Η ένταξη στη δική μας κοινωνία

Δεν είναι επιλογή τους. Δεν αποφάσισαν εν μία νυκτί να μπουν σε μια βάρκα με προορισμό το άγνωστο. Τα παιδιά της Κοφίνου, που στα μάτια τους βλέπεις μόνο δίψα για ζωή, έφτασαν στο νησί μας για ένα καλύτερο αύριο. Σε όλο αυτό το ταξίδι τα παιδιά που βρέθηκαν στη δίνη του πολέμου και αναγκάστηκαν να φύγουν, σήμερα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία για να αρχίσουν ξανά τη ζωή τους. Είναι αυτά που μένουν στο Κέντρο Υποδοχής Φιλοξενίας αιτητών ασύλου στην Κοφίνου, νιώθουν την Κύπρο σπίτι τους και παλεύουν καθημερινά ελπίζοντας για το αύριο. Ο μη κυβερνητικός οργανισμός Cardet, σε συνεργασία με την Innvovade και το Πανεπιστήμιο Frederick υπό την καθοδήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου επισκέπτονται τα παιδιά, δίνοντάς τους την ευκαιρία να μάθουν, μεταξύ άλλων, και την ελληνική γλώσσα για να ενσωματωθούν πιο εύκολα στην κοινωνία. Η εκπαιδευτικός Μαρία Παπαγεωργίου περιγράφει το πώς γεννήθηκε η ιδέα και πώς η ίδια βιώνει την επαφή της με τα παιδιά τής…Κοφίνου.

Πώς γεννήθηκε η συγκεκριμένη ιδέα;

«Το 'Γεια Χαρά' διαμορφώθηκε και τρέχει εδώ και …. χρόνια στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης προσπάθειας από αρκετούς οργανισμούς και φορείς για παροχή στήριξης στη διαδικασία ενσωμάτωσης των μεταναστών στην τοπική κοινωνία. Όπως αντιλαμβάνεστε, η γνώση της ελληνικής γλώσσας είναι καθοριστικής σημασίας για τα άτομα αυτά, πόσω μάλλον δε για μικρά παιδιά στα οποία και στοχεύει το πρόγραμμά μας. Επιθυμία μας είναι να τους βοηθήσουμε να αποκτήσουν βασικές γνώσεις ελληνικών που θα τους βοηθήσουν να νιώσουν πιο άνετα στο σχολικό περιβάλλον και την τοπική κοινωνία, καθώς και να μπορούν να ακολουθήσουν και να προοδεύσουν στα μαθήματά τους».

Πώς σας αντιμετώπισαν τα παιδιά;

 «Όπως μπορείτε να αντιληφθείτε, τα παιδιά στην αρχή ήταν συγκρατημένα και επιφυλακτικά, τόσο απέναντί μου όσο ως προς το όλο εγχείρημα. Αυτό είναι λογικό, αν λάβουμε υπόψη τη δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν στην εκμάθηση των ελληνικής γλώσσας, που δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Γι’ αυτό, από τα πρώτα κιόλας μαθήματα περιέβαλα τα παιδιά με στοργή, αγάπη και κατανόηση. Μέσω της εφαρμογής σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων, δουλεύοντας με υπομονή, επιμονή και ενθαρρύνοντάς τα διαρκώς, τα παιδιά άρχισαν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, έστω κάποιων λέξεων. Με την πάροδο του χρόνου συνεχώς προόδευαν, τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο, απέβαλαν τις επιφυλάξεις τους και κάποιους φευγαλέους φόβους και συνειδητοποίησαν ότι μπορούν να προχωρήσουν και πιο πέρα. Όλα αυτά συνέβαλαν ώστε τα παιδιά που φοιτούσαν στην τάξη μου, με χώρες καταγωγής το Ιράκ, τη Συρία, την Παλαιστίνη και τη Σομαλία,  να με περιβάλουν με αγάπη και να μου εκφράζουν εμπράκτως εκτίμηση και σεβασμό για τη βοήθεια και τη στήριξη που τους παρέχω στην προσπάθειά τους για εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας».

Ποιο μάθημα ή ποιο μέρος του μαθήματος προτιμούν;

 «Οι μαθητές στα πρώτα μαθήματα έδειξαν ενδιαφέρον να μάθουν απλές και μικρές λέξεις, λέξεις της καθημερινότητας, και στη συνέχεια ήθελαν να μαθαίνουν πιο δύσκολες και να τις συνδέουν, ώστε να σχηματίζουν μικρές ή μεγάλες προτάσεις. Διαπίστωσα δε ότι ενθουσιάζονταν όταν οι δραστηριότητες  έπαιρναν μορφή παιχνιδιού, κι έτσι η εκμάθηση γινόταν πιο εύκολη και πιο ευχάριστη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επεδείκνυαν κατά την πραγματοποίηση ομαδικών εργασιών, όπου το κάθε μέλος βοηθούσε, διευκόλυνε και ενθάρρυνε το άλλο προς επίτευξη του κοινού τους στόχου».

Θεωρείτε ότι τα παιδιά από οικογένειες μεταναστών μπορούν  να ενταχθούν στην κοινωνία εύκολα;

 «Η ομαλή ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία δεν είναι εύκολη υπόθεση και είναι σίγουρα μια αμφίδρομη διαδικασία. Πρέπει να τους παρέχεται βοήθεια, στήριξη και ευκαιρίες για να ενσωματωθούν στην κοινωνία, ενώ από πλευράς τους είναι σημαντικό, σε προσωπικό επίπεδο, να καταβάλουν την απαιτούμενη προσπάθεια. Είναι σημαντικό να επενδύσουν στην απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων και δεξιοτήτων που θα τους επιτρέψουν να ενταχθούν στην κοινωνία και να κυνηγήσουν τους προσωπικούς τους στόχους. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, η εκμάθηση των ελληνικών που θα τους βοηθήσει στις καθημερινές τους συναναστροφές είναι εξαιρετικής σημασίας και είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα που συμμετέχω στο 'Γεια Χαρά' που βοηθά παιδιά με μεταναστευτικό υπόβαθρο να το επιτύχουν αυτό, προσφέροντας καθ’ αυτό τα εχέγγυα να ενταχθούν στην κυπριακή κοινωνία».

Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή;

«Τέτοιες στιγμές υπήρξαν πολλές, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω μία θα έλεγα την πρώτη φορά που μου εξέφρασαν την ευχαρίστησή τους, ομαδικά, με μία φωνή, για τη βοήθεια που τους πρόσφερα στην προσπάθειά τους να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Τα παιδιά αυτά, αν και αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες στην πατρίδα τους και άλλες τόσες έως ότου προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση που βρέθηκαν, διαθέτουν ευαίσθητη ψυχή και αγνά συναισθήματα.

Μέχρι πότε θα είναι το πρόγραμμα σε ισχύ;

«Το πρόγραμμα θα συνεχίσει να τρέχει αδιάλειπτα με συνεχείς κύκλους μαθημάτων μέχρι και τον Ιούνιο 2020. Φυσικά υπάρχει η πρόθεση για επέκτασή του και μετά την ημερομηνία αυτή».