Γράμμα από τις φυλακές της Τουρκίας: Κύπριος κατάδικος εξομολογείται

Ο 38χρονος Νικόλας Κυριάκου, από τη Λευκωσία, συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2016 στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης μεταφέροντας στις αποσκευές του 2,5 κιλά κοκαΐνης. Έκτοτε βρίσκεται στις φυλακές Μάλτεπε της Τουρκίας και ακόμα δεν γνωρίζει για πόσο θα παραμείνει εκεί.

Γράμμα από τις φυλακές

Μέσω ενός φίλου του θέλησε να επικοινωνήσει με τον «Π» για να εξιστορήσει τους λόγους που τον οδήγησαν στις τουρκικές φυλακές, χωρίς προσπάθεια να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Επιθυμεί να επιστρέψει στην Κύπρο και, όπως γράφει, αναμένει πως μπορεί να του δοθεί χάρη. Κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αιτηθεί να εκτίσει την ποινή του στην Κύπρο, αλλά το γεγονός της μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, καθιστά κάτι τέτοιο μάλλον ανέφικτο. Τα χειρόγραφα που απεστάλησαν με τελικό παραλήπτη τον «Π» έχουν σφραγίδες των φυλακών του Μάλτεπε και προφανώς είναι λογοκριμένα.

Εγώ φταίω

Ο Νικόλας Κυριάκου αναφέρει ότι θέλει να δημοσιοποιηθεί το όνομα και τα στοιχεία του μήπως και μπορέσει να βοηθηθεί. Η επιστολή του ξεκινάει με την περιγραφή: «Είμαι σχεδόν σε άθλια κατάσταση με όλα αυτά που μου συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια στην Ινσταμπούλ…Ακόμα και το όνομα της πόλης δεν μπορώ να το χωνέψω. Για εγκυκλοπαιδικούς λόγους, η Ινσταμπούλ βγαίνει από το Κωνσταντινούπολη και επειδή λέγαν την έκφραση ‘Εις την Πόλη’ έμεινε το όνομα ‘Εις + την -Πόλη Ινς+ταν+μπουλ’».
Ο Νικόλας Κυριάκου αρχικώς περιγράφει το πώς βρέθηκε στη Κωνσταντινούπολη έχοντας στις αποσκευές του τα ναρκωτικά: «Πριν από δύο χρόνια περίπου, για καθαρά οικονομικούς λίγους και προσωπική πλεονεξία, αποφάσισα να μεταφέρω από τη Βραζιλία στην Κύπρο ναρκωτικά…» .

Έτσι με έπιασαν

Ο Νικόλας Κυριάκου συνεχίζει στην επιστολή του: «Τώρα, πώς βρέθηκα στη Τουρκία, στις φυλακές Μάλτεπε, πολύ απλά! Μετά από ‘ρουφιανιό’, το εισιτήριό μου από τη Βραζιλία για την Κύπρο ήταν transit από την Ινσταμπούλ, και το τονίζω ‘transit’, γιατί ποτέ δεν είχα σκοπό να επισκεφτώ την Τουρκία. Απλώς θα άλλαζα αεροπλάνο στην Ινσταμπούλ για την Κύπρο (εννοεί κατεχόμενα). Η πτήση μου θα γινόταν σε 45 λεπτά. Από την ώρα που πάτησα το πόδι μου στο αεροδρόμιο στην Τουρκία, ούτε για τσιγάρο δεν είχα χρόνο. Καθώς περπατούσα προς το Gate για την πτήση μου στην Κύπρο, είδα δύο άτομα να μου δείχνουν την ταυτότητά τους και ο ένας από αυτούς να μου λέει στα αγγλικά ότι είναι της Αστυνομίας και θα μου κάνουν έναν τυπικό έλεγχο».
Ο Νικόλας Κυριάκου λέει πως του είπε ότι βιάζεται να μην χάσει τη πτήση του και οι αστυνομικοί τον διαβεβαίωσαν ότι δε θα χάσει την πτήση γιατί δεν θα τον καθυστερούσαν. «Με πήρανε σε ένα γραφείο και μου έγινε έντονος σωματικός έλεγχος. Το ίδιο έγινε και στο βαλιτσάκι μου που είχα τα χρήματα, το κινητό μου και το διαβατήριό μου. Μετά από 20 λεπτά, με πάνε από τον χώρο που ήμασταν, μπροστά στα γραφειάκια όπου βγάζουν βίζα για να εισέλθεις στη χώρα. Σταματάμε μπροστά και ο ίδιος αστυνομικός που μιλούσε αγγλικά, μου λέει ότι πρέπει να πληρώσω 25 ευρώ για να βγάλω βίζα, για να εισέλθω στη χώρα και να μου γίνει καλύτερος έλεγχος. Εγώ του απάντησα ότι δεν θέλω να μπω στη χώρα και ότι δεν θέλω να χάσω την πτήση μου. Ο άλλος, θυμωμένος, μου άρπαξε το τσαντάκι μου, με θράσος παίρνει χρήματα και τα δίνει στην κοπέλα στο γραφειάκι μαζί με το διαβατήριό μου. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κατάλαβα ότι θα κάτσω πολύ καιρό στην Τουρκία».

Με πνίγουν τα συναισθήματα

Η επιστολή (λογοκριμένη) αναφέρει: «Νιώθω αδικία γιατί η Τουρκία είναι ένα δημοκρατικό κράτος… Δεν ήθελα ποτέ να βγω από τον χώρο του transit. Δεν ήθελα ποτέ να μπω από τον ‘διεθνή χώρo του αεροδρομίου’ στην Τουρκία. Και δεν ήθελα ποτέ να κάνω το οποιοδήποτε αδίκημα στην Τουρκία. Όλα αυτά προς το παρόν, για να ξέρεις το πώς αρχίζει η άθλια ιστορία μου και η εισαγωγή μου στην Πόλη… Τώρα, μετά από δύο χρόνια, αποφάσισα να πω την ιστορία μου για να ξεφορτώθώ τα συναισθήματά μου, γιατί όσες αντοχές και αν έχω, τα συναισθήματα είναι αφόρητα και με πνίγει τι δίκαιο…».