Η αναγνώριση της Παλαιστίνης απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου

Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν γεμάτη από σημαντικά γεγονότα και αναλύσεις που αφορούν τις διεθνείς συγκρούσεις και εντάσεις. Στο επίκεντρο βρέθηκαν οι πολιτικές του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και οι επιπτώσεις τους στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και τις αραβικές χώρες, όπως αναλύει ο αμερικανικός Τύπος.

Η απόφαση της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και της Νορβηγίας να αναγνωρίσουν την κρατική υπόσταση της Παλαιστίνης προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από το Ισραήλ. Κατά συνέπεια ο διεθνής Τύπος ασχολήθηκε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας με τις προκλήσεις που συνοδεύουν τη διεθνή αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.

Στην Ευρώπη, η δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου το 1914 αναβίωσε στη σύγχρονη εποχή με την απόπειρα δολοφονίας του Σλοβάκου Πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίτσο, όπως σχολιάζει η El País.

Στην Ασία, η ορκωμοσία του νέου Προέδρου της Ταϊβάν, Γουίλιαμ Λάι, και η κριτική για την προσέγγισή του στην ανεξαρτησία της Ταϊβάν κυριάρχησαν στον Τύπο της Ταϊβάν και της Κίνας.

Τέλος, οι σχέσεις στον άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Κίνας, και η πιθανή έναρξη διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ουκρανίας και της Μολδαβίας στην ΕΕ, συμπλήρωσαν τη προηγούμενη εβδομάδα το παζλ των διεθνών εξελίξεων στο διεθνή Τύπο.

Ο Τύπος της Δύσης

Ο Τhomas L. Friedman, στο άρθρο γνώμης του «Ο Μπίμπι επιλέγει τη Στεφανίκ και τον Τραμπ. Πρόεδρε Μπάιντεν, μην εξαπατηθείτε» που δημοσιεύθηκε στις 21 Μαΐου, επισημαίνει την ανησυχητική πορεία των πολιτικών του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Βενγιαμίν Νετανιάχου. Ο Υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ και ο πρώην αρχηγός του στρατού Μπένι Γκαντς έχουν προειδοποιήσει ότι η έλλειψη ενός σχεδίου διακυβέρνησης για τους Παλαιστίνιους της Γάζας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μακροχρόνια ισραηλινή στρατιωτική κατοχή. Αυτή η κατάσταση, υποστηρίζουν, είναι μια στρατηγική καταστροφή για το Ισραήλ και υπονομεύει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τις αραβικές συμμαχίες, ενώ ωφελεί το Ιράν. Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει πώς οι ενέργειες του Νετανιάχου έχουν επιτρέψει στο Ιράν να υπερφαλαγγίσει το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας συμμάχους όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ για να αποσταθεροποιήσουν το Ισραήλ και να ενισχύσουν τη δική του περιφερειακή επιρροή. Το Ιράν έχει προχωρήσει στις πυρηνικές του δυνατότητες και έχει εδραιώσει τον έλεγχο σε αρκετά αραβικά κράτη, ενώ οι πολιτικές του Νετανιάχου έχουν απομονώσει το Ισραήλ στη διεθνή σκηνή. Επιπλέον, ο Νετανιάχου συγχέει επικίνδυνα τη Χαμάς με την κοσμική, υπό την ηγεσία της Φατάχ, Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ), η οποία έχει συνεργαστεί με το Ισραήλ για δεκαετίες για να διατηρήσει την τάξη στη Δυτική Όχθη. Αυτή η ψευδής εξίσωση εξυπηρετεί τα πολιτικά συμφέροντα του Νετανιάχου.

