Μικρό «θαύμα» στη Λευκωσία: Θηλάζει, χωρίς να γεννήσει

Μια νεαρή μητέρα στη Λευκωσία κατάφερε μετά από επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης να γίνει βιολογική μητέρα δύο διδύμων, τα οποία κατάφερε να θηλάζει από το πρώτο λεπτό της ζωής τους, παρόλο που η ίδια δεν τα κυοφόρησε.

Οι νέοι γονείς τα κατάφεραν χάρη στην εντατική προετοιμασία και στην επίμονη θέλησή τους να θηλάσει η ίδια η μητέρα τα παιδιά της. Έτσι, αφού ο θηλασμός είναι θέμα προσφοράς (του στήθους από τη μητέρα) και ζήτησης (από το βρέφος) με την κατάλληλη επιστημονική καθοδήγηση λίγους μήνες πριν, η μητέρα κατάφερε να «ξεγελάσει» το σώμα της ότι είναι «έγκυος» και ακολούθως «λεχώνα», με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να γαλακτοφορεί, καταρρίπτοντας έτσι το επιχείρημα ότι πολλές μητέρες δεν θήλασαν επειδή «δεν είχαν γάλα» (κάτι που ισχύει μόνο στο 4% των περιπτώσεων και για λόγους αυστηρά ιατρικούς). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξάλλου, ο θηλασμός δεν έχει απλώς διατροφική αξία, αλλά πολύ περισσότερο συναισθηματική, αφού η μητέρα δένεται αμέσως με δύο βρέφη που δεν τα ένιωθε για εννιά μήνες στο σώμα της, αλλά τώρα τρέφονται από αυτό το σώμα.

«Ήθελα να το κάνω για να δώσω εγώ τροφή στα μωρά μου. Όχι ότι δεν θα ήμουν εγώ μάνα, αλλά εκείνη η σύνδεση που βάζεις τα μωρά πάνω σου για πρώτη φορά δεν υπάρχει. Επειδή δεν κυοφόρησα, ήθελα να πετύχω να θηλάσω τα παιδιά μου. Ήθελα σε κάτι να πετύχω, επειδή δεν πέτυχε το σώμα μου να κυοφορήσει. Ήταν πολύ προσωπικό, πολύ έντονο μέσα μου, έλεγα ‘θα το πετύχουμε!’», αφηγείται η ίδια στον «Π».

Ο Γολγοθάς της παρένθετης

Όπως αποδείχθηκε, πιο δύσκολο ήταν να έρθουν στον κόσμο τα μωρά, παρά να τα θηλάσει η ίδια, χωρίς να έχει βιώσει το σώμα της την εννιάμηνη εμπειρία της κύησης. «Είχαμε πολλές αναποδιές μέχρι να έρθουν τα μικρά. Είχαμε θέματα υπογονιμότητας. Προσπαθήσαμε ένα χρόνο φυσιολογικά και δεν πετύχαινε. Όταν πήγαμε να ξεκινήσουμε εξωσωματική, είχα μείνει έγκυος, αλλά το χάσαμε αμέσως. Μετά ξεκίνησε ο Γολγοθάς. Κάναμε συνολικά εφτά εξωσωματικές, οι δύο με την παρένθετη μητέρα».
Ένα πρόβλημα που συνάντησε το ζευγάρι, όπως και όλα τα ζευγάρια που ενδιαφέρονται να φέρουν στον κόσμο παιδί με παρένθετη μητέρα, είναι πως υπάρχει μεν νομοθεσία, αλλά δεν υπάρχουν γυναίκες διαθέσιμες να κυοφορήσουν το παιδί μιας άλλης. Ακόμη και μέσω εξωτερικού, όμως, η διαδικασία κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. «Μπορείς να φέρεις γυναίκα από το εξωτερικό, αλλά το δυσάρεστο με την κυπριακή νομοθεσία είναι ότι για να έχεις τα δικαιώματα του παιδιού σου πρέπει να γίνει υιοθεσία, άρα στα χαρτιά δεν θα είμαι εγώ γραμμένη η μητέρα, παρόλο που το παιδί θα είναι βιολογικά δικό μου – το ωάριο το δικό μου και το σπερματοζωάριο του συζύγου. Αν γεννούσε στην Κύπρο θα ήταν εκείνη η μάνα στα χαρτιά. Για αυτό το κάναμε στο εξωτερικό (σ.σ.: στην Ουκρανία), ώστε στα πιστοποιητικά να είμαστε εμείς οι γονείς. Έχει πολλές γυναίκες που προχώρησαν και το έκαναν έτσι, αλλά δεν είναι κάτι που ακούγεται. Είδαμε κι άλλες Κύπριες που έκαναν εμβρυομεταφορά στην Ουκρανία, μιλήσαμε και στο τηλέφωνο με αρκετές. Δεν είναι κάτι που το λέει ο κόσμος, υπάρχει μεγάλο ταμπού. Όπως και με τις αποβολές, ο κόσμος δεν το συζητά», ανέφερε η μητέρα στον «Π».
Η παρένθετη μητέρα ήρθε στην Κύπρο, έγινε η εμβρυομεταφορά με το γενετικό υλικό των γονιών –που κατά σύμπτωση ήταν και τα τελευταία έμβρυα που είχαν μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες– και μετά από λίγες μέρες επέστρεψε στην Ουκρανία για τη συνέχεια της εγκυμοσύνης. Σε όλο αυτό το διάστημα, το ζευγάρι επικοινωνούσε μαζί της μέσω skype, ενώ λάμβανε κάθε βίντεο και υπερηχογράφημα και εξετάσεις από τα δύο μωρά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.
Αποφασισμένη να θηλάσει από το πρώτο κιόλας λεπτό μετά τη γέννησή τους τα δύο της δίδυμα, η Κύπρια μητέρα μαζί με τον πατέρα μετέβησαν στην Ουκρανία από την 34η βδομάδα της κύησης. Έμειναν εκεί δυόμισι βδομάδες. Τα μωρά γεννήθηκαν με φυσιολογικό τοκετό στις 36 βδομάδες και τρεις μέρες. «Ήμουν μέσα την ώρα της γέννας, ήταν απίστευτη εμπειρία, να δεις να γεννά κάποια τα μωρά σου και να κάνει εκείνο το πράγμα για σένα».

