Ποιοι είναι οι Ελληνοκύπριοι ποδοσφαιριστές που παίζουν σε τ/κ ομάδες

Σαράντα τρία χρόνια από την εισβολή και δεκατέσσερα από το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, η ζωή μοιάζει να προσπερνά το κυπριακό πρόβλημα. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται στον τόπο μας είναι η περίπτωση των τεσσάρων Ελληνοκύπριων ποδοσφαιριστών οι οποίοι παίζουν σε ομάδες της άλλης πλευράς.

Παίζουν όχι με αυτοσκοπό να αποδείξουν τα αυτονόητα, ότι οι άνθρωποι των δύο κοινοτήτων μπορούν να αποδέχονται τη διαφορετικότητα και να ζουν ειρηνικά. Παίζουν επειδή είναι επαγγελματίες, επειδή αγαπούν το ποδόσφαιρο, επειδή δέχτηκαν προτάσεις για να παίξουν και τις βρήκαν ενδιαφέρουσες και προσοδοφόρες στη φάση αυτή της ζωής τους. Κι έτσι απλά, χωρίς να το επιδιώξουν, γίνονται πρεσβευτές της ειρήνης...

Ο πρώτος ποδοσφαιριστής

Πριν από τρία χρόνια, συγκεκριμένα τον Σεπτέμβρη του 2014, ήταν η πρώτη φορά που Ε/Κ ποδοσφαιριστής, ο 35χρονος τότε Δημήτρης Βασιλείου, έλαβε την απόφαση να παίξει σε τ/κ ομάδα. Εξυβρίστηκε χυδαία και απειλήθηκε για αυτό. "Δεν έκανα κάτι κακό, μπάλα θέλω να παίξω μόνο. Είμαι ένας απλός πολίτης και έχουν γραφτεί και ακουστεί τόσα πολλά άσχημα για μένα. Ποδόσφαιρο είναι, δεν κάνω κάτι εναντίον της πατρίδας μου", δήλωνε ο ίδιος πολύ πικραμένος για τα όσα τον κατηγόρησαν στην ε/κ πλευρά επειδή τόλμησε να παίξει ποδόσφαιρο σε τ/κ ομάδα.

Έγιναν τέσσερις

Σήμερα τέσσερις Ε/Κ ποδοσφαιριστές παίζουν ποδόσφαιρο σε τ/κ ομάδες, εκ των οποίων οι δύο στην πρώτη κατηγορία του τ/κ πρωταθλήματος, μια πραγματικότητα που πλέον περνά απαρατήρητη στην καθημερινή μας ζωή. Ειδικά μεταξύ των Τουρκοκύπριων φιλάθλων των ομάδων που τους αποδέχονται και τους αγαπούν σαν όλους τους άλλους παίκτες της ομάδας τους, χωρίς να τους ξεχωρίζουν για την εθνική τους καταγωγή.

Όπως άλλωστε λέχθηκε και στο παρελθόν, όταν άρχισαν να γίνονται οι πρώτες διεργασίες για την ένωση του ποδοσφαίρου στην Κύπρο 60 χρόνια μετά και για την ένταξη της τ/κ ομοσπονδίας ποδοσφαίρου στην ΚΟΠ, το ποδόσφαιρο ενώνει την Κύπρο και μπορεί να γράψει ιστορία στη σελίδα της επανένωσης του νησιού. Για την προσωπική τους ιστορία μίλησαν στον "Π" οι δύο ποδοσφαιριστές που παίζουν σε τ/κ ομάδες της πρώτης κατηγορίας, ο Στέλιος Κίττος που παίζει στην ομάδα της Λεύκας και ο Μιχάλης Μιχαήλ (Τσίτσιος) που παίζει στην ομάδα του Καζάφανι, η οποία φέτος θα στεφθεί πρωταθλήτρια.

Στέλιος Κίττος: «Εδώ βρίσκω ανθρώπους να συνεννοούμαι»

Τον Στέλιο Κίττο τον συναντήσαμε στο γήπεδο της Λεύκας ένα Σάββατο απόγευμα που η ομάδα του έπαιζε εντός έδρας με μια από τις δυνατές ομάδες των κατεχομένων, τη Γενί Τζαμί. Ήταν ένας αγώνας στον οποίο πάλεψε η Λεύκα κι έληξε ισοπαλία, παρότι η Γενί Τζαμί είναι μία από τις ομάδες που προπορεύονται στο πρωτάθλημα των κατεχομένων.

Αλλά και το ποδοσφαιρικό σωματείο της Λεύκας είναι μια ιστορική ομάδα, όπως εξηγεί στον "Π" ο Τ/Κ παράγοντας του σωματείου Bumin Bezmen, ο οποίος μας ξενάγησε στην καταπράσινη κωμόπολη των πέντε χιλιάδων κατοίκων και των οκτώ χιλιάδων φοιτητών. Ένα χωριό που πριν από τις διακοινοτικές ταραχές του '63 και πριν αρχίσει να εγκαταλείπεται από τους Ε/Κ κατοίκους του κατοικείτο σε ποσοστό 80% από Τ/Κ.

