόνα του Ένθρονου Χριστού

Της Νεκταρίας Χατζηχριστοδούλου

Τη δική του θέση επί του θέματος του επαναπατρισμού της εικόνας του Ένθρονου Χριστού εξέφρασε στον «Π» ο Στυλιανός Περδίκης, διευθυντής του Μουσείου Κύκκου. Μιλά για τις δικές του προσπάθειες για επαναπατρισμό της εικόνας οι οποίες, δηλώνει, ξεκίνησαν πολύ πιο πριν από τις ημερομηνίες που γράφτηκαν στον Τύπο.

Η εικόνα του Ένθρονου Χριστού χρονολογείται στα τέλη του 15ου ή στις αρχές του 16ου αιώνα και προέρχεται από την κατεχόμενη εκκλησία του Αντιφωνητή στην Καλογραία της επαρχίας Κερύνειας. Μετά τη λεηλασία της εκκλησίας του Αντιφωνητή των τοιχογραφιών, των φορητών εικόνων και των κατακερματισμένων ξυλόγλυπτων από τον τουρκικό κατοχικό στρατό, ακολούθησε κλοπή πολλών έργων.

Ο Στυλιανός Περδίκης ανέφερε στον «Π» ότι εντόπισε την εικόνα τυχαία το 1991 σε μια γκαλερί του Λονδίνου. Μόλις συνειδητοποίησε ότι είναι κυπριακή, άρχισε ο ίδιος μια διαδικασία διεκδίκησης της εικόνας από τον κάτοχό της, εφοπλιστή Περβανά. Υπήρξαν δυσκολίες στη διεκδίκησή της και ακολουθήσαν αρκετά δικαστήρια στα οποία η μάχη δεν ήταν εύκολη. Επιπλέον, είπε στον «Π» «δέχθηκα απειλητικά τηλεφωνήματα για να σταματήσουμε να διεκδικούμε την εικόνα». Ως αποτέλεσμα, να μην γίνει κατορθωτός ο επαναπατρισμός της επισημαίνοντας ότι δεν υπήρξε καμία βοήθεια από την Αστυνομία η οποία ήταν ενήμερη για το θέμα.

Φτάνοντας στο 2014 και αφού απεβίωσε ο κάτοχος που κρατούσε παράνομα την εικόνα, οι συγγενείς του θέλησαν να την πωλήσουν σε δημοπρασία στο εξωτερικό. Με αυτό τον τρόπο την εντόπισε η Εκκλησία της Κύπρου. Τα γεγονότα που ακολουθήσαν έχουν ήδη επισημανθεί αυτές τις μέρες. Σύμφωνα με τα όσα έχουν γραφτεί, μετά τον εντοπισμό της εικόνας από την Εκκλησία της Κύπρου, ο κ. Περδίκης ενημέρωσε και την Αστυνομία Κύπρου, η οποία προέβη σε συνεργασία με τον γενικό εισαγγελέα σε όλες τις απαιτούμενες διαδικασίες. Με αποτέλεσμα, το 2014 οι αστυνομικές αρχές της Ελβετίας να προχωρήσουν σε κατάσχεση της εικόνας. Έπειτα ακολούθησαν όλες οι απαιτούμενες νομικές διαδικασίες, οι οποίες εντατικοποιήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια.

Ο κ. Περδίκης μίλησε και για τους τρόπους που υπάρχουν για επαναπατρισμό εικόνων που αγοράστηκαν παράνομα από ξένους μετά την τουρκική εισβολή. Ανέφερε ότι υπάρχουν δύο τρόποι, η μια οδός -η πολύπλοκη- είναι η νομική, στην οποία όπως δήλωσε υπάρχει μεγάλη οικονομική επιβάρυνση και δύσκολα βρίσκεις το δίκιο σου. «Δεν είναι εύκολο να αποδείξεις ότι το έργο ανήκει στη χώρα σου και είναι δύσκολο να πας ενάντια στις νομοθεσίες κρατών». Η δεύτερη οδός η οποία είναι η πιο εύκολη και άμεση, είναι όταν ο οποιοσδήποτε εντοπίζει μια εικόνα σε δημοπρασία αν έχει τα λεφτά να την αγοράζει. Βέβαια εδώ, όπως δήλωσε ο κ. Περδίκης, υπάρχουν πάλι εμπόδια καθώς με βάση τον νόμο ακόμα και αν κάποιος αγοράσει την εικόνα, ανήκει στο κράτος και πρέπει να δοθεί πίσω σ' αυτό. Ο κ. Περδίκης εξέφρασε την προτίμησή του προς τον δεύτερο τρόπο, «ο εξώδικος συμβιβασμός είναι πολύ καλύτερος από το να γίνονται αγωγές». Τέλος, ανέφερε ότι ο κάθε φορέας πρέπει να ασχολείται με τις αρμοδιότητές του.