ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ κάνουν αγώνα δρόμου για συσπείρωση και αναποφάσιστους

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να κινούνται σε θολά νερά ενόψει εκλογών, καθώς υπάρχουν αρκετοί αστάθμητοι παράγοντες στον δρόμο προς την κάλπη, ωστόσο η εικόνα που αποτυπώνουν είναι ενδεικτική του πολιτικού σκηνικού όπως το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας λίγα 24ωρα πριν από την κάλπη. Καθόλου τυχαία δεν είναι η κορύφωση της διαμάχης μεταξύ του κυβερνητικού και του αντιπολιτευτικού στρατοπέδου, όπως σαφώς και δεν είναι τυχαία η άμεση εμπλοκή και η απάντηση από πλευράς Προεδρικού σε κάθε επίκριση. Τα δύο στρατόπεδα ρίχνονται στη μάχη με όλα τους τα όπλα και «βάλλουν» κατά πολύ συγκεκριμένων πλέον «στόχων», καθώς ήδη έχει γίνει αρκετή οργανωτική δουλειά από τα επιτελεία.

Ο ΔΗΣΥ όλο το διάστημα, μέχρι και την 30ή Μαΐου, θα επενδύσει στην ελπίδα, στην καλλιέργεια κλίματος αισιοδοξίας για την επόμενη ημέρα, εστιάζοντας κυρίως στην οικονομία και τα εργαλεία τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει για να φέρει καλύτερες μέρες στον τόπο στη μετά την πανδημία εποχή (ήδη έγινε χθες η παρουσίαση για το Σχέδιο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης για την Κύπρο), ενώ παράλληλα θα παραδέχεται και θα αναλαμβάνει μερίδιο ευθύνης για πιθανές παραλείψεις ή λάθη που ενδεχομένως να έγιναν, είτε στη διαχείριση της πανδημίας, είτε στα σκάνδαλα διαφθοράς και το ζήτημα των πολιτογραφήσεων, είτε ακόμα και σε άλλα ζητήματα που ενδεχομένως προκύψουν ή υφίστανται εδώ και καιρό στον δημόσιο διάλογο. Σύμμαχος η, για την ώρα, καλή επιδημιολογική εικόνα, το άνοιγμα τομέων της οικονομίας όπως και η συνέχιση του εμβολιαστικού προγράμματος. Θεωρείται αυτονόητο πως στην προσπάθεια αυτή θα ριχθούν και οι υπουργοί με ζητήματα που άπτονται συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων αλλά και του κατώτατου μισθού (ήδη η υπουργός Εργασίας διεμήνυσε χθες πως ανοίγει ο διάλογος για αυτό το θέμα). Την ίδια όμως στιγμή θα δούμε να επιστρέφουν στον δημόσιο λόγο αναφορές που στόχο θα έχουν την αμφισβήτηση της ικανότητας της αντιπολίτευσης να διαχειριστεί αποτελεσματικά την οικονομία, αναφορές στη διακυβέρνηση Χριστόφια (καθώς στο κυβερνητικό στρατόπεδο θεωρούν πως ξυπνά μνήμες στους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ αλλά και άλλων κομμάτων που επιχειρούν να στήσουν γέφυρες με το ΑΚΕΛ). Δεν αναμένεται άλλωστε να σταματήσουν οι αναφορές στελεχών του ΔΗΣΥ, αλλά και της κυβέρνησης, σε «στείρα αντιπολίτευση», σε «μηδενιστικές προσεγγίσεις από ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ», ενώ τα πυρά θα στρέφονται και προς το κόμμα του Νικόλα Παπαδόπουλου με επίκεντρο την έντονη ρητορική που αρθρώνει κατά της κυβέρνησης και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό που θέλει να αναδείξει στην παρούσα φάση ο ΔΗΣΥ μεταξύ άλλων είναι ότι επιθυμεί τη συναίνεση και τη συνεργασία εντός Βουλής για να γίνουν μεταρρυθμίσεις, κάτι που όπως υποστηρίζει δεν θέλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που παρουσίασε η εφημερίδα «Πολίτης», ποσοστό 22% των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ το 2016 δηλώνει αναποφάσιστο ή δεν είναι σίγουρο αν θα πάει να ψηφίσει. Αυτό από μόνο δίνει το στίγμα τού πού θα στοχεύσει ο ΔΗΣΥ μέχρι και το τέλος της προεκλογικής, καθώς το ποσοστό αυτό δεν δηλώνει πως θα ψηφίσει κάτι άλλο, γεγονός που σημαίνει πως ακόμα προβληματίζεται αν θα στηρίξει ή όχι ΔΗΣΥ. Παράλληλα ο ΔΗΣΥ παρουσιάζει διαρροές προς το ΕΛΑΜ, τους Οικολόγους και την Αλλαγή Γενιάς.