Η ομάδα ιδρύθηκε το 1943 και με τα σκαμπανεβάσματά της συνεχίζει να παίζει και να γράφει τη δική της ιστορία έχοντας σήμερα στο ενεργητικό της έναν Ε/Κ παίκτη: τον Στέλιο Κίττο, 38 ετών, πρόσφυγα που διαμένει στη Λάρνακα. Η Λεύκα έχει το μεγαλύτερο φαν κλαμπ μεταξύ των ποδοσφαιρικών ομάδων των κατεχομένων, σύμφωνα με τον κ. Bumin, που φτάνει τον αριθμό των 8.000. Φέτος είναι στην 8η θέση του Superleague, όπως λέγεται το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα πρώτης κατηγορίας στα κατεχόμενα, και προσπαθεί να ανακάμψει. Είναι γι' αυτό που έκανε και τη μεταγραφή του Κίττου από την ομάδα της Ζώδιας όπου έπαιζε πέρσι.

Τι λένε οι Τ/Κ για τον Κίττο

"Ο Κίττος είναι καλός παίκτης, σε καλή φυσική κατάσταση και καλός χαρακτήρας", μας λέει ο κ. Bumin. " Μιλάμε πολύ όποτε έρχεται. Είναι ένας άνθρωπος που θέλει επανένωση της χώρας και το δηλώνει αυτό με τον δικό του τρόπο παίζοντας στη δική μας πλευρά. Είναι επαγγελματίας και η ομάδα είναι πολύ ικανοποιημένη απ' αυτόν".

Η άποψη διασταυρώνεται και από τον αθλητικογράφο της "YeniDuzen", Recep Ozkamali (φωτό πάνω), λίγο μετά τη σύντομη συνομιλία που είχε μαζί με τον Στέλιο Κίττο λίγο πριν την έναρξη του αγώνα με τη Γενί Τζαμί. "Ξέρω τον Στέλιο από πέρσι όταν έπαιζε στην ομάδα της Ζώδιας. Έχει πολύ καλές σχέσεις με τους συμπαίκτες του αλλά και με τους οπαδούς της ομάδας. Είναι πολύ έμπειρος. Λίγο μεγάλος σε ηλικία, αλλά αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι πως παίζει με το μυαλό του. Είναι πολύ φιλικός".

Γιατί στα κατεχόμενα;

Μιλώντας μας για αυτό που τον ώθησε να παίξει στο Superleague των κατεχομένων, ο Στέλιος Κίττος εξηγεί πως στις ελεύθερες περιοχές ένας ποδοσφαιριστής είναι ξοφλημένος μόλις περάσει τα 33 του χρόνια. "Γι' αυτό κι εγώ πήρα την απόφαση να πάω εκεί -ήμουν 35 χρόνων όταν μου είχε γίνει η πρόταση- θεωρώντας το σαν μια καλή ευκαιρία για να μπορέσω να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο"... Στις ελεύθερες περιοχές έπαιξε στην Ανόρθωση και στην Ομόνοια και το 2008 ένας τραυματισμός τον υποχρέωσε να σταματήσει για δύο χρόνια. Μέχρι να ανακάμψει έπαιζε σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών, αλλά ήδη είχαν περάσει τα χρόνια και, παρότι είχε φτάσει σε ένα καλό επίπεδο και μπορούσε να αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία ξανά, βρήκε κλειστές τις πόρτες. Όχι όμως στα κατεχόμενα, όπου ήταν περιζήτητος.

Τον πρώτο χρόνο έπαιξε στην ομάδα της Κυθρέας, ακολούθως στη Ζώδια και φέτος παίζει στη Λεύκα. Όπως μας λέει, ο Σύνδεσμος Ποδοσφαιριστών στις ελεύθερες περιοχές απειλούσε να τον διαγράψει για αυτή του την απόφαση.

Από πουθενά αλλού ωστόσο δεν ένιωσε να του ασκούνται πιέσεις. Ούτε από την οικογένειά του ούτε από άλλους συμπαίκτες του στις ελεύθερες περιοχές. Ήταν όμως αρκετά δυνατός και συνειδητοποιημένος για να μην λάβει υπόψη του τους χαρακτηρισμούς που άκουγε για το άτομό του. "Επρόκειτο για τους ίδιους ανθρώπους που όταν έφυγα από την Ανόρθωση για να πάω στην Ομόνοια πάλι με είπαν προδότη. Άρα το να πάω να παίξω στα κατεχόμενα δεν θα ήταν για αυτούς προδοσία;".

