Τι ισχύει τελικά για τις λαϊκές;

Το Διοικητικό Δικαστήριο ήταν αυτό που ήρθε τελικά να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σε σχέση με τα ζητήματα που δημιουργήθηκαν στις λαϊκές αγορές μετά την τροποποίηση του νόμου. Το δικαστήριο έκρινε ότι «με σαφήνεια» ο νόμος επιτάσσει όπως μη απασχολείται στις αγορές άλλος πωλητής όταν η άδεια χρήσης ανήκει σε πωλητή και όχι όταν ανήκει στον ίδιο τον παραγωγό.

«Όπως προκύπτει με σαφήνεια από το λεκτικό του άρθρου 12, οι προϋποθέσεις που τίθενται στον νόμο και περιλαμβάνουν την απαίτηση ο κάτοχος της άδειας να μην απασχολεί άλλους πωλητές, επιβάλλονται μόνο στην περίπτωση που ο κάτοχος της άδειας χρήσης του χώρου είναι πωλητής και όχι παραγωγός. Δηλαδή, στην περίπτωση που ο κάτοχος της άδειας είναι παραγωγός, δεν επιβάλλεται εκ του νόμου η υποχρέωση σε αυτόν να είναι και πωλητής, ούτε να μην απασχολεί άλλους πωλητές, παρά μόνο να διαθέτει προς πώληση δικά του προϊόντα», αναφέρεται αυτολεξεί στην απόφαση.

Στο δικαστήριο είχε προσφύγει ο 63χρονος παραγωγός Π.Θ., του οποίου ο «Π» είχε φιλοξενήσει καταγγελία ότι του επέβαλλαν συνεχώς πρόστιμα επειδή απασχολούσε αλλοδαπή βοηθό χωρίς όμως να την πληρώνει (αυτός τουλάχιστον ήταν ο ισχυρισμός του), τον οποίο εντέλει και έδιωξε οριστικά από τις λαϊκές του αγορές ο Δήμος Λευκωσίας αφαιρώντας του την άδεια. Στον 63χρονο είχαν επιβληθεί διαδοχικά διοικητικά πρόστιμα ύψους 4 χιλιάδων ευρώ σε διάστημα περίπου 5 μηνών επειδή συνέχιζε να παίρνει μαζί του τη βοηθό του, ενώ στη συνέχεια του αφαίρεσαν και την άδεια. Ο ίδιος είχε προβεί σε καταγγελία και στην επίτροπο Διοικήσεως, θίγοντας ένα γενικότερο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την αλλαγή της νομοθεσίας. Με δεδομένο ότι η ερμηνεία που αποδιδόταν στον νόμο αφαιρούσε πλέον τη δυνατότητα από τους παραγωγούς να εργοδοτούν είτε αλλοδαπό είτε ημεδαπό παρά μόνο στενό συγγενικό τους πρόσωπο, διερωτάτο πώς ένας άνθρωπος μπορεί να πάει έστω στην τουαλέτα όταν δεν έχει κανέναν να αφήσει στον πάγκο του. Έθιγε επίσης τη δυσκολία τού να απασχολείται ένας άνθρωπος μόνος του από τις 2.30 τα χαράματα μέχρι το απόγευμα της επόμενης ημέρας όταν δεν υπάρχει στενό συγγενικό πρόσωπο που θα μπορούσε να του παράσχει βοήθεια στις αγορές.

Πλάνη περί του νόμου

Με την προσφυγή του ο 63χρονος ήγειρε ως λόγους ακύρωσης της απόφασης του Δήμου Λευκωσίας την παραβίαση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, την έλλειψη απόφασης και πρακτικού λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, την επιβολή προστίμων χωρίς να υπάρχει το αναγκαίο νομικό υπόβαθρο και συνεπώς πλάνη περί τον νόμο και έλλειψη αιτιολογίας.

Το δικαστήριο αρχικά παρατηρεί ότι στον διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε δεν εντόπισε την άδεια υπό την οποία ο αιτητής διέθετε τα προϊόντα του στην αγορά, έτσι προχώρησε σε επανάνοιγμα της υπόθεσης ζητώντας από τον συνήγορο του δήμου την προσκόμιση του διοικητικού φακέλου που περιείχε τις άδειες που κατείχε ο αιτητής. Κατά το επανάνοιγμα, ο συνήγορος προσκόμισε έγγραφο ημερομηνίας 7.2.2014 με τίτλο «Βεβαίωση» το οποίο έφερε τη σφραγίδα του Υπουργείου Γεωργίας και με αυτό βεβαιωνόταν ότι ο αιτητής είναι παραγωγός συγκεκριμένων γεωργικών προϊόντων που κατονομάζονται στο έγγραφο. Στο κάτω μέρος του εγγράφου αναγράφονταν τα εξής:

«Η παρούσα βεβαίωση εκδίδεται βάσει του περί της Ρύθμισης της Λειτουργίας των Λαϊκών Αγορών Νόμου του 2013, για σκοπούς εξασφάλισης άδειας χρήσης χώρου στις λαϊκές αγορές».

Δεν προσκομίστηκε όμως, όπως σημειώνει το δικαστήριο, καμιά άλλη άδεια, «συνεπώς φαίνεται ότι ο αιτητής διέθετε τα προϊόντα του στη βάση αυτής της άδειας».

Ισχύει για όλους

Τελικά και αφού διεξέρχεται τον νόμο, το δικαστήριο δίνει την ερμηνεία ότι στην περίπτωση που ο κάτοχος της άδειας χρήσης χώρου είναι παραγωγός, ως είναι η περίπτωση του αιτητή, δεν επιβάλλεται η υποχρέωση σε αυτόν να είναι και πωλητής, ούτε να μην απασχολεί άλλους πωλητές, παρά μόνο να διαθέτει προς πώληση δικά του προϊόντα. «Συνεπώς προκύπτει ότι ο καθ’ ου η αίτηση (ο Δήμος Λευκωσίας δηλαδή) ενήργησε υπό ουσιώδη πλάνη περί τον νόμο σε όλα τα στάδια που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση. Ενόψει της συγκεκριμένης κατάληξής μου, η εξέταση των υπολοίπων λόγων ακυρότητας καθίσταται αλυσιτελής. Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει με 1.200 ευρώ έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ’ ου η αίτηση», αναφέρεται στην απόφαση.

Η ετυμηγορία αυτή του δικαστηρίου εννοείται ότι ανοίγει τον δρόμο σε όλους τους παραγωγούς να απασχολούν βοηθό ή και βοηθούς, χωρίς να υπέχουν υποχρέωση αυτά να είναι συγγενικά τους πρόσωπα.