Ο Λόου και το εξάγωνο της συμφοράς

Πίσω από την, στα όρια του καλτ, περσόνα του ιδιόρρυθμου Μαλαισιανού επιχειρηματία κρύβεται μια ιστορία που πηγαίνει βαθύτερα από τα πάρτι με την Πάρις Χίλτον, τις τούρτες με την –αναδυόμενη– Μπρίτνεϊ Σπίαρς και τις ταινίες με τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. Ο Τζο Λόου εκτός από το κυπριακό του διαβατήριο, το να κυνηγάει μοντέλα ή χολυγουντιανές σταρ και να αγοράζει γιοτ και πίνακες του Πικάσο, κατόρθωσε, πέραν της εμπλοκής του στο σκάνδαλο 1MDB, να συνδεθεί με το αναδυόμενο τα τελευταία χρόνια πεδίο του litigation communications – του κομματιού εκείνου των εταιρικών δημοσίων σχέσεων που δρουν διορθωτικά επί της πληγείσας φήμης των πελατών τους (αλλά και το προηγούμενο διερεύνησης ως προς την ανάμειξη τρίτης χώρας). Πεδίο που συνδέεται άρρηκτα με την άσκηση πολιτικής επιρροής, τον τρόπο που οι εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ δημιούργησαν σκιές Ρωσίας (κατά γενική ομολογία) και φυσικά το πώς ο ίδιος ο Λόου συνεργάστηκε με δύο πολύ ισχυρούς νομικούς οίκους (τους Kobre & Kim και Schillings International) προκειμένου να διορθώσει τη δημόσια εικόνα του.

Παίκτης ο Λόου

 Σε δημοσίευμα του Open Secrets του περασμένου Μαρτίου περιγράφονται αναλυτικά αυτές οι πτυχές με τρόπο μάλιστα που συνάδει με το εργαλείο του Foreign Lobby Watch το οποίο καταγράφει, μέσω επίσημων στοιχείων, τα ποσά που δαπανούν ξένοι δρώντες για σκοπούς lobbying στις ΗΠΑ – σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία του FARA (Foreign Agents Registration Act). O Λόου φαίνεται πως δαπάνησε πολλά εκατομμύρια όχι μόνο για να καθαρίσει ο ίδιος το όνομά του σε σχέση με τα χρήματα του λαού της Μαλαισίας που υπεξαίρεσε αλλά και για να εισέλθει στο litigation business ο ίδιος – και μάλιστα να αλλάξει τα όριά του αλλά και τον τρόπο λειτουργίας του εν γένει. Το μυστήριο ωστόσο στην περίπτωση της ιστορίας του Μαλαισιανού δεν περιορίζεται μόνο στο πού κρύβεται αλλά και στο ποιος είναι ο χρηματοδότης του ή αν υπάρχει εμπλοκή στήριξης τρίτης χώρας.

ΔΙΑΒΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ακόμη μία επιταγή 10.000 ευρώ από τον Jho Low

Μέχρι τον Τραμπ

 H έρευνα του Open Secrets καταδεικνύει τη σχέση του Λόου με ανθρώπους κλειδιά του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ, όπως ο επί σειρά ετών δικηγόρος του Μαρκ Κάσοβιτς και ο σύμβουλος του Οργανισμού Τραμπ Μπόμπι Μπούρσφιλντ. Επιπλέον υπονοείται στέλεχος της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ το 2016, όπως ο Πολ Μάναφορτ – η σχέση του οποίου με την Κύπρο απασχόλησε στο παρελθόν την αμερικανική δικαιοσύνη. Δεδομένης της αντίληψης διεθνώς πως το 2016 υπήρξε ξένη εμπλοκή στην αμερικανική εκλογική διαδικασία για σκοπούς επηρεασμού, εκείνο που καθίσταται σαφές είναι πως ο Λόου δεν είναι απλά ένας τυπικός απατεώνας που ξέπλενε χρήματα. Αλλά ίσως μια πιο «ενδιαφέρουσα» προσωπικότητα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας έχει επανειλημμένα δηλώσει πως ο Λόου δρα εκ μέρους της κυβέρνησης της Κίνας.

Σοβαρό πλήγμα

 Στη δημόσια σφαίρα η υπόθεση Λόου έπληξε ανεπανόρθωτα την εικόνα της Κύπρου διεθνώς πρωταγωνιστώντας σε όλα τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου από το Bloomberg και τους Financial Times μέχρι το Reuters και τους Times της Νέας Υόρκης. Την ίδια στιγμή όμως το debate σε σχέση με το πρόγραμμα της κατ’ εξαίρεσης πολιτογράφησης παραμένει ένα αντικείμενο αντιπαράθεσης σε σχέση όχι μόνο με τη λειτουργικότητά του και τον τρόπο ελέγχου αλλά και αναφορικά με το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που αυτό συνεισφέρει στην κυπριακή οικονομία, μετά την κρίση του 2013. Φυσικά δεν λείπουν οι απολογητές του προγράμματος που εστιάζουν –παρά την επανειλημμένη έκθεση της Κύπρου διεθνώς– στην ανάλυση ρίσκου και στο νομότυπο της διαδικασίας και όχι στη μεγάλη εικόνα – σε σχέση με τα πρόσωπα (και το ποιόν τους) που έρχονται στο φως της δημοσιότητας ως κάτοχοι κυπριακών διαβατηρίων. Ο Βρετανός πολιτικός σύμβουλος Simon Anholt που ίδρυσε το Good Country Index όρισε, πριν από 19 χρόνια, τη θεωρία του Nation Brand με το γνωστό εξάγωνό του. Το branding που μια χώρα θέτει διεθνώς –κοινώς η διεθνής της φήμη– εδράζεται σε έξι πυλώνες: Τον τουρισμό, τους ανθρώπους της, το εξαγωγικό εμπόριο, την κουλτούρα και την πολιτιστική της κληρονομιά, τη διακυβέρνησή της και τον τρόπο με τον οποίο επενδύει ή μεταναστεύει σε άλλες χώρες. Μια χώρα βασιζόμενη σε αυτά τα έξι ποιοτικά στοιχεία, εκτός της φήμης της, δημιουργεί ένα μοντέλο πολιτιστικής και οικονομικής διπλωματίας και οριοθετεί την ήπια δύναμή της (soft power). Παρατηρώντας κανείς τα τελευταία χρόνια τους έξι αυτούς πυλώνες του Nation Brand Hexagon του Άνχολτ στην περίπτωση της Κύπρου διαπιστώνει μια –σε εξέλιξη– τραγωδία, η οποία πέρα από την αποτυχία στο υπ' αριθμόν 1 εξαγωγικό μας προϊόν, το χαλλούμι, συμπληρώνει αυτές τις έξι γωνίες με λέξεις όπως: διαβατήρια, Ρώσοι ολιγάρχες, νούμερο 1 καταζητούμενοι στον κόσμο, διαφθορά, κ.ο.κ. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα σε σχέση με τη ζημιά που συντελείται στη φήμη της Κύπρου.



Twitter: @JohnPikpas