Μάικ Σπανός: Θα έχω υπουργούς τεχνοκράτες...

ΓΡΑΦΕΙ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΟΡΜΠΑ

Η υποψηφιότητά του για την προεδρία της Δημοκρατίας δεν έχει ακόμη εξαγγελθεί επίσημα, όμως, το ΑΚΕΛ ανακοίνωσε ήδη ότι τον πρότεινε στην κομματική βάση ως τον υποψήφιο που πρέπει να υποστηρίξει το κόμμα στις προεδρικές εκλογές. Στην πρώτη του συνέντευξη ως εν δυνάμει υποψηφίου για την προεδρία της Δημοκρατίας στον «Πολίτη», ο Μάικ Σπανός ανοίγει τα χαρτιά του για το πώς θα κυβερνήσει την Κύπρο αν εξασφαλίσει την ψήφο των πολιτών τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Δηλώνει ότι θα προχωρήσει στον σχηματισμό κυβέρνησης τεχνοκρατών, ενώ εξηγεί τι διαφορετικό θα κάνει από τον Νίκο Αναστασιάδη στα μεγάλα θέματα και στην οικονομία.

- Πρέπει να σταματήσει η παρελθοντολογία με τη διακυβέρνηση Χριστόφια

- Αποτίναξα τους όρους «δεξιός» και «αριστερός» πριν τριάντα χρόνια

- Όταν μεγάλωνα εγώ η λιτότητα ήταν σπουδαίο πράγμα: να είσαι λιτός, απλός, απέριττος

- Έκανε καλή δουλειά ο Αναστασιάδης στην εξυγίανση των οικονομικών

- Η πολιτική των διαβατηρίων είναι μη επαναλήψιμη

- Είμαι «άρρωστος» με τη λύση του Κυπριακού

Όταν προέκυψε η πληροφορία ότι θα είστε υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας δηλώσατε ότι θα είστε ανεξάρτητος. Έχετε συζητήσει με το ΑΚΕΛ σε ποιο βαθμό θα συμμετέχει στη διακυβέρνηση και αν θα έχει λόγο και ρόλο στην πολιτική της κυβέρνησης; Τα έχετε συμφωνήσει αυτά;

Όταν λέμε «συμφωνήσει» και μιλάμε για πολιτικά πράγματα, το μυαλό του κόσμου πάει σε διαπλοκή, συναλλαγή κ.λπ. Αυτό δεν ισχύει. Έτσι οι λέξεις που προτιμώ να χρησιμοποιήσω είναι «έχουμε συζητήσει». Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πω ότι οι συζητήσεις με το ΑΚΕΛ με εκπλήττουν. Για το επίπεδό τους, από επαγγελματικής και ηθικής άποψης. Γίνονται συζητήσεις με ειλικρίνεια. Υπάρχουν διαφορές οι οποίες αναδεικνύονται, συζητούνται και στο τέλος υπάρχει κοινό έδαφος. Επί του συγκεκριμένου όμως: Δεν μπορεί ένας να δηλώνει ότι είναι ανεξάρτητος και στην Κύπρο να ισχύει ότι είσαι ό,τι δηλώσεις. Η ανεξαρτησία στην περίπτωση τη δική μου θα εκφραστεί με τον ύψιστο, τον απόλυτο τρόπο -επαναλαμβάνω, αν είμαι υποψήφιος πρώτον, αν με τιμήσει ο λαός με την ψήφο του δεύτερον- με τον διορισμό έντεκα υπουργών τεχνοκρατών, ειδικών επαγγελματιών.

Δεν θα δούμε δηλαδή πολιτικούς στην κυβέρνησή σας;

Όχι, πολιτικό μπορεί να δεις. Αλλά πρέπει να είναι σπουδαίος στη δουλειά του. Πρέπει να ικανοποιεί τα κριτήρια που ανέφερα. Του επαγγελματία, δηλαδή του πραγματικού ανθρώπου, που εργάστηκε σε πραγματική δουλειά, που γνώρισε τα πραγματικά προβλήματα, που έζησε πραγματικές αγωνίες για το αν θα πάρει λεφτά το βράδυ σπίτι του κ.λπ.

Χωρίς... κομματάρχες δηλαδή.