Στο άρθρο «Το Ισραήλ ανακαλεί τους απεσταλμένους του καθώς η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Νορβηγία αναγνωρίζουν το παλαιστινιακό κράτος», που δημοσιεύθηκε από τους Jude Webber, Richard Milne, Barney Jopson, Neri Zilber και Leila Abboud στη Financial Times, στις 21 Μαΐου, αναφέρεται ότι το Ισραήλ ανακάλεσε τους πρεσβευτές του στην Ιρλανδία και τη Νορβηγία και σχεδιάζει να ανακαλέσει τον απεσταλμένο του στην Ισπανία. Η ενέργεια αυτή ακολουθεί την απόφαση των τριών αυτών χωρών να αναγνωρίσουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση, με ισχύ από τις 28 Μαΐου. Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Israel Katz επέκρινε την κίνηση αυτή, συνδέοντάς την με την τρομοκρατία και προειδοποιώντας ότι στέλνει ένα επικίνδυνο μήνυμα. Η εξέλιξη αυτή συμπίπτει με το γεγονός ότι ο επικεφαλής εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ζητά εντάλματα σύλληψης για τους ηγέτες του Ισραήλ και της Χαμάς. Ο Taoiseach της Ιρλανδίας Simon Harris εξέφρασε την αισιοδοξία του για το ότι περισσότερες χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του, επικαλούμενος τον ιστορικό αγώνα της Ιρλανδίας για ανεξαρτησία. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ καταδίκασε τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα, κατηγορώντας τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ότι δεν έχει ειρηνευτικό σχέδιο για την Παλαιστίνη. Η Νορβηγία τόνισε ότι η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους είναι ζωτικής σημασίας για μια ειρηνική λύση δύο κρατών. Παρά τις προσπάθειες, άλλες χώρες όπως το Βέλγιο, η Μάλτα και η Σλοβενία δεν έχουν ακόμη προσχωρήσει σε αυτή την ομάδα χωρών.

Ο Jean-Pierre Filiu, στη στήλη του «Τα ζητήματα που διακυβεύονται στην αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης» που δημοσιεύτηκε στη Le Monde στις 22 Μαΐου 2024 αναλύει τις πολυπλοκότητες που περιβάλλουν την διεθνή αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους. Παρά την ανακήρυξη του Κράτους της Παλαιστίνης από τον Οργανισμό για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) το 1988, πενήντα από τα 193 μέλη του ΟΗΕ εξακολουθούν να αρνούνται να το αναγνωρίσουν. Το αρχικό κύμα αναγνώρισης ακολούθησε την ανακήρυξη στην Αλγερία, με πάνω από τα μισά μέλη του ΟΗΕ να αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη. Ωστόσο, σημαντικές δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα περισσότερα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αποσυρθεί από την πλήρη αναγνώριση, κυρίως για να διατηρήσουν διπλωματική επιρροή και να ενθαρρύνουν διαπραγματεύσεις. Οι Συμφωνίες του Όσλο το 1993 σηματοδότησαν την αμοιβαία αναγνώριση μεταξύ Ισραήλ και PLO αλλά δεν κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν ένα παλαιστινιακό κράτος. Ένα δεύτερο κύμα αναγνώρισης ξεκίνησε το 2009, φτάνοντας στο αποκορύφωμά του με την απόκτηση καθεστώτος παρατηρητή-μη μέλους στον ΟΗΕ το 2012. Μόνο η Ρωσία και η Κίνα μεταξύ των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη. Η συνεχιζόμενη άρνηση από τα μεγάλα έθνη, επηρεασμένη από πολιτικές συμμαχίες και στρατηγικά συμφέροντα, υπογραμμίζει τις διαρκείς προκλήσεις στην επίτευξη μιας συνολικής λύσης στη σύγκρουση.

«Ο Ρομπέρτο Φίτσο, ή οι Απρόβλεπτες Συνέπειες των Δολοφονιών στην Ευρώπη» είναι το άρθρο γνώμη του Guillermo Altares που ήταν δημοσιευμένο στην El País στις 16 Μαΐου. Ο αρθρογράφος εξετάζει τον βαθύ αντίκτυπο των πολιτικών δολοφονιών στην Ευρώπη, ιδιαίτερα σε ασταθείς περιόδους. Ξεκινά αναφέροντας τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου το 1914, η οποία ακούσια οδήγησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ιστορικός Κρίστοφερ Κλαρκ περιέγραψε το γεγονός ως μια σειρά συμπτώσεων και χαρακτήρισε τους ηγέτες της Ευρώπης εκείνης της εποχής ως «υπνοβάτες», που δεν είχαν επίγνωση της καταστροφής προς την οποία κατευθύνονταν. Ο Altares κάνει έναν παραλληλισμό με τη σύγχρονη Ευρώπη, αναρωτώμενος αν βιώνει μια παρόμοια φάση «υπνοβασίας», ιδίως μετά την πρόσφατη απόπειρα δολοφονίας του Σλοβάκου Πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίτσο. Η πολιτική στάση του Φίτσο, που είναι ευθυγραμμισμένη με τον Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας και πιο κοντά στη Ρωσία, περιπλέκει την κατάσταση, καθιστώντας δύσκολη τη διάκριση των κινήτρων του εγκλήματος. Ο Altares αναφέρεται επίσης στην μακροχρόνια έρευνα για τη δολοφονία του Σουηδού Πρωθυπουργού Ούλοφ Πάλμε το 1986, για να υπογραμμίσει τα σύνθετα πολιτικά ρεύματα που συχνά περιβάλλουν τέτοια γεγονότα. Το άρθρο υπογραμμίζει ότι στο τρέχον κλίμα της Ευρώπης, με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και τη ρωσική επιρροή, οι πολιτικές δολοφονίες έχουν σημαντικές και απρόβλεπτες συνέπειες.

