Μάνα και γιος μετά από 48 χρόνια περιπέτειας και αναζήτησης (Video)

Πολλά, πάρα πολλά, τα 48 χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που η Θάλεια αγκάλιασε για τελευταία φορά τον γιο της Γιάννη στο αεροδρόμιο της Βηρυτού. Προχθές στη Φλόριντα των ΗΠΑ, μάνα και γιος έπεσαν και πάλι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Μόλις πριν από λίγους μήνες, μέσα από ένα ρεπορτάζ του «Π», μπόρεσε η Θάλεια να μάθει νέα από τον Γιάννη, τον οποίο αναζητούσε ανεπιτυχώς για σχεδόν πέντε δεκαετίες. Και αυτό δεν θα συνέβαινε αν ο Γιάννης δεν είχε πάει στις αρχές του 2018 να ζητήσει δουλειά στο εστιατόριο του συμπατριώτη μας Νικόλα Αποστολίδη στη Φλόριντα. Λίγο η τύχη, λίγο η επιμονή, λίγο η ελπίδα που δεν έσβηνε για μισό αιώνα «συνωμότησαν» και προχθές ενώθηκε και πάλι το νήμα δύο ζωών που χωρίστηκαν το 1971. Η Θάλεια, μετά από περιπέτεια, ταξίδεψε από τον Καναδά όπου ζει στις ΗΠΑ και συναντήθηκε με τον Γιάννη. Η συνάντηση ήταν να γίνει νωρίτερα ωστόσο προέκυψαν προβλήματα που δεν επέτρεψαν στη Θάλεια να ταξιδέψει. Ακόμα και την τελευταία στιγμή η κακοκαιρία στις ΗΠΑ και τον Καναδά καθήλωσε τα αεροπλάνα. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να σταματήσει αυτό το αντάμωμα.

Παρακολουθήστε αποκλειστικό βίντεο από τη συνάντηση της Θάλειας και του Γιάννη στη Φλόριντα των ΗΠΑ:

Σε αναμμένα κάρβουνα

Ο Γιάννης (John Kohen) μέχρι τη στιγμή που είδε τη μητέρα του να βγαίνει από το αυτοκίνητο δυσκολευόταν να πιστέψει ότι θα του συνέβαινε αυτό. Από νωρίς, με τον Νικόλα Αποστολίδη περιμέναν τη μεγάλη στιγμή. Ποιος μπορεί να ξέρει πόσα πράγματα πέρασαν από το μυαλό του; Πόσες στιγμές έζησε νομίζοντας πως κάπου υπήρχε μια μητέρα που τον εγκατέλειψε; Πόσες φορές αναρωτήθηκε αν είχε αδέλφια, πού βρισκόντουσαν, αν ήξεραν γι’ αυτόν; Από προχθές έχει αρχίσει να παίρνει απαντήσεις στα γιατί μιας ολόκληρης ζωής. Κοιτάει τη μητέρα του στα μάτια και ξέρει σίγουρα πως ποτέ δεν αγνόησε την ύπαρξή του και ποτέ δεν κουράστηκε να τον αναζητά.

Στους ουρανούς

Η αμηχανία μιας τέτοιας συνάντησης είχε ξεπεραστεί από την τεχνολογία. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο που η Θάλεια με τον Γιάννη ήρθαν σε επαφή μέσω του «Π», δεν σταμάτησαν να επικοινωνούν. Ο Γιάννης γνώρισε μέσα από την οθόνη του κινητού τηλεφώνου τις αδελφές του, τις θείες του, τα ανίψια του, μια ολόκληρη οικογένεια που αγνοούσε ότι υπάρχει. Αυτός που δεν έκανε ποτέ το βήμα ήταν ο πατέρας του. Ο άνθρωπος που τον εγκατέλειψε πριν καν γεννηθεί. Ο άνθρωπος που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για το παιδί που έφερε στη ζωή. Προτίμησε να διαγράψει την ύπαρξή του, αν και τώρα πλέον γνωρίζει.

Η Θάλεια αγκαλιάζει τον Γιάννη και προσπαθεί να γελάσει μέσα από τα δάκρυα που δεν μπορεί να συγκρατήσει. Ο Γιάννης τη σφίγγει στα χέρια του σαν να προσπαθεί να κλείσει μέσα του όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν χωρίς τη μάνα που έψαχνε, χωρίς να θυμάται το πρόσωπο, τη φωνή της, την αύρα της. Αυτά τελείωσαν. Μισός αιώνας πέρασε σε μια στιγμή.

