Η δίκη των... αιμορρόιδων

Δώδεκα χρόνια πριν, τον Νοέμβριο του 2007 συγκεκριμένα, 25χρονος μπήκε στο χειρουργείο για αντιμετώπιση προβλήματος αιμορροϊδοπάθειας. Το τι θα ακολουθούσε ουδείς, τότε, μπορούσε να το προβλέψει. Ο ασθενής μήνυσε τον γιατρό που τον χειρούργησε επειδή, όπως υποστηρίζει, συνεπεία της επέμβασής του προκλήθηκαν σοβαρά προβλήματα υγείας. Το πρωτόδικο δικαστήριο, ωστόσο, απέρριψε την αγωγή. Με 21 λόγους έφεσης η όλη υπόθεση μεταφέρθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο πριν από μερικές μέρες εξέδωσε την ετυμηγορία του: H υπόθεση θα επανεκδικαστεί και ο 37χρονος σήμερα παραπονούμενος θα μπορεί να αιτηθεί εκ νέου αποζημιώσεις για ιατρική αμέλεια. Όπως αναφέρει στην απόφασή του το Ανώτατο, ο εφεσείων, ηλικίας 25 ετών, στις 12.11.2007 υπεβλήθη σε εγχείρηση υπό γενική νάρκωση, η οποία διενεργήθηκε σε συγκεκριμένο ιατρικό κέντρο από γενικό χειρουργό, προς αντιμετώπιση προβλήματος αιμορροϊδοπάθειας, πρόβλημα το οποίο είχε διαγνωστεί από άλλο ιατρό και δη γαστρεντερολόγο. Με αγωγή που καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, o 25χρονος αξίωσε από τον γιατρό ο οποίος τον χειρούργησε, «γενικές, παραδειγματικές και ειδικές αποζημιώσεις». Και αυτό γιατί, όπως ισχυρίζεται «ο ιατρός κατά την εκτέλεση της χειρουργικής επέμβασης, αιμορροϊεκτομής, ήταν αμελής και/ή δεν επέδειξε τη δέουσα, υπό τις περιστάσεις, επαγγελματική επιδεξιότητα και/ή παρέλειψε να πράξει το επιβεβλημένο, σύμφωνα με τη συνήθη ιατρική πρακτική, με αποτέλεσμα τη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων υγείας με μόνιμη απώλεια και/ή αναπηρία της λειτουργίας του σφιγκτήρα και ερεθισμό του δέρματος στην περιοχή του ορθού». Ο τότε 25χρονος ισχυρίστηκε, επίσης, πως απέβαλε από τον πρωκτό, γάζα και μερικές κλωστές, «τις οποίες ο ιατρός παρέλειψε να αφαιρέσει», ενώ όπως αναφέρει στη δικογραφική του θέση «η χειρουργική επέμβαση αιμορροϊεκτομής στην οποία τον υπέβαλε ο χειρουργός, ήταν με λέιζερ». Ακολούθως, αποτάθηκε σε άλλους ιατρούς προς αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του, ενώ τον Ιανουάριο του 2008 υπεβλήθη σε νέα χειρουργική επέμβαση, ανοπλαστικής, σε ιδιωτικό νοσοκομείο από άλλο γενικό χειρουργό.

Η υπεράσπιση του γιατρού, ωστόσο, αρνήθηκε τα όσα του απέδωσε ο παραπονούμενος και αντέτεινε πως ό,τι έπραξε «ήταν στο πλαίσιο της αποδεκτής ιατρικής πρακτικής». Ανέφερε ενώπιον δικαστηρίου ότι ο παραπονούμενος υπεβλήθη σε κλασική επέμβαση (τύπου Milligan Morgan» και ότι ουδέποτε είπε στον τότε 25χρονο ότι η επέμβαση θα γινόταν με λέιζερ. Μάλιστα, συστάθηκε στον παραπονούμενο από τον γιατρό εξέταση υπό νάρκωση, η οποία δεν έγινε ποτέ παρά το γεγονός ότι είχε διευθετηθεί ραντεβού.