Ο Τύπος της Μέσης Ανατολής

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Sabah με τίτλο «Η Τουρκία επαινεί την Ισπανία, την Ιρλανδία και τη Νορβηγία για την απόφαση να αναγνωρίσουν την Παλαιστίνη» που δημοσιεύθηκε στις 22 Μαΐου, η τουρκική κυβέρνηση εξέφρασε την ικανοποίηση της για την πρόσφατη απόφαση της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και της Νορβηγίας να αναγνωρίσουν ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε δήλωση επαινώντας τα εν λόγω, τονίζοντας ότι αυτή η αναγνώριση ευθυγραμμίζεται με το διεθνές δίκαιο, τη δικαιοσύνη και τις ηθικές αρχές. Το υπουργείο υπογράμμισε τη σημασία αυτής της κίνησης για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού και την ενίσχυση της θέσης της Παλαιστίνης στην παγκόσμια κοινότητα. Η Τουρκία, η οποία το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίζει προβλήματα στις σχέσεις της με το Ισραήλ, επανέλαβε τη δέσμευσή της να υποστηρίξει την ευρύτερη διεθνή αναγνώριση της Παλαιστίνης. Λίγο πριν από αυτή την κίνηση, η Τουρκία είχε διακόψει τις εμπορικές σχέσεις της με το Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ από τη μεριά του ανακοίνωσε ότι θα απαντήσει στην κίνηση της Τουρκίας με τα δικά του αντίποινα. Οι σχέσεις των δυο χωρών που το προηγούμενο διάστημα είχαν μπει σε τροχιά ομαλοποίησης, βρίσκονται και πάλι αντιμέτωπες με μεγάλες προκλήσεις εξαιτίας της συνεχιζόμενης ισραηλινής επιθετικότητας στη Λωρίδα της Γάζας.

Στο κύριο άρθρο σύνταξης της Jerusalem Post με τίτλο «Στο μάτι του κυκλώνα: Πώς θα επηρεάσουν τα εντάλματα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου το Ισραήλ»; που δημοσιεύθηκε στις 22 Μαΐου, τέθηκε επί τάπητος η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για Ισραηλινούς ηγέτες. Ο Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) Karim Khan ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ζητήσει εντάλματα σύλληψης για τον Πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον Υπουργό Άμυνας Yoav Gallant και ηγέτες της Χαμάς με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου. Εάν εγκριθούν, ο Νετανιάχου θα είναι ο πρώτος Ισραηλινός ηγέτης που απειλείται με σύλληψη, τοποθετώντας τον μεταξύ ηγετών όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ομάρ αλ-Μπασίρ. Το Ισραήλ αντέδρασε με αγανάκτηση, καταδικάζοντας τη σύγκριση μεταξύ μιας δημοκρατικής χώρας και μιας τρομοκρατικής ομάδας. Το άρθρο υποστηρίζει ότι η απόφαση του ΔΠΔ ενισχύει τις υπάρχουσες απόψεις παρά τις αλλάζει. Οι υποστηρικτές του Ισραήλ το βλέπουν ως πολιτικό κυνήγι μαγισσών, ενώ οι αντίπαλοι το βλέπουν ως επικύρωση των κατηγοριών τους. Τα εντάλματα θα μπορούσαν να απομονώσουν διπλωματικά το Ισραήλ, να δημιουργήσουν εσωτερική πολιτική αστάθεια και να οδηγήσουν σε οικονομικές κυρώσεις ή μείωση των ξένων επενδύσεων. Παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ επιμένει να ισχυρίζεται ότι λειτουργεί εντός των νόμων του πολέμου, το ΔΠΔ φαίνεται να αντιμετωπίζει τους εν λόγω ισχυρισμούς με σκεπτικισμό και μέσω των ενεργειών του να διαιωνίζει έναν κύκλο δυσπιστίας

