Ένα κράτος παραλογισμού και μια ακατανόητη δίκη

O παραλογισμός της απονομής «δικαιοσύνης» αποτυπώνεται σε μια υπόθεση που αφορά δύο ανήλικα παιδιά και τη μητέρα τους. Η μητέρα δικάζεται γιατί τον Οκτώβριο του 2013 τα παιδιά, τεσσάρων και δύο ετών τότε, εντοπίστηκαν να περιπλανώνται μόνα τους στη Λ. Αθαλάσσας στη Λευκωσία. Σήμερα τα παιδιά είναι 8 και 10 ετών και ζουν με τη μητέρα τους, η οποία πηγαινοέρχεται στα δικαστήρια.... Μαζί της ταλαιπωρείται και η γυναίκα που είχε εντοπίσει τα παιδιά και αφού τα περιποιήθηκε κάλεσε την Aστυνομία, η οποία εντόπισε τη μητέρα. Η γυναίκα που είχε βρει τα παιδιά καλείται αυτά τα έξι χρόνια στο δικαστήριο για να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας και προσφάτως πήρε νέα κλήση για τις 9 Ιουλίου.

Διερωτάται κάποιος ποια σκοπιμότητα έχει αυτή η ταλαιπωρία. Τα παιδιά ζουν με τη μητέρα και αν καταδικαστεί, τι θα κάνει το κράτος; Θα τη βάλει φυλακή; Θα της επιβάλει πρόστιμο; Θα της πάρει τα παιδιά μετά από 6 χρόνια; Πρόκειται για γυναίκα από ευρωπαϊκή χώρα, η οποία κατηγορείται γιατί «την 5η Οκτωβρίου του 2013, στον Στρόβολο της επαρχίας Λευκωσίας, ενώ είχε τον έλεγχο και τη φροντίδα των παιδιών ηλικίας κάτω των 16 ετών, δηλαδή ηλικίας 4 και 2 ετών, αντίστοιχα, εσκεμμένα παραμέλησε και εγκατέλειψε αυτά κατά τρόπο που μπορούσε να προκληθεί σε αυτά άσκοπη ταλαιπωρία ή βλάβη στην υγεία τους». Προφανώς αν η μητέρα ήταν ακατάλληλη, αυτά τα 6 χρόνια που πέρασαν τα παιδιά θα είχαν υποστεί «ταλαιπωρία ή βλάβη στην υγεία τους», αλλά δεν φαίνεται να υπήρξε κάτι τέτοιο. Ενδεχομένως το κράτος προκαλεί με τις ανόητες διαδικασίες και τη βραδυκινησία του την ταλαιπωρία, στη μητέρα τα παιδιά και τους μάρτυρες. Νομικοί κύκλοι ανέφεραν στον «Π» ότι σε τέτοιες περιπτώσεις επιβάλλεται η αναστολή ποινικής δίωξης προς το συμφέρον των παιδιών