Στην φωτογραφία ο Κίττος μαζί με τον προπονητή της Λεύκας.

Συγκρατημένοι αρχικά

"Στους πρώτους αγώνες οι οπαδοί περίμεναν να δουν ποιος είναι αυτός ο Ε/Κ που παίζει μες στην ομάδα τους. Ήταν συγκρατημένοι. Όταν άρχισα να παίζω και είδαν ότι είμαι καλός παίκτης και μπορώ να ανταποκριθώ, με αποδέχτηκαν. Κι όταν πλέον άρχισαν να με συναναστρέφονται και είδαν ότι τους αποδέχομαι κι εγώ, άρχισε να δημιουργείται μια σχέση σε πιο φιλικό επίπεδο". Ο Στέλιος Κίττος δεν μιλά μόνο για τους συμπαίκτες του και τους παράγοντες της ομάδας όπου πρωτόπαιξε, αλλά και για τους οπαδούς.

Η αναγνώριση

"Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους στα κατεχόμενα είναι πολύ καλύτερες απ' ό,τι οι σχέσεις μου με πολλούς στις ελεύθερες περιοχές. Νιώθω πως εκεί βρίσκω ανθρώπους και συνεννοούμαι". Όπως σημειώνει, αισθάνεται καθημερινά την αναγνωρισιμότητα που έχει αποκτήσει στην τ/κ κοινότητα. "Ειδικά στη Λεύκα δεν υπάρχει περίπτωση να με δουν και να μην μου γνέψουν να σταματήσω για καφέ. Στο facebook έχω πάνω από 700 φίλους Τ/Κ που θέλουν να μιλούν μαζί μου. Που τους αρέσει αυτό που έκανα. Που παίζω σε τ/κ ομάδα και δεν έχω θέματα"...

Τρεις φορές την εβδομάδα τουλάχιστον είναι στην άλλη πλευρά για τον αγώνα και τις προπονήσεις. Δεν τον νοιάζει καθόλου που πρέπει να ταξιδέψει δυο ώρες για να φτάσει στη Λεύκα. "Εγώ στην καριέρα μου πάντα ταξίδευα. Ο δρόμος για τη Λεύκα για μένα ένας περίπατος. Τον κάνω διασκεδαστικά και δεν το βλέπω σαν αγγαρεία. Μέχρι να φτάσω στη Λεύκα κάνω και μια-δυο στάσεις για να δω τους φίλους μου στη Μόρφου. Θα προτιμούσα φυσικά να μην υπήρχαν τα οδοφράγματα".

Στην φωτογραφία η ποδοσφαιρική ομάδα της Λεύκας.

Με το μυαλό

Ο Στέλιος αποδέχεται αυτό που του καταλογίζουν, ότι είναι δηλαδή ένας ποδοσφαιριστής που παίζει με το μυαλό. Παίζει κυρίως άμυνα. "Σίγουρα όταν είσαι νέος ποδοσφαιριστής τα κάνεις όλα με την ταχύτητα και τη δύναμη. Τώρα ναι μεν έχουμε δύναμη, αλλά η εμπειρία στο γήπεδο παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο κι αυτό αρέσει στον κόσμο. Το αισθάνομαι αυτό απ' την κερκίδα". Μυαλό χρειάζεται βεβαίως για να μπορέσει να σταθεί η ειρήνη και η συνύπαρξη, όπως σημειώνει ο Στέλιος Κίττος: "Μακάρι να σκέφτονται και οι πολιτικοί μας όπως σκεφτόμαστε εμείς. Που αποδεχόμαστε και γινόμαστε αποδεκτοί. Φυσικά η αλήθεια είναι πως δεν σκέφτεται όλος ο κόσμος έτσι. Αυτό που χρειάζεται είναι μια πιο λογική κρίση. Έτσι πιστεύω θα μαλακώσει ο κόσμος μέσα του και θα γίνει αποδεκτή η συνύπαρξη".

Τσίτσιος, ο αρχηγός της ομάδας του Καζάφανι

Ο Μιχάλης Μιχαήλ Τσίτσιος, πρώην παίκτης της ΑΕΚ Λάρνακας, διανύει κι αυτός τον τρίτο του χρόνο στα κατεχόμενα. Είναι 35 ετών και παίζει στην πρώτη κατηγορία του Superleague και φέτος η ομάδα του, το Καζάφανι, θα πάρει το πρωτάθλημα, όπως μας έχει πει.

Η πρόταση που του έγινε από την Κυθρέα όπου έπαιξε τα πρώτα δυο χρόνια ήταν δελεαστική, όπως μας λέει. Και την αποδέχτηκε για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Παρόμοια πρόταση είχε δεχτεί και τέσσερα χρόνια πριν, αλλά τότε την είχε απορρίψει.

