Άσυλο σε αιτητή από το Ιράν με απόφαση Ανωτάτου

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτή την έφεση που καταχώρησε αιτητής πολιτικού ασύλου από το Ιράν, ανατρέποντας πρωτόδικη απόφαση με την οποία είχε επικυρωθεί η απόρριψη της αίτησής του από την Υπηρεσία Ασύλου και την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων.

Το Ανώτατο αποφάνθηκε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν εξέτασε τον ισχυρισμό του αιτητή ότι λειτουργός στην Υπηρεσία Ασύλου που απέρριψε την αίτησή του «ήταν κακώς πληροφορημένη για τα γεγονότα που λάμβαναν χώραν στο Ιράν εφόσον η πληροφόρησή της δεν ήταν από αξιόπιστες και βάσιμες πηγές, αλλά από αναξιόπιστες, όπως η Google και η Wikipedia».

Σύμφωνα με την κατά πλειοψηφία απόφαση του Ανωτάτου, «ο εφεσείων με καταγωγή από το Ιράν, διοικητικός λειτουργός σε πανεπιστήμιο της χώρας του για πολιτιστικά θέματα, το εγκατέλειψε όταν ένοιωσε απειλή για τη ζωή του επειδή είχε υποστηρίξει ανοικτά τον ανθυποψήφιο του Προέδρου της χώρας κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών που έγιναν το 2005».

«Και, όταν, λόγω του γεγονότος αυτού, απολύθηκε από το πανεπιστήμιο, κατέφυγε στη Δημοκρατία όπου και αναζήτησε πολιτικό άσυλο, πλην όμως, τόσο η Υπηρεσία Ασύλου, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων κατά την εξέταση της διοικητικής προσφυγής, απέρριψαν το αίτημα με σχετικές αποφάσεις τους θεωρώντας τις θέσεις του προσφεύγοντος αναξιόπιστες», προστίθεται στην απόφαση.

Όπως αναφέρεται, ο εφεσείων προσέφυγε στη συνέχεια ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου το οποίο απέρριψε την προσφυγή του, επικυρώνοντας ουσιαστικά την απόρριψη του αιτήματός του.  Ακολούθως, ο Ιρανός καταχώρησε την παρούσα έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης, η οποία εκδικάστηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου, υπό πενταμελή σύνθεση.

Σημειώνεται ότι ένας από τους βασικούς ισχυρισμούς του εφεσείοντα πρωτοδίκως που προωθήθηκε ως λόγος ακυρώσεως και είναι και ο μόνος που προβλήθηκε κατ ́ έφεση, ήταν ότι «η αρμόδια λειτουργός στην Υπηρεσία Ασύλου κατά την προφορική συνέντευξη και κατά την εξέταση της αιτήσεως για παραχώρηση ασύλου ήταν κακώς πληροφορημένη για τα γεγονότα που λάμβαναν χώραν στο Ιράν κατά τον ουσιώδη χρόνο εφόσον η πληροφόρηση της δεν ήταν από αξιόπιστες και βάσιμες πηγές, αλλά από αναξιόπιστες, όπως η Google και η Wikipedia».

Όπως αναφέρεται, «το Δικαστήριο επί του θέματος αυτού κατέγραψε ότι κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας του εφεσείοντα ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου είχε πράγματι γίνει λάθος από την αρμόδια λειτουργό εφόσον θεωρήθηκε ότι ο κ. Moeen δεν ήταν ένας από τους ανθυποψηφίους του μετέπειτα εκλεγέντος Προέδρου του Ιράν στις εκλογές του 2005».

Το Ανώτατο με πλειοψηφία (3 -2) έκρινε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο «στην ουσία δεν εξέτασε, ούτε και απάντησε τον ευρύτερο ισχυρισμό του εφεσείοντα περί της αναξιοπιστίας, ή, εν πάση περιπτώσει, της χρήσης μη επίσημων πηγών», σημειώνοντας ότι «παρέλειψε έτσι να εξετάσει ένα ουσιώδη ισχυρισμό παρακάμπτοντας τον με την υιοθέτηση της αναφοράς της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων ότι το διαπιστωθέν λάθος ήταν ήσσονος σημασίας».

«Περαιτέρω, δεν αρκεί η τοποθέτηση των εφεσιβλήτων ότι δυνατόν να καταπατούνται τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των αντιφρονούντων, αλλά ο εφεσείων δεν κατάφερε να αποδείξει ότι διωκόταν στη χώρα του, όταν οι πηγές που χρησιμοποιεί η Υπηρεσία Ασύλου για τη διακρίβωση των ισχυρισμών περί δίωξης δεν είναι αξιόπιστες. Η αξιοπιστία ενός αιτητή περνά δια μέσου της ίδιας της αξιοπιστίας των πηγών ελέγχου της αξιοπιστίας αυτής», καταλήγει το Δικαστήριο στην απόφαση του, επιτρέποντας την έφεση και παραμερίζοντας την πρωτόδικη απόφαση.