Πώς κατέβηκε γάλα

«Τον έκτο μήνα της κύησης αποφάσισα να θηλάσω τα μωρά. Ρώτησα τη γυναικολόγο, με ενημέρωσε για το πρωτόκολλο και επικοινώνησα με την παιδίατρο – σύμβουλο θηλασμού Ειρήνη Παφίτη και το προχωρήσαμε», αφηγείται η μητέρα. Στην αρχή, ξεκίνησε να πίνει αντισυλληπτικά χάπια, τα οποία στη συνέχεια συνδύασε με κάποια συμπληρώματα, τα οποία σε υψηλές δόσεις προκαλούν γαλουχία. Μετά, σταμάτησε απότομα την αντισύλληψη δίνοντας στο σώμα της μήνυμα ότι γέννησε, άρχισε να πίνει τσάγια που βοηθούν στον θηλασμό και να κάνει αντλήσεις από το στήθος συνέχεια, ώστε να προκαλέσει ζήτηση που με τη σειρά της φέρνει γάλα στο στήθος. «Ήδη πριν την άντληση, αφού έπινα αντισυλληπτικά για δυο βδομάδες, άρχισα να έχω γάλα. Εκείνη την ώρα ένιωσα μάνα, ενώ δεν κουβαλούσα ούτε τα μωρά ούτε τίποτε. Ήταν πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Όσο πιο σύντομα τα κάνεις αυτά, τόσο το καλύτερο. Στην άντληση έβγαζα κάθε δύο-τρεις ώρες και σταδιακά έφτασα να κάνω 20 λίτρα τράπεζα γάλακτος (σ.σ.: μητρικό γάλα που φυλάσσεται στην κατάψυξη για μεταγενέστερη χρήση με μπιμπερό). Έβγαζα γάλα ακόμη και στην Ουκρανία».
«Το ότι αυτό το στήθος κατάφερε να βγάλει γάλα χωρίς να καταστώ έγκυος είναι θαύμα, είναι απίστευτο. Σήμερα θηλάζουν συνέχεια. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά θέλει αποφασιστικότητα. Πολλές φορές νιώθεις ότι θέλεις να τα παρατήσεις. Πολλές φορές νιώθεις ότι δεν είναι αρκετό και με τα δίδυμα είναι και δύσκολο να τα συντονίσεις. Αλλά όταν το θέλεις πολύ και έχεις βοήθεια από κάποιον, όπως είχα εγώ την Ειρήνη να με καθοδηγεί, τα καταφέρνεις». Το ζευγάρι ζει σήμερα με τα δύο νεογέννητα στη Λευκωσία και δηλώνει ενθουσιασμένο με τη νέα ζωή, αλλά και με το γεγονός ότι η μητέρα κατάφερε να τα θηλάσει. Με αυτή την αισιοδοξία ξεπερνούν και τους πρακτικούς και οικονομικούς σκοπέλους, αφού παρόλο που τα συνολικά έξοδα για να αποκτήσουν τα μωρά ήταν ιλιγγιώδη (έφτασαν τις 70.000 ευρώ), δεν δικαιούνται επίδομα μητρότητας, τέκνου ή τοκετού.