Ο Τύπος της Ασίας

Σε κύριο άρθρο με τίτλο «Ο Λάι εξέπεμψε σταθερότητα στην ομιλία του», που δημοσιεύτηκε στις 21 Μαΐου, η Taipei Times θέτει υπό το μικροσκόπιο της την ορκωμοσία του νέου Προέδρου της Ταϊβάν, Γουίλιαμ Λάι και περιγράφει την προσέγγισή του στη διακυβέρνηση της χώρας του. Ο Λάι, μαζί με την Χσιάο Μπι-κίμ γίνονται οι πέμπτοι δημοκρατικά εκλεγμένοι πρόεδρος και αντιπρόεδρος της Ταϊβάν αντίστοιχα, σηματοδοτώντας έτσι την πρώτη φορά που ένα κόμμα κυβερνά για τρίτη συνεχή θητεία από το 1996. Στην ομιλία του ο Λάι τόνισε την ανάγκη σταθερότητας και συνεργασία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και χρησιμοποίησε επανειλημμένα την λέξη ειρήνη αναχαιτίζοντας έτσι τις ανησυχίες που είχαν προκληθεί λόγω της φήμης του ως ενός «πραγματιστή εργάτη για την ανεξαρτησία της Ταϊβάν». Πιο συγκεκριμένα, ο Λάι τόνισε τη σημασία της ειρήνης, ιδιαίτερα στις διασταυρωμένες σχέσεις, καλώντας το Πεκίνο να επιλέξει το διάλογο αντί της αντιπαράθεσης και προτείνοντας την επανέναρξη του τουρισμού και της εγγραφής Κινέζων φοιτητών στην Ταϊβάν. Όσον αφορά το εσωτερικό, ο Λάι τόνισε τη βιομηχανία ημιαγωγών της Ταϊβάν και την ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης στην κοινωνία. Υποσχέθηκε να αντιμετωπίσει ζητήματα όπως η στέγαση, οι χαμηλοί μισθοί και η ασφάλεια των μεταφορών μέσω ενός «Εθνικού Έργου Ελπίδας.» Αντιμέτωπος με ένα διχασμένο κοινοβούλιο και διεθνή επιτήρηση, η εναρκτήρια ομιλία του Λάι υποδηλώνει την αρχή μιας προεδρίας που θα έχει ως επίκεντρο την σταθερότητα και τη συμφιλίωση, διατηρώντας παράλληλα τις αρχές της Ταϊβάν.

Σε κύριο άρθρο με τίτλο «Το επικίνδυνο στοίχημα του Lai με την 'ανεξαρτησία της Ταϊβάν'» που δημοσιεύθηκε στις 21 Μαΐου, η People's Daily επικρίνει τον νέο ηγέτη της Ταϊβάν, με αφορμή την ομιλία της ορκωμοσίας του που υποστηρίζει την "ανεξαρτησία της Ταϊβάν." Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι η ρητορική του Λάι, η οποία αναφέρεται στην κινεζική ηπειρωτική χώρα ως μια «ξένη χώρα» και στην προώθηση της θεωρία των «δύο κρατών», είναι μια επικίνδυνη κίνηση που θυσιάζει την ειρήνη και τη σταθερότητα στο στενό της Ταϊβάν για χάρη της εξουσίας. Ο συγγραφέας του άρθρου υποστηρίζει ότι η στάση του Λάι υπερβαίνει εκείνη των προκατόχων του και τον κατηγορεί ότι ενισχύει τους φόβους για στρατιωτική απειλή από την ηπειρωτική χώρα έτσι ώστε να κερδίσει τη δυτική υποστήριξη. Το άρθρο υποστηρίζει ότι η θέση του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος (ΔΠΚ) για την «ανεξαρτησία της Ταϊβάν» είναι η ρίζα της επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών τα τελευταία οκτώ χρόνια. Προειδοποιεί ότι η προσέγγιση του Λάι θα οδηγήσει την Ταϊβάν ακόμα πιο μακριά από την ειρήνη και την ευημερία, προκαλώντας τελικά μεγαλύτερα προβλήματα. Το άρθρο καταλήγει δηλώνοντας ότι η «ανεξαρτησία της Ταϊβάν» αποτελεί μια επικίνδυνη διαταραχή της περιφερειακής ειρήνης και ότι η επανένωση της Κίνας είναι αναπόφευκτη. Προειδοποιεί τον Λάι και το ΔΠΚ ότι η επιδίωξή τους για την «ανεξαρτησία της Ταϊβάν» θα οδηγήσει στην καταστροφή τους.