Η μεγάλη Οδύσσεια

Ο John Cohen στις αρχές του 2018 πήγε και ζήτησε δουλειά σε ένα εστιατόριο στη Φλόριντα στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ. Ιδιοκτήτης ο Νικόλας Αποστολίδης, Κύπριος εγκατεστημένος χρόνια στην Αμερική. Ο John έδειξε να είναι καλός μάγειρας και προσελήφθη. Ο Νικόλας Αποστολίδης, λόγω του επωνύμου, υπέθεσε πως ο John ήταν Εβραίος. Ωστόσο, τον περίμενε μια αναπάντεχη έκπληξη. Ο John του απάντησε πως είναι Έλληνας γεννημένος στην Κύπρο το 1967, αλλά υιοθετήθηκε από μια εβραϊκή οικογένεια στο Long Island της Νέας Υόρκης το 1971. Οι θετοί γονείς του, του είχαν αποκρύψει σχεδόν ολόκληρη την ιστορία της ζωής του, αν και του είχαν επιβεβαιώσει την υιοθεσία του. Όταν πέθανε η θετή του μητέρα, ο John βρήκε μέσα στα χαρτιά της κάποιες ψηφίδες από το μωσαϊκό της ύπαρξής του. Πιστοποιητικά που ανέφεραν ότι λεγόταν Γιάννης Κοφτερίδης και είχε γεννηθεί στη Λευκωσία στις 29 Ιουλίου 1967. Βρήκε ακόμα ένα γράμμα που είχε το όνομα κάποιου Μενέλαου Φρουξίδη, αντιπροσώπου της εταιρείας ΕΤΚΟ στην Πάφο. Δεν κατάλαβε πολλά πράγματα. Τα στοιχεία αυτά τα έδωσε στον Νικόλα Αποστολίδη, ο οποίος ήρθε για διακοπές στην Κύπρο το περασμένο καλοκαίρι και συναντηθήκαμε στα γραφεία του «Π». Μετά τη δημοσίευση της ιστορίας του Γιάννη, ακολούθησε ένα τηλεφώνημα που επιβεβαίωσε πως είχε βρεθεί η άκρη του νήματος. Το τηλεφώνημα οδήγησε στον Καναδά όπου ζει από το 1972 η Θάλεια Πιερή. Η γυναίκα που έφερε στη ζωή τον Γιάννη.

Τον έψαχνα παντού

Επιβεβαιώσαμε ότι η Θάλεια Πιερή είναι όντως η μητέρα του Γιάννη και μέσω του Νικόλα Αποστολίδη τον ενημερώσαμε. Δώσαμε τα τηλέφωνα επικοινωνίας και αφήσαμε τα πράγματα να εξελιχθούν. Μάνα και γιος μίλησαν το ίδιο βράδυ και οι ζωές τους άλλαξαν. Η Θάλεια κατάγεται από τον Πωμό. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας οικογένειας με 12 παιδιά. Στα 13 της ήρθε στη Λευκωσία στο σπίτι του γυμνασιάρχη Κυριάκου Νεοκλέους όπου εργαζόταν ακόμα και μετά τη γέννηση του Γιάννη.

Σε μία από τις επισκέψεις της Θάλειας στον Πωμό, όπου πήγαινε για να δει τα αδέλφια και τους γονείς της, γνωρίστηκε με έναν νεαρό που υπηρετούσε τη θητεία του σε στρατόπεδο της περιοχής. Συνέχισαν να βλέπονται στη Λευκωσία και στα 20 η Θάλεια έμεινε έγκυος. Στη δεκαετία του 1960 στη μικρή κοινωνία της Κύπρου και στην ακόμη μικρότερη και συντηρητικότερη της Πάφου και του Πωμού, μια εγκυμοσύνη εκτός γάμου ισοδυναμούσε είτε με γάμο είτε με «εξοστρακισμό». Όταν ανακοίνωσε στον νεαρό με τον οποίο διατηρούσε σχέση ότι ήταν έγκυος, άρχισαν και τα προβλήματα που διήρκεσαν μισό αιώνα. Ο νεαρός δεν έδειχνε διατεθειμένος να γίνει πατέρας. Για τον λόγο αυτό αρχικώς επικαλέστηκε την άρνηση της μητέρας του να δώσει τη συγκατάθεσή της γι’ αυτόν τον γάμο, καθώς η νύφη δεν είχε προίκα και μετά το «καθήκον» του αδελφού προς τη μεγαλύτερη αδελφή του, την οποία έπρεπε να «αποκαταστήσει» πριν «αποκατασταθεί» ο ίδιος. Όλα αυτά συμβαίνουν στη δεκαετία του ’60 και ο καθένας αντιλαμβάνεται το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής εκείνης.

Το μεγάλο ταξίδι

Η Θάλεια παρά το ότι προσπάθησε να μεγαλώσει μόνη της τον Γιάννη, δεχόταν πιέσεις να τον δώσει για υιοθεσία για να του εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή. Με τη μεσολάβηση κάποιου Μενέλαου Φρουξίδη αποφάσισε να τον στείλει σε μια οικογένεια Εβραίων στη Νέα Υόρκη και με την υπόσχεση πως σε έναν χρόνο θα αποφασίσει αν θα υπογράψει την υιοθεσία. Ο Γιάννης έφυγε με τον Φρουξίδη στην Αμερική κάτω από περίεργες συνθήκες και μάλλον με πλαστά έγγραφα από τον Λίβανο. Έκτοτε μητέρα και γιος χάθηκαν. Αυτός ο μεγάλος κύκλος έκλεισε προχθές.