To... κάψιμο και η απόφαση

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το πρωτόδικο δικαστήριο στην απόφασή του, το βασικό παράπονο του 25χρονου ήταν ότι ο χειρουργός ακολούθησε λανθασμένη μέθοδο και τρόπο εκτέλεσης της εγχείρησης. Πιο συγκεκριμένα, η μέθοδος της επέμβασης που όπως ισχυρίζεται υποβλήθηκε (λέιζερ) του προκάλεσε εγκαύματα. Το δικαστήριο αναφέρεται και σε γνωμάτευση από τον Μάριο Ματσάκη «ο οποίος διαπίστωσε από σχετικές φωτογραφίες που είχαν ληφθεί από το συγκεκριμένο σημείο του σώματος του παραπονούμενου, πριν από την επέμβαση ανοπλαστικής, ότι αυτός είχε πάθει εγκαύματα, ενώ δεν απέκλεισε τη χρήση διαθερμίας ή και λέιζερ σε συνδυασμό με τη χειρουργική επέμβαση Milligan Morgan». Το δικαστήριο αποφάνθηκε, ωστόσο, ότι ο τύπος της εγχείρησης που διενήργησε ο γιατρός ήταν τύπου Milligan Morgan - όχι λέιζερ ή συνδυασμός των δύο μεθόδων». Απέρριψε, παράλληλα, και τα υπόλοιπα παράπονα του 25χρονου περί αμελείας. Σε ό,τι αφορά τον ισχυρισμό του 25χρονου ότι ο γιατρός παρέλειψε κατά το πέρας της εγχείρησης να αφαιρέσει από το έντερο του γάζα και κλωστές τις οποίες απέβαλε μετεγχειρητικά από τον πρωκτό του, «αποτέλεσε εύρημα του δικαστηρίου ότι μετά τη δεύτερη εβδομάδα της εγχείρησης εξήλθαν από τον πρωκτό του εφεσείοντα ραφές, που ήταν η φυσιολογική εξέλιξη αποβολής τους από τον οργανισμό, κάτι για το οποίο ο ιατρός τον είχε προειδοποιήσει». Ως αποτέλεσμα των διαπιστώσεών του, το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του 25χρονου.

Aνώτατο
Γιατί επανεκδίκαση

Η ορθότητα των πρωτόδικων αποφάσεων αμφισβητήθηκε από τον παραπονούμενο με 21 λόγους έφεσης. Πλήστοι από τους λόγους έφεσης αφορούν στην εσφαλμένη, κατά τον εφεσείοντα, αξιολόγηση της μαρτυρίας από το δικαστήριο και την παράλειψή του να αιτιολογήσει δεόντως τα ευρήματα και συμπεράσματά του. Το Ανώτατο, εξετάζοντας του λόγους έφεσης του 25χρονου, υποδεικνύει πως το πρωτόδικο δικαστήριο δεν έπρεπε να ασχοληθεί και να διατυπώσει σχόλια επί θεμάτων τα οποία δεν προέκυπταν από τη δικογραφία, αλλά ούτε και έπρεπε να προβεί στην υπέρβαση στην οποία προέβη με τη διατύπωση ευρημάτων ως προς το αποτέλεσμα της ανοπλαστικής εγχείρησης, «τα οποία δεν αντιστοιχούσαν στις δικογραφημένες θέσεις των διαδίκων».

Πιο συγκεκριμένα, στην απόφασή του το Ανώτατο αναφέρει ότι το πρωτόδικο δικαστήριο αξιολόγησε μαρτυρία θεωρώντας ως δεδομένο ότι «δεν επρόκειτο περί εγκαυμάτων από τη χρήση laser ή άλλου καυστικού μέσου αλλά για ουλώδη στένωση ως επιπλοκή της τεχνικής αιμορροϊδεκτομής - θέση που υποβλήθηκε από μάρτυρες υπεράσπισης». «Η προσέγγιση αυτή του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι ακροσφαλής και αναμφίβολα επηρέασε την ορθότητα μαρτυρίας αυτού που θεωρούσε τον πιο βασικό μάρτυρα για την υπόθεση του εφεσείοντα», αναφέρεται στην απόφαση.
Το Εφετείο διέταξε την επανεκδίκαση της υπόθεσης.