Όχι. Αυτό καθορίζει και την ανεξαρτησία στο θέμα της διακυβέρνησης. Το ΑΚΕΛ σε καμία φάση δεν απαίτησε να είναι μέρος της νομής της εξουσίας. Όχι μόνο αυτό. Το ΑΚΕΛ πιστεύει, το πιστεύω και εγώ, ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διορισμών των διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών και όχι μόνο. Δεν μπορεί να εξαντλούνται (οι διορισμοί) στη δήλωση «είναι αποκλειστικά συνταγματικό δικαίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας». Πρέπει να βρεθεί τρόπος ούτως ώστε το δικαίωμα να ασκείται επ’ ωφελεία του λαού. Πιστεύω ότι πρέπει να υπηρετείς τον σκοπό και όχι να εξυπηρετείς τη σκοπιμότητα.

Ποια άποψη έχετε για τα κόμματα ως θεσμό;

Είμαι ανέντακτος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρομαι για την πολιτική. Είμαι πολιτικοποιημένο άτομο και ακριβώς επειδή είμαι πολιτικοποιημένος είμαι ιδιαίτερα ανήσυχος για την πορεία της Κύπρου σε αυτήν τη νέα και διαφορετική εποχή που έρχεται. Τα κόμματα είναι απαραίτητος θεσμός της σύγχρονης κοινωνίας, έχουν και αυτά στον έναν ή στον άλλον βαθμό τις παθογένειές τους, τα προβλήματά τους. Σε αυτά εναπόκειται να βελτιώσουν τον εαυτό τους. Όσο καλύτερα λειτουργούν, τόσο καλύτερα για τη δημοκρατία, αλλά και για την κοινωνία. Να μην μας διαφεύγει άλλωστε το γεγονός ότι ένας αριθμός συμπολιτών μας έχει απομακρυνθεί από τα κόμματα. Βελτιώνοντας τον εαυτό τους τα κόμματα, βελτιώνουν και τη σχέση τους με τους πολίτες και την κοινωνία. Για αυτό και είναι κρίσιμο το θέμα της ανανέωσής τους.

Παρ' όλα αυτά θέλετε τη στήριξη του ΑΚΕΛ.

Ναι, ασφαλώς. Το ΑΚΕΛ είναι ένα σοβαρό, υπεύθυνο και συνεπές κόμμα, με το οποίο μπορεί κάποιος αξιόπιστα να συνεργαστεί. Είναι ο απαραίτητος κρίκος στην αλυσίδα των κοινωνικών δυνάμεων που πρέπει να συστρατευτούν για να υπάρξει αλλαγή έτσι ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις. Αν τελικά προχωρήσουμε μαζί, αυτή η συνεργασία θα στηρίζεται σε ένα πρόγραμμα αρχών και στο Κυπριακό, την οικονομία, το κράτος και τους θεσμούς.

Δεν έχετε σχέση με το ΑΚΕΛ, όμως θα σας ρωτάνε οι δημοσιογράφοι σε κάθε ευκαιρία για τη διακυβέρνηση Χριστόφια. Αλήθεια, ποια είναι η άποψή σας; Τι πήγε λάθος;

Ούτε γνώμη θέλω να έχω, ούτε ευθύνη έχω να έχω γνώμη. Και δεν υπεκφεύγω. Απλούστατα διότι η δουλειά η δική μας θα είναι το μέλλον του τόπου. Αυτή η παρελθοντολογία και η έκφραση δικαστικής άποψης ενός εκάστου έναντι του άλλου μάς έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση, θα έλεγα «ημιαγρία», στην οποία όλοι είναι εναντίον όλων. Δεν παίζω έτσι.

Έχει γραφτεί ότι συνεργαστήκατε με τον υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη την περίοδο της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.