Νιώθει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, νιώθει καλά στις ομάδες των κατεχομένων όπου αγωνίζεται και για αυτό κλείνει τα αφτιά, όπως μας λέει, στα όσα ακούστηκαν για τον ίδιο αλλά και για τους άλλους Ε/Κ ποδοσφαιριστές που παίζουν στην άλλη πλευρά. Το πρώτο του παιγνίδι με τη φανέλα της Κυθρέας ήταν επεισοδιακό. Οι διαμαρτυρίες των οπαδών υποχρέωσαν μια μεγάλη αστυνομική δύναμη να τον φυγαδεύσει απ' το γήπεδο. Αυτή ήταν η μόνη αρνητική εμπειρία που είχε στα κατεχόμενα.

Στην φωτογραφία η ποδοσφαιρική ομάδα του Καζάφανι.

"Μετά άλλαξαν όλα. Όπου πήγαινα μου άνοιγαν τις πόρτες. Τα τελευταία τρία χρόνια η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο. Παίρνω έναν καλό μισθό και βρίσκω εκτίμηση σε αυτό που προσφέρω. Νιώθω οικεία στην ομάδα μου, νιώθω ότι δικαιώθηκα ως παίκτης". Οι συμπαίκτες του τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και τον έκαναν να νιώσει αναπόσπαστο μέλος της ομάδας. Φέτος είναι ο αρχηγός. Και δεν είναι ο μόνος τίτλος που έλαβε. Την πρώτη χρονιά ανακηρύχθηκε καλύτερος παίκτης της σεζόν για όλο το πρωτάθλημα. Τη δεύτερη χρονιά τον ανακήρυξαν πρεσβευτή της ειρήνης.

Ένας τίτλος που πιστεύει πως τον αντιπροσωπεύει, παρότι θεωρεί πως ο αθλητισμός δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική. Όπως δηλώνει στον "Π", αυτή η εμπειρία τον άλλαξε πολύ. "Άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. Ήμουν κι εγώ μέσα σε εκείνους που δεν ήθελαν να έχουν σχέσεις με τους Τ/Κ. Αλλά από την πρώτη μέρα που πήγα απ' εκεί είδα πως η πραγματικότητα είναι άλλη. Οι Τ/Κ είναι εξίσου Κύπριοι με εμάς".

Μπορούν οι τ/κ ομάδες να παίξουν στο πρωτάθλημα της ΚΟΠ;

Ένα από τα ερωτήματα που θέσαμε στον Στέλιο Κίττο είναι κατά πόσον υπάρχουν ποδοσφαιρικές ομάδες στα κατεχόμενα που μπορούν να σταθούν επάξια απέναντι σε ομάδες του πρωταθλήματος πρώτης κατηγορίας στις ελεύθερες περιοχές. "Υπάρχουν. Τέσσερις με πέντε ομάδες είναι πολύ καλές. Απλώς με τα δεδομένα τους τα σημερινά δύσκολα μπορούν να παίξουν Ευρώπη. Κι αυτό γιατί δεν έχουν εφόδια για να φτιάξουν καλύτερες ομάδες και να γίνουν πιο δυνατές.

Το τ/κ πρωτάθλημα είναι ένα τοπικό πρωτάθλημα που υστερεί σε υποδομές, όμως, υπάρχουν καλές ομάδες και παίκτες που μπορούν να γίνουν μεγάλοι εάν εκσυγχρονιστεί το ποδόσφαιρο και δοθούν μεγαλύτερα μπάτζετ", εκτιμά ο Στέλιος Κίττος. Ο ίδιος πιστεύει πως αυτές οι ομάδες στις οποίες αναφέρεται, όπως η Τσεντίνκαγια και η Γενί Τζαμί, αλλά και γιατί όχι η ομάδα της Λεύκας, θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις ομάδες που είναι από τη μέση και κάτω του βαθμολογικού πίνακα στο πρωτάθλημα πρώτης κατηγορίας. Εάν έπαιζαν δε στη δεύτερη κατηγορία, θα ήταν από τις πρώτες στον βαθμολογικό πίνακα. Κι όλα αυτά με τα σημερινά τους δεδομένα: τους προπονητές, τους παίκτες και τις εγκαταστάσεις τους.

Υπάρχουν, όπως μας είπε, και ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να πάρουν μεταγραφή σε ομάδες της δικής μας πρώτης κατηγορίας. Υπάρχουν πολλά ταλέντα, όπως σημείωσε. Από την πλευρά του ο Μιχάλης Μιχαήλ εκτιμά ότι στην πρώτη κατηγορία είναι δύσκολο να σταθούν οι τ/κ ομάδες. Θα πρέπει να δεχτούν πολλές προσθήκες σε ποδοσφαιριστές για να γίνει κάτι τέτοιο. Μεμονωμένες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, ωστόσο, που μπορούν να παίξουν σε δικές μας ομάδες πιστεύει πως υπάρχουν.