Απόστρατοι αξιωματικοί δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τα νέα ηλικιακά όρια αφυπηρέτησης

Στο κενό έπεσαν οι προσπάθειες πέντε πρώην υψηλόβαθμων αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς να ανατρέψουν τους κανονισμούς που τέθηκαν σε ισχύ από τις 2/12/2016 με βάση τους οποίους, καθορίστηκαν νέα μειωμένα ηλικιακά όρια υποχρεωτικής αφυπηρέτησης στο στράτευμα. Τρεις συνταγματάρχες οι Μιχαήλ, Νικολάου και Μαρκαντώνης, ο πλοίαρχος Ποχάνης και ο σμήναρχος Κουμενίδης επιχείρησαν να ακυρώσουν τα νέα μειωμένα ηλικιακά όρια με βάση τα οποία αφυπηρέτησαν υποχρεωτικά άλλοι δύο και άλλοι τρία χρόνια νωρίτερα. Η από κοινού προσφυγή που καταχώρισαν το 2017 απορρίφθηκε όπως και η έφεση που κατέθεσαν στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2019, με την οποία αμφισβήτησαν την πρωτόδικη απόφαση. Ακολούθως, στις 17/5/2019 κατέθεσαν αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο η οποία αποσκοπούσε στην εξασφάλιση απόφασης που να παραμερίζει και να ακυρώνει την απόφαση της ολομέλειας του Σώματος ημερομηνίας 19/3/2019 «... λόγω προφανούς παραβίασης της δίκαιης δίκης που επήλθε με προφανή εσφαλμένη αποτύπωση και κρίση έξω και ή αντίθετα προς τα πραγματικά στοιχεία ή αντίθετα προς τα πραγματικά γεγονότα ή δεδομένα και ή τους ισχυρισμούς που είχαν τεθεί». Σύμφωνα με τους αιτητές, δεν υπήρξε πλήρης εξέταση των εγερθέντων ισχυρισμών τους και ως εκ τούτου παραβιάστηκε το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, με δικαστές τους κ. Αντώνη Λιάτσο, Τεύκρο Οικονόμου και Αντρούλα Στυλιανίδου - Πούγιουρου, απέρριψε την αίτηση των πέντε απόστρατων αξιωματικών υποδεικνύοντας, ότι η όποια παρέμβασή του θα είναι έξω από το πλαίσιο του Συντάγματος και του νόμου καθώς θα ενεργήσει ως τριτοβάθμιο δικαστήριο. Όπως αναφέρουν οι τρεις δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου στην απόφαση του, ημερομηνίας 18/12/2020, «ο νόμος προβλέπει ένα στάδιο έφεσης και στην ενώπιόν μας περίπτωση το δικαίωμα αυτό των αιτητών έχει ασκηθεί μέσα από την ακρόαση της έφεσης και έχει ολοκληρωθεί με την έκδοση της απόφασης ημερομηνίας 19/3/2019. Η διασφάλιση της τελεσιδικίας αποτελεί θεμελιακή αρχή που ενυπάρχει στο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης» τονίζουν στην απόφασή τους. Υποδεικνύοντας, παράλληλα, τα εξής: «Τυχόν παρέμβασή μας, θα ισοδυναμούσε με επανάνοιγμα υπόθεσης Εφετείου, διεξαγωγή νέας δίκης και, κατά προέκταση, με ανάληψη τριτοβάθμιας δικαιοδοσίας, κάτι που δεν θα ήταν νομικά επιτρεπτό. Είναι σαφές από τα πιο πάνω ότι, ουσιαστικά, το παράπονο των αιτητών και η βάση των ισχυρισμών τους επικεντρώνεται στη θέση ότι η απόφαση της Ολομέλειας είναι άδικη και ή λανθασμένη με βάση προηγούμενη νομολογία. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να την εντάξει στις περιπτώσεις όπου παρέχεται στο δικαστήριο σύμφυτη δικαιοδοσία παραμερισμού εκδοθείσας κατόπιν άκυρης διαδικασίας απόφασης ως χρέος προς αποκατάσταση της δικαιοσύνης και προς διασφάλιση της λειτουργίας του δικαστηρίου ως δικαστηρίου της δικαιοσύνης».