Έφεση και ασκήσεις επί χάρτου από ΥΠΟΙΚ

Από καταστροφικές έως σχετικά διαχειρίσιμες (αν η αναδρομικότητα αφορά μόνο όσους έχουν προσφύγει) δυνατόν να είναι, σύμφωνα με πηγή του ΥΠΟΙΚ, οι συνέπειες από τις χθεσινές αποφάσεις του Διοικητικού Δικαστηρίου για την αντισυνταγματικότητα τριών νομοθεσιών που εφαρμόζονται από το 2012. Νομοθεσίες που αφορούν το πάγωμα των προσαυξήσεων, την εισφορά 3% στο σχέδιο συντάξεων και τη μείωση απολαβών των αξιωματούχων και υπαλλήλων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Παρότι μια πρώτη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου τον περασμένο Νοέμβριο, που έκρινε ως αντισυνταγματικό το σκέλος του περί Μείωσης των Απολαβών και των Συντάξεων των Αξιωματούχων, Εργοδοτουμένων και Συνταξιούχων της Κρατικής Υπηρεσίας και του Ευρύτερου Δημοσίου Τομέα Νόμου του 2012 -όσον αφορά τις συντάξεις- έπρεπε να θέσει σε συναγερμό την κυβέρνηση και τη Νομική Υπηρεσία, εντούτοις ουδείς είναι σε θέση σήμερα να αποφανθεί τι συνεπάγονται οι χθεσινές αποφάσεις του τριμελούς Διοικητικού Δικαστηρίου. Και αυτό γιατί πρωτίστως απαιτείται ενδελεχής μελέτη, από τον γενικό εισαγγελέα, των πολυσέλιδων αποφάσεων για να συμβουλεύσει τη Δημοκρατία κατά πόσο:
Θα ασκήσει έφεση (έχει περιθώριο 42 ημερών).
Θα ζητήσει έκδοση διατάγματος αναστολής των ακυρωτικών αποφάσεων μέχρις ότου κριθούν τελεσίδικα από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Θα πετύχει την έκδοση διατάγματος, δεδομένου ότι ακόμη εκκρεμεί το αίτημα για διάταγμα αναστολής όσον αφορά την ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου για τις μειώσεις συντάξεων του περασμένου Νοεμβρίου.
Υπάρχει περιθώριο διορθωτικών κινήσεων; Μπορούν να ετοιμαστούν νομοσχέδια για να διασφαλιστεί η συνέχεια των μέτρων κατά τρόπο συνταγματικό;

Αναδρομικότητα για ποιους;
Σύμφωνα με την ίδια πηγή του ΥΠΟΙΚ, έχει μεγάλη σημασία το χρονικό σημείο από το οποίο θα ισχύσει η ακύρωση των νόμων και πολύ περισσότερο ποιους θα αφορά η αναδρομικότητα. Η αναδρομική επιστροφή αποκοπών θα ισχύσει, όπως σε προηγούμενες αποφάσεις (βλ. κατάργηση πολλαπλών συντάξεων) μόνο για όσους έχουν προσφύγει; Ο περί μείωσης αποκοπών και συντάξεων νόμων αναμένεται να καταργηθεί το 2023, ωστόσο το κράτος προϋπολογίζει έσοδα περίπου 470 εκατομμυρίων μέχρι τότε, πρόσθετα των 1,5 δισ. ευρώ (βλ. πίνακας) που εισπράχθηκαν μόνο από αυτό το μέτρο (με τις σχετικές τροποποιήσεις και τελευταία αυτήν του 2018 για κλιμακωτή κατάργηση μέχρι το τέλος του 2022).
Περαιτέρω, και όσον αφορά τον νόμο περί Μη Παραχώρησης Προσαυξήσεων και Τιμαριθμικών Αυξήσεων, που ίσχυε μέχρι το τέλος του 2016, τι συνεπάγεται σήμερα η ακύρωσή του; Στο ΥΠΟΙΚ, όπως μας λέχθηκε, χρειάζεται αναλογιστής για να μπορεί να υπολογίσει τις αλυσιδωτές επιπτώσεις από τυχόν αναδρομική ισχύ στις προσαυξήσεις για όλους τους υπαλλήλους του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα από το 2012, δεδομένου ότι όλο το μισθολόγιο πρέπει να τεθεί σε νέα βάση.
Των πιο πάνω λεχθέντων, ούτε οι συνδικαλιστές, η ίδια η ΠΑΣΥΔΥ, που δικαιώνεται για πέμπτη φορά επί μνημονιακών μέτρων, είναι σε θέση, όπως μας εξήγησε ηγετικό στέλεχος, να αποκωδικοποιήσει τι συνεπάγονται οι αποφάσεις, αφού χρειάζεται ενδελεχής μελέτη τους.

Καμπανάκι από το 2014
Οι αγωγές δημοσίων υπαλλήλων αλλά και συνταξιούχων του κράτους επί των πιο πάνω μνημονιακών μέτρων είναι κάτι που ανησυχούσε το Υπουργείο Οικονομικών από το 2014, όταν και ξεκίνησε να εκπονεί την Έκθεση Δημοσιονομικών Κινδύνων που συνοδεύει κάθε χρόνο τον κρατικό προϋπολογισμό στη Βουλή. Κάθε χρόνο στην έκθεση αναφέρεται πως «δημοσιονομικοί κίνδυνοι προκύπτουν και σε περίπτωση που εκδοθεί απόφαση δικαστηρίου εναντίον της Δημοκρατίας, οπότε επιβάλλεται η καταβολή χρηματικών αποζημιώσεων στους ενάγοντες. Σε περίπτωση που οι χρηματικές αποζημιώσεις είναι υψηλές, τότε επηρεάζονται αρνητικά τα δημόσια οικονομικά και κατά συνέπεια η μη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που τίθενται, με όλα τα αρνητικά συνεπακόλουθα». Δέον να τονιστεί επίσης πως στο πλαίσιο της έκτης αποστολής μεταπρογραμματικής εποπτείας οι δανειστές είχαν πριν από λίγες μέρες επισημάνει τον κίνδυνο δημοσιονομικών επιπτώσεων από το αποτέλεσμα δικαστικών αποφάσεων «σε σχέση με προηγούμενα μέτρα ελέγχου του μισθολογικού κόστους στον δημόσιο τομέα».