Η παιδίατρος Ειρήνη Παφίτη Δημητρίου δίνει την επιστημονική εξήγηση

Ο θηλασμός είναι ίσως δύσκολος, αλλά όχι ακατόρθωτος, ακόμη και για γυναίκες που δεν υπήρξαν έγκυες ή και για άντρες, αφού υπάρχουν και σχετικά παραδείγματα στην παγκόσμια βιβλιογραφία. «Αυτή η περίπτωση μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι να θέλει μια μανούλα να θηλάσει. Από άποψη χρόνου, να μην έχεις τα μωράκια στα χέρια σου και οχτώ φορές μέρα και νύχτα να κάνεις αντλήσεις, θέλει πάρα πολλή υπομονή και επιμονή. Είμαι πολύ περήφανη που το έκανε με τόση αποφασιστικότητα και τα μωράκια μπορούν να θηλάσουν, που για μένα ο θηλασμός είναι δώρο ζωής», δήλωσε στον «Π» η παιδίατρος και πιστοποιημένη σύμβουλος γαλουχίας IBCLC Ειρήνη Παφίτη Δημητρίου, η οποία καθοδήγησε τη μητέρα επιστημονικά, ώστε να καταφέρει να έχει γάλα για να θηλάσει τα βρέφη.

«Η μητέρα μερικούς μήνες πριν από τον τοκετό ήρθε σε επαφή μαζί μου και εξέφρασε την επιθυμία να θηλάσει. Συζητήσαμε τι πρέπει να γίνει για να τα καταφέρει. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία δίνοντας ορμόνες κάνουμε τον οργανισμό να πιστέψει στην αρχή ότι είναι έγκυος και μετά ότι γεννάει. Προσπαθούμε έτσι να κάνουμε με φαρμακευτικό τρόπο αυτό που κάνει η φύση στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, που είναι να προετοιμάσει τον μαστό να παραγάγει γάλα, και μετά με τη γέννηση, αφού φύγουν οι ορμόνες, να κατεβάσει γάλα. Ξέρουμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η παραγωγή γάλακτος δεν είναι τόσο μεγάλη όσο σε μια γυναίκα που πέρασε εγκυμοσύνη και τοκετό. Δώσαμε τα φάρμακα για να γίνει η διαδικασία και τα διακόψαμε ένα μήνα και κάτι πριν γεννηθούν τα μωρά. Η μαμά ξεκίνησε να κάνει αντλήσεις πίνοντας κάποια συμπληρώματα διατροφής που ξέρουμε ότι βοηθούν στη γαλουχία και με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε η παραγωγή γάλακτος. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι ορμόνες είναι απλώς αντισυλληπτικά χάπια, με τη διαφορά όμως ότι δεν τα σταματάει ενδιάμεσα η μητέρα, όπως γίνεται στην αντισύλληψη».

Η δρ Παφίτη Δημητρίου δηλώνει επίσης ενθουσιασμένη με το αποτέλεσμα, το οποίο δεν περίμενε τόσο θετικό και τόσο γρήγορα. «Δεν περιμέναμε τόσο καλή ανταπόκριση. Θεωρώ ότι έχει να κάνει πάρα πολύ με την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση της μητέρας, η οποία όταν ήρθε πρώτη φορά είπε, ’Εγώ τα παιδάκια μου θα τα θηλάσω’. Έχω δει και άλλες μητέρες που ενδιαφέρονταν, αλλά αργούσαν να κάνουν τη διαδικασία. Εδώ, γεννήθηκαν τα μωρά και αμέσως τα πήρε αγκαλιά και τα θήλασε. Αυτός είναι απίστευτος δεσμός, που βοηθάει πάρα πολύ στο δέσιμο της μητέρας με το παιδί. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για όλες τις μανούλες να τα πάρουν αγκαλιά, πόσω μάλλον για αυτήν τη μανούλα που ήθελε πάρα πολύ καιρό να αποκτήσει μωρά και τα απέκτησε με παρένθετη», σημειώνει.