Όχι στη διαπραγμάτευση του μνημονίου. Η σχέση μου με τον Χάρη Γεωργιάδη στο επαγγελματικό επίπεδο ήταν τον Ιούλιο του 2013, όταν υπηρετούσα στο δ.σ. της Κεντρικής Τράπεζας και είχα αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης τόσο με τον Χάρη Γεωργιάδη όσο και με τα μέλη της τρόικας, και αυτά με ένα συγκεκριμένο σκοπό: τη διάσωση της Κύπρου. Η Κύπρος τελούσε τότε σε κατάσταση, χωρίς υπερβολή, οικονομικού πολέμου. Και έπρεπε η Κύπρος να πάρει μια θετική αξιολόγηση από την τρόικα, η οποία θα ήταν η πρώτη το 2013. Το δεύτερο ήταν ότι η Τράπεζα Κύπρου θα έπρεπε να εξέλθει από το καθεστώς εξυγίανσης. Το τρίτο ήταν ότι η Τράπεζα Κύπρου θα έπρεπε να αποκαταστήσει το καθεστώς αντισυμβαλλόμενου μέρους, δηλαδή να ξαναγίνει τράπεζα. Αυτό ήταν άκρως σημαντικό διότι το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, το ήδη εξόχως λαβωμένο τραπεζικό σύστημα, έπρεπε να ζήσει και η Τράπεζα Κύπρου αποτελούσε σημαντικό μέρος του.

Είχε παίξει το όνομά σας και για το Υπουργείο Οικονομικών και φαντάζομαι ήσασταν ψηφοφόρος του Νίκου Αναστασιάδη το 2013.

Να μην φαντάζεσαι τίποτα. Ούτε επιβεβαιώνω, ούτε διαψεύδω. Δεν είναι κουβέντα σοβαρή τι ψήφισε ο καθένας το 2013.

Γιατί δεν στηρίζετε σήμερα την εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη; Πού διαφωνείτε, τι θα κάνετε διαφορετικό;

Η κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη σε ό,τι αφορά το θέμα της εξυγίανσης των δημοσίων οικονομικών έκανε καλή δουλειά. Αυτό είναι όχι απλώς αποδεκτό, αλλά είναι παραδεκτό ως γεγονός. Πού ενδεχομένως θα μπορούσε να πάει καλύτερα και πού εγώ ενδεχομένως να μπορώ να προσθέσω δύο σεντ αξία σε αυτήν την προσπάθεια; Εάν κοιτάξουμε, όχι χρησιμοποιώντας τη σοφιστεία των ευημερούντων αριθμών έναντι των δυσπραγούντων ανθρώπων, άλλο είναι να εξυγιάνεις τον ισολογισμό σου και άλλο είναι να εξυγιάνεις τη ζωή του κόσμου ή να τη βελτιώσεις. Θα προσπαθήσω να δουλέψω απευθείας στους τομείς εκείνους που κατά γενική ομολογία βρίσκονται σε πολύ κακή κατάσταση.

Δηλαδή;

Μιλάμε για την κατάσταση της υγείας. Η υγεία παράγει αρρώστια. Δεν είναι δίπλα από τον κόσμο. Η παιδεία, παρά το ότι γίνονται προσπάθειες εκσυγχρονισμού, παράγει άγνοια. Μπορείτε να κοιτάξετε όλους τους δείκτες και να δείτε πού κατατάσσεται σήμερα ο Κύπριος μαθητής. Το θέμα της νεολαίας. Υπάρχει 30% ανεργία στους νέους κάτω των 25. Αν δε μετρήσεις τους νέους που έχουν φύγει –και δεν τους μετρούν καν– η στατιστική της ανεργίας ενδεχομένως να ανεβαίνει και στο 50%. Και δεν είναι μόνο το θέμα της ανεργίας, είναι ότι οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα, ακόμα και να ζουν στην Κύπρο έχουν στρέψει την πλάτη τους προς την κοινωνία. Μετά έχουμε το θέμα της δικαιοσύνης. Ένα δικαϊκό σύστημα το οποίο, παρά το γεγονός ότι είναι το καλύτερο ως θεσμός, παράγει δικαιοσύνη κατά πολύ αργό τρόπο. Και το πέμπτο είναι το θέμα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ο τόπος σάπισε, λέγεται ότι τα τηλέφωνα παρακολουθούνται αδιακρίτως. Αν έχω εγώ να προσθέσω δύο σεντ σε αυτήν την προσπάθεια, είναι η καλή διοίκηση, η αξιοκρατία και η αποτελεσματικότητα. Δηλαδή, άλλο είναι να έχεις ένα αυτοκίνητο που παράγει 500 ίππους και άλλο είναι να έχεις το διαφορικό που θα φέρει την ιπποδύναμη στους τροχούς.

