Γιατί κάποια παιδιά δεν θέλουν να πηγαίνουν εκδρομή

Μέχρι στιγμής γνωρίζαμε πως τα παιδιά λατρεύουν τις σχολικές εκδρομές. Δεν είναι ωστόσο για όλους τους μαθητές/τριες η εκδρομή μια ευχάριστη εμπειρία. Στην εγκύκλιο της Διεύθυνσης Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας αναφέρεται πως γονείς, σε τηλεφωνική επικοινωνία με το γραφείο της Διεύθυνσης Δημοτικής, ανέφεραν ότι τα παιδιά τους δεν θέλουν να πηγαίνουν εκδρομές ή θεατρικές παραστάσεις, γιατί μετά θα πρέπει να γράψουν στο σπίτι πώς πέρασαν στην εκδρομή/επίσκεψη ή τι είδαν στο θέατρο. «Δεν είναι ορθό να μετατρέπουμε μια ευχάριστη και δημιουργική ημέρα των παιδιών σε αγχωτική κατάσταση. Οι εργασίες αυτές μπορεί να γίνουν στο σχολείο, αφού προηγηθεί συζήτηση, ομαδική εργασία και καθοδήγηση από τον/την εκπαιδευτικό», αναφέρει το υπουργείο.

Η Διεύθυνση Δημοτικής Εκπαίδευσης συστήνει επίσης στους εκπαιδευτικούς η συγγραφή εκθέσεων να γίνεται στην τάξη και όχι στο σπίτι. Παραθέτει μάλιστα και τον λόγο της εν λόγω εισήγησης: «Σε αρκετές περιπτώσεις, η συγγραφή του κειμένου καταλήγει να γίνεται από τους γονείς/κηδεμόνες και όχι από τα ίδια τα παιδιά», αναφέρει χαρακτηριστικά προσθέτοντας ότι «όταν η συγγραφή έκθεσης γίνεται στο σχολείο, δίνεται η δυνατότητα στον/στην εκπαιδευτικό να παρακολουθεί στενά τον τρόπο με τον οποίο γράφουν τα παιδιά και τις αδυναμίες που παρουσιάζουν». Έτσι ο/η εκπαιδευτικός θα είναι σε θέση να παρεμβαίνει, εκεί όπου απαιτείται, για να καθοδηγεί τους/τις μαθητές/μαθήτριες και να τους μαθαίνει πώς να παράγουν αποτελεσματικό γραπτό λόγο.

Οι διευθυντές έχουν ρόλο

Το Υπουργείο Παιδείας πάντως προτρέπει τους διευθυντές/τριες των σχολείων να είναι ενήμεροι/ες για την κατ’ οίκον εργασία που ανατίθεται από τους/τις εκπαιδευτικούς του σχολείου τους στα παιδιά. Μάλιστα τους καλεί να παρεμβαίνουν δραστικά στις περιπτώσεις όπου χρειάζεται (αν για παράδειγμα είναι υπερβολική ή, αντιθέτως, ελάχιστη μέχρι ανύπαρκτη, ανούσια ή άστοχη κ.ο.κ. η κατ’ οίκον εργασία). Επίσης, στις περιπτώσεις τάξεων όπου διδάσκουν πολλοί/ές εκπαιδευτικοί το υπουργείο προτείνει να υπάρχει ένας/μία συντονιστής/συντονίστρια, ώστε να διασφαλίζεται η συνεννόηση μεταξύ τους για την ποσότητα και το είδος της κατ’ οίκον εργασίας που ανατίθεται.