Έδωσαν σε οικογένειες λάθος παιδιά

Τα ένστικτα που αναπτύσσονται και τον ψυχικό κόσμο που ανατρέπεται, όταν μια μάνα έχει στα χέρια της παιδί που δεν είναι δικό της αναδεικνύει η περίπτωση εκείνη που συνέβη πριν από περίπου 8 χρόνια στο Μακάρειο Νοσοκομείο, όταν έδωσαν λάθος βρέφη σε δύο οικογένειες. Ευτυχώς το «λάθος» διαπιστώθηκε γρήγορα αν και εντελώς τυχαία, όταν στο ένα από τα βρέφη χρειάστηκε να γίνει ανάλυση αίματος. Και οι δύο οικογένειες προσέφυγαν στα δικαστήρια ενάγοντας τη Δημοκρατία η οποία είχε αποδεχθεί εξαρχής την ευθύνη, οπότε εκείνο που απέμενε προς εκδίκαση ήταν ο καθορισμός του ύψους των αποζημιώσεων. Απόφαση για τη μία από τις οικογένειες εκδόθηκε πρόσφατα και επιδικάστηκαν αποζημιώσεις 15 χιλιάδων ευρώ για τη μητέρα και 7 χιλιάδων ευρώ για τον πατέρα πλέον νόμιμο τόκο εξαιτίας της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν, ενώ ανάλογες αποζημιώσεις αναμένεται να επιδικαστούν και στην άλλη οικογένεια, της οποίας η εξέταση της αγωγής βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.

Η υπόθεση ήταν πρωτοφανής για τα δικαστικά χρονικά πράγμα που επισημαίνει στην απόφασή του το δικαστήριο, αφού δεν βρήκε στη νομολογία παρόμοιο κυπριακό δικαστικό προηγούμενο, ώστε να αντλήσει καθοδήγηση. Ό,τι προσφερόταν για να ληφθεί ως βάση ήταν απόφαση του Εφετείου των Ηνωμένων Πολιτειών στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος της οικογένειας Ηλίας Κονναρής, όπου για παρόμοιο περιστατικό επιδικάστηκαν συνολικές αποζημιώσεις ύψους 110.000 δολαρίων. Στην περίπτωση των ΗΠΑ, το λάθος στην ανταλλαγή παιδιών κράτησε πέραν του 1,5 έτους, ενώ στην παρούσα περίπτωση διαπιστώθηκε ευτυχώς σε περίπου έναν μήνα.

Το δικαστήριο, πάντως, έκρινε ότι δεν θα μπορούσε να αντλήσει καθοδήγηση από την υπόθεση των ΗΠΑ διατυπώνοντας την άποψη ότι τα κοινωνικά δεδομένα και αντιλήψεις που επικρατούν στην αμερικανική κοινωνία είναι «εντελώς διαφορετικά» από αυτά που επικρατούν στην Κύπρο και ως εκ τούτου δημιούργησε το ίδιο προηγούμενο επιδικάζοντας τις αποζημιώσεις που αναφέρθηκαν. Αποζημιώσεις δεν επιδικάστηκαν για το ίδιο το παιδί, με το δικαστήριο να παρατηρεί ότι η βρεφική του ηλικία και το σύντομο της ανακάλυψης του λάθους βοήθησαν στο να μην επηρεαστεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο η ψυχική του υγεία.

Αντίθετα για τους γονείς ήταν χαρακτηριστική η ψυχική βλάβη που υπέστησαν αφού χρειάστηκε και οι δύο να αποταθούν σε ψυχίατρο λόγω και της διατάραξης της μεταξύ τους σχέσης. Ιδιαίτερα η μητέρα, όπως αναγράφεται στην απόφαση, ένιωθε το λάθος παιδί ξένο και για νύχτες δεν μπορούσε να κοιμηθεί επειδή φυσικά είχε συνδεθεί με το δικό της παιδί.

Κυριευμένη από σκέψεις και άγχος περιέπεσε σε κατάθλιψη και μελαγχολία, ενώ απομακρύνθηκε από γνωστούς και φίλους εκδηλώνοντας γενικότερα αντικοινωνική συμπεριφορά.

«Ένιωθε στιγματισμένη όταν κατά τις σπάνιες συναναστροφές της τη ρωτούσαν για το συμβάν, ενώ πλέον είναι τόσο προσκολλημένη στα παιδιά της από φόβο, που αισθάνεται άγχος και θλίψη όταν αναγκάζεται να τα αποχωριστεί. Για ψυχολογική στήριξη αποτάθηκε όταν τα παιδιά πήγαν πρώτη ημέρα στο σχολείο, αφού είχε συνέχεια άγχος και αγωνία μήπως και τους συμβεί κάτι τέτοιο, ενώ θεωρεί ότι όλοι οι κίνδυνοι είναι πιθανοί και γι’ αυτό δεν μπορεί να εφησυχάσει», είναι η περιγραφή του ψυχικού κόσμου της μητέρας που δίνει το δικαστήριο, η οποία εκτέθηκε ενώπιόν του από τον ψυχίατρο στον οποίο είχε αποταθεί.

Η υπόθεση είχε απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη όταν αποκαλύφθηκε. Εκτυλίχθηκε περί τα τέλη του 2009, όταν η ενάγουσα έφερε στον κόσμο δίδυμα σε ιδιωτική κλινική και την ίδια ημέρα το ένα από τα βρέφη χρειάστηκε να μεταφερθεί στο Μακάρειο, επειδή παρουσίασε επιπλοκή στην υγεία του. Έναν περίπου μήνα μετά και ενώ η οικογένεια είχε επιστρέψει στο σπίτι με τα δυο της παιδιά δέχθηκε τηλεφώνημα από το νοσοκομείο με το οποίο την καλούσαν για εξετάσεις DNA. Είχε προηγηθεί η ανάγκη για λήψη αίματος από το βρέφος που είχε δοθεί στην άλλη οικογένεια και από το αποτέλεσμα της ανάλυσης αυτής διεφάνη ότι το γενετικό υλικό του παιδιού δεν συμβάδιζε με αυτό των γονιών του.