Δεν είμαι βιονικός όπως τους πολιτικούς

Πώς βλέπετε την εφαρμογή μονοασφαλιστικού ΓεΣΥ;

Με τη σημερινή ικανότητα της Κύπρου να παραγάγει έργο το βλέπω δύσκολο να εφαρμοστεί το ΓεΣΥ, εννοώ επαρκώς, ανεξάρτητα αν είναι μονοασφαλιστικό ή πολυασφαλιστικό. Εμένα αυτό το οποίο με ανησυχεί είναι ότι δεν υπάρχει η ικανότητα μετάδοσης των όποιων καλών παράγει το σύστημα κάτω στο έδαφος, ούτως ώστε να το βιώσει ο μέσος άνθρωπος. Εδώ νομίζω ότι έρχεται η αξιοσύνη του management και η αξιοκρατία, για αυτό σας ανέφερα ότι πρέπει να έχεις έντεκα ικανότατους και αποτελεσματικότατους ανθρώπους να κάνουν αυτή τη δουλειά. Δεν μπορεί να ελπίζεις ότι θα κάνεις πολιτικούς διορισμούς και θα έχεις αποτέλεσμα.

Στην παιδεία τι θα αλλάζατε συγκεκριμένα;

Δεν είμαι βιονικός όπως τους πολιτικούς που τα ξέρουν όλα πριν καν ξεκινήσει η προσπάθεια. Ούτε και θα προσπαθήσω να σας πω τώρα τι ακριβώς θα κάνω. Σας μίλησα για μηχανισμούς μετάδοσης. Στην Κύπρο υπάρχει κατά γενική ομολογία υψηλού επιπέδου ανθρώπινο κεφάλαιο και όλοι διερωτόμαστε «μα, έχουμε τόσα καλά μυαλά τι πάει λάθος»; Εκείνο που πάει λάθος είναι ότι λείπει το οργανωτικό κεφάλαιο, όπως ονομάζεται. Που είναι η κουλτούρα, οι εργασιακές σχέσεις, τα συστήματα αμοιβών, οι διαδικασίες, τα business support systems, η χρήση της τεχνολογίας. Ψηφιακώς ομιλούντες, οι επιχειρήσεις της Κύπρου βρίσκονται στην 26^η θέση στην ΕΕ, ενώ, από την άλλη πλευρά, στο facebook έχουμε την τέταρτη θέση. Άρα, η τεχνολογία δεν διαδραματίζει τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίζει, το e-government δεν διαδραματίζει τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίζει, η μεταρρύθμιση απλώς δεν συνέβη. Κοιτάξτε ακόμη την τοπική αυτοδιοίκηση.

Αποτίναξα τους όρους «δεξιός» και «αριστερός»

Συζητείται πολύ ότι το ΑΚΕΛ στηρίζει έναν επιχειρηματία για την προεδρία της Δημοκρατίας. Ο κόσμος της Αριστεράς ανησυχεί για το ποιες είναι οι θέσεις σας σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι οι αποκρατικοποιήσεις, το ωράριο των καταστημάτων και η λειτουργία τους τις Κυριακές ή για την κοινωνική πολιτική του κράτους...