Το αντίπαλο στρατόπεδο…

Με δεδομένο πως ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ αντιμετωπίζουν επίσης δυσκολίες στη συσπείρωση (λιγότερο το κόμμα της Αριστεράς) ενώ καταγράφουν ώς έναν βαθμό και διαρροές ψηφοφόρων προς άλλους πολιτικούς χώρους, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν θα θελήσουν να χαμηλώσουν τους τόνους της αντιπαράθεσης, σε μια προσπάθεια να αντλήσουν όσο περισσότερες ψήφους μπορούν. Άλλωστε τόσο στο ΑΚΕΛ όσο και στον ΔΗΣΥ γνωρίζουν πως το κλειδί για τη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την τελική συσπείρωση των κομμάτων τους (αποτελούν τις μεγαλύτερες δεξαμενές ψήφων για τα υπόλοιπα κόμματα). Αιχμή του δόρατος για το στρατόπεδο αυτό τα σκάνδαλα διαφθοράς και διαπλοκής, με πρώτο και πιο σημαντικό στις αναφορές αυτό των πολιτογραφήσεων, ενώ αναφορές γίνονται και θα γίνονται τόσο στον Συνεργατισμό όσο και σε αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του Προέδρου της Δημοκρατίας (βλ. δήλωση ΑΚΕΛ: «Το ‘δεσμεύομαι’ έγινε το πιο σύντομο ανέκδοτο»). Παράλληλα τόσο από πλευράς ΑΚΕΛ όσο και από πλευράς ΔΗΚΟ θα επιρρίπτονται ευθύνες στην κυβέρνηση για τη μη υλοποίηση αρκετών μεταρρυθμιστικών έργων, αντικρούοντας με τον τρόπο αυτό τα πυρά του κυβερνητικού στρατοπέδου. Το αντιπολιτευτικό στρατόπεδο δίνει άλλωστε μάχη για να πείσει πως στόχος δεν πρέπει να είναι η μεταρρύθμιση για χάρη της μεταρρύθμισης αλλά «οι όποιες αλλαγές να είναι προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας». Το ΑΚΕΛ παράλληλα δουλεύει με μηνύματα προς τους ψηφοφόρους για να υπενθυμίσει πως υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων και των μη προνομιούχων, ενώ το ΔΗΚΟ εργάζεται για να περάσει το μήνυμα πως αυτό διαχρονικά είναι το διεκδικητικό Κέντρο στη χώρα. Το ΑΚΕΛ εστιάζει και αναμένεται να συνεχίσει να το πράττει και στο πρόσωπο του Αβέρωφ Νεοφύτου, αποδίδοντάς του ότι μέσα από τις δηλώσεις του φάσκει και αντιφάσκει «μετατρέποντας το ΑΚΕΛ σε ανεύθυνο, κόμμα λαϊκίστικο, κόμμα το οποίο μηδενίζει τις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση», ενώ σε μη προεκλογικές περιόδους σύμφωνα με όσα αναφέρει ο γ.γ. του ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ προσεγγίζει το κόμμα της Αριστεράς, για να λύσουν προβλήματα του τόπου. Από τα πυρά ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ δεν αναμένεται να ξεφύγει ούτε το ζήτημα της ταλαιπωρίας των πολιτών με την Πύλη Εμβολιασμού, τα σημεία δειγματοληψίας, όπως και η αναγκαιότητα για ενίσχυση των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Το ΑΚΕΛ παρουσιάζει διαρροές ψηφοφόρων προς Οικολόγους, ΔΗΠΑ και Αλλαγή Γενιάς κατά κύριο λόγο, ενώ το ΔΗΚΟ προς ΔΗΠΑ, Κίνημα Οικολόγων, ΕΔΕΚ και ΔΗΣΥ. Σημαντικό άλλωστε για την τελική έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης είναι και το πόσα τελικά κόμματα θα καταφέρουν να εισέλθουν στη Βουλή όπως επίσης και πόσα θα ξεπεράσουν το 7,2% για να διεκδικήσουν έδρα στη λεγόμενη τρίτη κατανομή.