«H ηχηρή "κυπριακή" ήττα στην ιστορική Σύνοδο» του Κώστα Κωνσταντίνου

Χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η σημαντικότερη για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύνοδος, μετά από εκείνην της Λισσαβώνας. Και μάλλον έτσι έχουν τα πράγματα. Η μαραθώνια σύνοδος κορυφής της Ε.Ε., για την ακρίβεια η μεγαλύτερη σε διάρκεια σύνοδος στην Ιστορία της Ε.Ε., κατέληξε -χθες στις Βρυξέλλες- σε ένα μεγαλόπνοο όσο και αναγκαίο για την ίδια την επιβίωση της Ε.Ε. σχέδιο επανεκκίνησης ουσιαστικά της Ευρώπης αλλά και διαχείρισης της Κρίσης των ημερών.

Για να σωθούν οι εντυπώσεις

Ενδιαφέρον, ειδικά στις μέρες που διανύουμε είναι το αποτέλεσμα το οποίο καταγράφηκε στη Σύνοδο σε σχέση με την τύχη ακριβώς του ζητήματος των δαπανών για την υγεία αλλά και των διθυράμβων τους οποίους κάποιοι είχαν σπεύσει να γράψουν στην Κύπρο, σε σχέση με το EU Health, στον απόηχο και την εντονότατης απαρέσκειας για τον κακό χειρισμό της πανδημίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την Κομισιόν. Προκειμένου να πιστωθεί στην Κύπρια Eπίτροπο Στέλλα Κυριακίδου μια επιτυχία η οποία δεν είχε καν καταγραφεί, ως κάτι τετελεσμένο και ως αντίβαρο -εδώ έστω- στα πυρά που δεχόταν. Και κλασικά, ενδεικτικό μιας απόστασης η οποία χωρίζει το PR (δημόσιες σχέσεις) και την εσωτερική πολιτική κατανάλωση στην Κύπρο από την ευρωπαϊκή -και όχι μόνο- πραγματικότητα.

Τα «9,4 δισεκ» για… εμάς!

Στις αρχές Ιουνίου, λοιπόν, η Κύπρος μάθαινε μεταξύ άλλων ότι «οι Ευρωπαίοι» είχαν αποφασίσει να… εμπιστευθούν στη μικρή μας χώρα μέσω της Επιτρόπου μας (!..) 9,4 δισεκατομμύρια ευρώ για ένα πρόγραμμα - μαμούθ για την υγεία. Ήταν βεβαίως μια πρόταση, κάτι που περνούσε στα ψιλά. Και ήταν πρόταση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία σίγουρα, δεδομένων των επιδόσεών της στην παρούσα της σύνθεση, δεν μπορούσε να επιβάλει και πολλά πράγματα στον τομέα της υγείας, ειδικά με το βαρίδι της αποτυχίας της διαχείρισης του Covid-19.

Το τέλος των παραμυθιών

Αυτό λοιπόν αποτυπώθηκε και στη Σύνοδο χθες. Εκεί που η ελπίδα ήταν πως τα 9,4 θα μειώνονταν ενδεχομένως στα 7,7 ή κάτι ανάλογο, το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης το οποίο αποτυπώνει και την απαρέσκεια των ηγετών για τους χειρισμούς της Κομισιόν -και της Επιτρόπου Κυριακίδου- ήταν κόλαφος: μόλις 1,7 δισεκατομμύρια και με αυτό το τέλος ουσιαστικά των προσδοκιών και των ψευδαισθήσεων, την ώρα που διατέθηκαν ποσά σε άλλους τρόπους διαχείρισης,

Δεν προσπάθησαν ή δεν έπεισαν;

Τα ενδεχόμενα είναι δύο: είτε δεν έγινε η απαιτούμενη προσπάθεια για να πεισθούν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ότι η Κομισιόν και η Επίτροπος ήταν σε θέση να εφαρμόσουν το δικό τους πρόγραμμα, είτε αυτό έγινε αλλά δεν έπεισαν. Η δε Λευκωσία αναγκάστηκε απλά να συμπλεύσει με την απόρριψη των σχεδίων της Επιτροπής και της Επιτρόπου χωρίς να μπορέσει να διατυπώσει ιδιαίτερες ενστάσεις. Ούτως ή άλλως κοινή ήταν η εκτίμηση πως σε αυτή τη Σύνοδο το παρόν της Λευκωσίας δεν υπήρξε ούτε καν τυπικό, για λόγους που παραμένουν άγνωστοι.

Το σημαντικό όμως, είναι πως για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως όσο ικανοί και εάν είναι οι μηχανισμοί δημιουργίας εικονικών πραγματικοτήτων στα ΜΜΕ, η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική. Βοώσα ενίοτε, όπως και εδώ.