Πρώτα-πρώτα έχω αποτινάξει τους όρους «δεξιός» και «αριστερός», κεφαλαιοκράτης και εργατοπατέρας πριν 30 χρόνια. Δεν υφίστανται για μένα. Διότι προέχει η συνεργασία μεταξύ των διαφόρων φορέων της οικονομίας, ως επίσης και η σύμπραξη των παραγόντων παραγωγής. Δηλαδή, αν έχεις το κεφάλαιο να δουλεύει με τα εργατικά χέρια, φανταστείτε αντί να το βάλεις να δουλεύει μαζί, να δουλεύει ενάντια. Δεν υπάρχει περίπτωση να παραχθεί κάτι. Όσον αφορά το καίριο θέμα της οικονομίας: Με ρωτήσατε για τις αποκρατικοποιήσεις. Δίνω έμφαση πάντοτε όχι στο ιδιοκτησιακό καθεστώς -δεν έχει καμία σημασία για μένα-, αλλά στο μοντέλο της διαχείρισης. Και αυτό που με ενδιαφέρει εμένα, εννοώ ως άνθρωπο ο οποίος θέλει να υπηρετήσει τον τόπο του, είναι η αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας χωρίς κατ’ ανάγκη να σημαίνει και τη μόνιμη αποξένωσή της. Για τα ωράρια των καταστημάτων πιστεύω δύο πράγματα: Οι ρυθμίσεις πρέπει να γίνονται με νομοθεσία και όχι με διατάγματα. Δεν συμφωνώ ποσώς με την έκδοση διαταγμάτων. Και το δεύτερο είναι ότι πρέπει να υπάρχει μια τάξη στη λειτουργία των καταστημάτων. Το λέω αυτό διότι επηρεάζεται μια μεγαλύτερή μου έγνοια από αυτήν καθ’ εαυτήν του ωραρίου των καταστημάτων, που είναι το θέμα της ανάπτυξης του κράτους κατά τρόπο ισομερή. Δεν πρέπει να αφήνονται μηχανισμοί να λειτουργήσουν στην οικονομία οι οποίοι θα επιδεινώσουν την ήδη κακή κατάσταση σε ό,τι αφορά την κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Δηλαδή, τι συμβαίνει; Συσσωρεύεις περισσότερα σε μικρότερο χώρο και επηρεάζεται η συνολική λειτουργία της αγοράς. Και αυτό συμβαίνει δηλαδή. Πρέπει να γίνει ρύθμιση. Για τις Κυριακές δεν έχω τώρα τη λύση, πρέπει να μελετήσω το θέμα με πολλή προσοχή.

Σε ό,τι αφορά την κοινωνική πολιτική του κράτους πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει κάτι μετά από αυτήν τη μακρά περίοδο λιτότητας;

Με ενοχλεί ότι δώσαμε στη λέξη λιτότητα αρνητική έννοια. Όταν μεγάλωνα εγώ η λιτότητα ήταν σπουδαίο πράγμα. Να είσαι λιτός, απλός, απέριττος. Οπότε να μιλήσουμε πάνω στο αντικείμενο ανεξαρτήτως γλώσσας που χρησιμοποιούμε. Φανταστείτε ότι οι ξένοι έχουν πιάσει μια ελληνική λέξη, το austerity που είναι η αυστηρότητα, και εμείς ήρθαμε και φέραμε το austerity πίσω ως λιτότητα. Ουσιαστικά είναι δημοσιονομική αυστηρότητα. Το δικό μου μοντέλο -που πιστεύω διαφέρει από τα άλλα- είναι ότι πιστεύω σε πιο χαμηλούς φόρους, αλλά με μια διοίκηση που να παραγάγει περισσότερο αποτέλεσμα, η οποία θα αυξήσει τη δυνατότητα του κράτους να αυξήσει την κοινωνική πρόνοια. Συνεπώς τοποθετούμαι με σαφήνεια: Πιο χαμηλοί φόροι, αύξηση του ΑΕΠ της Κύπρου μέσα από αυξημένη παραγωγικότητα, με τρόπους που να ελκύσουν τις επενδύσεις, όχι απλώς τις ξένες και τις ντόπιες, μέσα από μια κινητροποιημένη ανάπτυξη, ούτως ώστε να μπορέσει το κράτος, που οφείλει, να αυξήσει τις δαπάνες που αφορούν την πρόνοια. Δεν περιορίζομαι στα ποσοστά. Να πει ένας ότι στον τομέα της υγείας εμείς ξοδεύουμε το 2,8% του ΑΕΠ ενώ η Ευρώπη το 7% του ΑΕΠ. Πρέπει να προσπαθήσεις να αυξήσεις το όφελος στον πελάτη χωρίς κατ’ ανάγκη να παττίσεις το κράτος. Κοιτάξτε για παράδειγμα τις δαπάνες της υγείας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κοιτάξει ένας, αντί να κάνει το 2,8% 3%, ενδεχομένως και χωρίς να τον τραβά η τσέπη του, είναι να δει πόσα λεφτά ξοδεύονται για διοικητικούς σκοπούς. Περίπου το ένα τρίτο το ξοδεύουμε για διοικητικούς σκοπούς, ενώ έπρεπε να ξοδεύουμε πολύ περισσότερα στην πρώτη γραμμή. Στα νοσοκομεία, εκεί που πάει ο κόσμος και υποφέρει. Το κόστος των φαρμάκων. Το κόστος των αναλωσίμων υλικών. Εδώ, με νέες μεθόδους, ενδεχομένως και με το e-government που ανέφερα προηγουμένως – να αυξήσουμε το όφελος προς τον πολίτη, μειώνοντας τις σπατάλες μέσα από καλύτερη διαχείριση.