Ο Τύπος της Ρωσίας και Ουκρανίας

Ο Σεργκέι Σαβτσούκ, στο άρθρο του «Οι ΗΠΑ είναι έξαλλες: Η Ευρώπη επέλεξε την Κίνα» που δημοσιεύτηκε στο RIA Novosti στις 23 Μαΐου, συζητά την κλιμακούμενη ένταση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, δίνοντας έμφαση στις προσπάθειες των ΗΠΑ να εμπλέξουν την Ευρώπη στις κυρώσεις κατά της Κίνας. Η Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζάνετ Γέλεν, κάλεσε την Ευρωπαϊκή Ένωση να περιορίσει τις εισαγωγές κινεζικής τεχνολογίας, ιδίως των ηλεκτρικών οχημάτων. Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι αυτά τα οχήματα βλάπτουν το περιβάλλον, αλλά ο Σαβτσούκ υποστηρίζει ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι πως οι Αμερικάνοι κατασκευαστές απειλούνται από τον ανταγωνισμό. Η Κίνα κυριαρχεί στην παγκόσμια αγορά μπαταριών, απαραίτητων για τα ηλεκτρικά οχήματα, κατέχοντας το 56% της αγοράς, ενώ οι ΗΠΑ υστερούν έχοντας μόνο το 8%. Ιστορικά, οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας εντάθηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα, με την Κίνα να εξελίσσεται σε μεγάλο εξαγωγέα προς τις ΗΠΑ. Ωστόσο, οι εμπορικές ανισορροπίες οδήγησαν τις ΗΠΑ στην επιβολή δασμών, στους οποίους η Κίνα αντέδρασε θέτοντας υψηλότερους δασμούς. Παρά τη σύναψη εμπορικής συμφωνίας, η ανισορροπία παραμένει. Οι ΗΠΑ τώρα φοβούνται ένα "κινεζικό σοκ" στη βιομηχανία πράσινης ενέργειας. Η Ευρώπη αρνήθηκε να συμμετάσχει στον εμπορικό πόλεμο των ΗΠΑ, υποστηρίζοντας τον θεμιτό ανταγωνισμό και διατηρώντας την Κίνα ως βασικό εμπορικό εταίρο.

Το δημοσίευμα της ιστοσελίδας Kyiv Post με τίτλο «Η ΕΕ θα μπορούσε να ξεκινήσει επίσημα συνομιλίες για την ένταξη της Ουκρανίας και της Μολδαβίας τον Ιούνιο, αλλά εξακολουθούν. Να υπάρχουν εμπόδια,» που δημοσιεύθηκε στις 22 Μαΐου, περιγράφει την πιθανότητα έναρξης διαπραγματεύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ουκρανία και τη Μολδαβία μέχρι το τέλος Ιουνίου για την ένταξή τους στην ένωση. Παρά την πολιτική απόφαση του Δεκεμβρίου να ανοίξουν οι συνομιλίες για την ένταξη, εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετά τεχνικά και πολιτικά εμπόδια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε ένα επίσημο πλαίσιο διαπραγμάτευσης τον Μάρτιο, το οποίο πρέπει να εγκριθεί από τα κράτη μέλη της ΕΕ. Σχεδόν τα μισά από τα μέλη της ΕΕ υποστηρίζουν τη διεξαγωγή μιας Διακυβερνητικής Διάσκεψης (IGC) πριν από το τέλος της βελγικής προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ στις 30 Ιουνίου. Η Γαλλία, η Ιρλανδία και η Σουηδία είναι ανάμεσα στις χώρες που υποστηρίζουν την έναρξη των διαπραγματεύσεων πριν από αυτή την προθεσμία. Εάν εγκριθεί, το Κίεβο και το Κισινάου στοχεύουν να ξεκινήσουν τις συζητήσεις για τα κεφάλαια που καλύπτουν τη δικαιοσύνη, τα δικαιώματα και το κράτος δικαίου, στις αρχές του 2025. Ωστόσο, η τεχνική διαδικασία ελέγχου μπορεί να παραταθεί μέχρι το τέλος του έτους. Οι διπλωμάτες της ΕΕ εκφράζουν ανησυχίες ότι η Ουγγαρία, η οποία θα αναλάβει την προεδρία της ΕΕ τον Ιούλιο, μπορεί να καθυστερήσει την πρόοδο λόγω της αμφιλεγόμενης στάσης της απέναντι στην Ουκρανία. Επιπλέον, η ακροδεξιά κυβέρνηση της Ολλανδίας υπό τον Geert Wilders θα μπορούσε να προκαλέσει εμπόδια στη διαδικασία διεύρυνσης. Ακόμη και αν οι διαπραγματεύσεις ξεκινήσουν, η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια μακρά πορεία μεταρρυθμίσεων πριν από την πιθανή ένταξή της στην ΕΕ.