Στην οικονομική πολιτική τι θα αλλάζατε; Η κυβέρνηση Αναστασιάδη επένδυσε στην πολιτική διαβατηρίων.

Η πολιτική των διαβατηρίων στη γλώσσα των οικονομικών είναι μη επαναλήψιμη. Και θα έπρεπε να ρωτήσετε την κυβέρνηση τι θα κάνει τη μέρα που θα σταματήσει να αποδίδει αυτή η πολιτική. Για αυτό ένας θα πρέπει να κάνει ένα σύγχρονο μοντέλο που να επαναϊσορροπεί τους τομείς της οικονομίας, τον πρωτογενή που είναι η γεωργία, τον δευτερογενή που είναι η μεταποίηση, τον τριτογενή που είναι οι υπηρεσίες, και μέσα από ένα σύστημα επιθετικών κινήτρων και μέσα από την ιδιωτική επένδυση – είτε εσωτερική είτε εξωτερική, να δώσει ώθηση με πολλαπλές εστίες δράσεων. Όχι βρήκαμε τα διαβατήρία, φέραμε τέσσερα δισεκατομμύρια. Όσο λειτουργεί ο μήνας του μέλιτος καλώς. Μετά τι θα γίνει;

Είμαι άρρωστος με τη λύση του Κυπριακού

Στο ΑΚΕΛ λενε ότι ταυτίζεστε στο Κυπριακό. Συμφωνείτε δηλαδή με την εκ περιτροπής προεδρία;

(Γέλια). Είμαι άρρωστος με τη λύση του Κυπριακού. Συνεπώς η βάση της λύσης του Κυπριακού είναι εκεί, για αυτό και η ταύτιση μου με τις θέσεις του ΑΚΕΛ. Που πρέπει οποιοσδήποτε, καλόπιστος ή κακόπιστος, να παραδεχθεί ότι η στάση του ΑΚΕΛ είναι η πλέον σταθερή, η πλέον σοβαρή. Και δεν έχει σχέση αν είσαι «αριστερός» ή «δεξιός», που δεν πιστεύω στους όρους. Πρέπει κάποιος να παραδεχθεί ότι οι θέσεις και η προσέγγιση του ΑΚΕΛ είναι η πλέον σοβαρή στην Κύπρο. Κακά τα ψέματα. Είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς. Έχω μία αρχή. Ό,τι βλέπω κάνω ένα zoom out για να δω τη μεγαλύτερη εικόνα. Οι περισσότεροι κάνουν zoom in για να δουν τη μικρότερη εικόνα. Ασφαλώς ρωτάς κάποιον: Θέλεις παραμονή στρατευμάτων; Δεν θέλω. Θέλεις τουρκικές εγγυήσεις; Δεν θέλω. Θέλεις εκ περιτροπής προεδρία; Δεν θέλω. Όταν πιάσεις ένα-ένα τα σημεία, τότε δεν θέλεις λύση. Είναι το πακέτο της συνολικής λύσης που πρέπει να πάρει ένας και να απαντήσει με πραγματικότητες πλέον, πάνω σε ένα πραγματικό πλαίσιο λύσης τι κάνει. Να πάμε έξω τώρα και να με ρωτήσεις «Σου αρέσει το αυτοκίνητό σου;» και μετά να αρχίσεις να ρωτάς: «Σου αρέσει το καρμπιρατέρ σου;», «Σου αρέσουν οι βίδες των τροχών σου;», «Σου αρέσει το ταμπλό σου;».

* Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στον «Πολίτη», ο Μάικ Σπανός εξηγεί πώς προέκυψε η υποψηφιότητά του για την προεδρία και η συζήτηση με το ΑΚΕΛ, απαντά σε όσους ανησυχούν για την επιλογή ενός επιχειρηματία, ενώ μιλά για την προσωπική του ζωή, την πορεία του, τη σχέση του με τον Απόλλωνα και αν θα πάει σε αγώνες της Ομόνοιας.