Ανώτατο: Το δικαστήριο δεν εξέτασε με τον δέοντα τρόπο την υπόθεση της νεαρής Βρετανίδας - Ολόκληρη η απόφαση

Πάνω από 100 σελίδες είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το οποίο αθώωσε την Δευτέρα 31 Ιανουαρίου, την νεαρή Βρετανίδα, η οποία το 2019 είχε καταγγείλει τον ομαδικό βιασμό της από δώδεκα νεαρούς Ισραηλινούς στην Αγία Νάπα. Στην απόφαση του Ανωτάτου, όπου η υπεράσπιση της νεαρής κατέθεσε έφεση κατά της ενοχοποιητικής απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, αναφέρεται ότι δεν έγινε ορθή αξιολόγηση δεδομένων, σε πολλές περιπτώσεις, όπως σε αυτήν της θεληματικής κατάθεσης, ενώ δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν παράγοντες όπως το ότι επρόκειτο για μια 19χρονη, κατά τον επίδικο χρόνο, κοπέλα, η οποία βρέθηκε σε αυτή τη θέση, μακριά από την χώρα της.

Απεμπόληση δικαιώματος υπεράσπισης

Μεταξύ άλλων, στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, θίγεται το θέμα της απεμπόλησης του δικαιώματος από πλευράς της νεαρής για πρόσβαση σε δικηγόρο, κατά την διάρκεια της ανάκρισής της από την Αστυνομία. Το Δικαστήριο, αναφέρεται, δεν έλαβε υπ’ όψιν την παράλειψη του ανακριτή να καταγράψει, ως όφειλε, την παραίτησή της από το δικαίωμά της για νομική αρωγή. Διευκρινίζεται ότι «η απεμπόληση του δικαιώματος πρόσβασης σε δικηγόρο, πρέπει να είναι εκούσια, να διατυπώνεται κατά τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και να τελείται με πλήρη γνώση των συνεπειών της».

Το Ανώτατο, αναφέρει, επίσης, ότι «αυτά (…) δεν τηρήθηκαν στην παρούσα περίπτωση (…). Ούτε αξιολογήθηκαν, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση αυτή, επαρκώς τα δεδομένα στα οποία έχουμε αναφερθεί, ότι δηλαδή, μια 19χρονη, σε μια ξένη χώρα, η οποία κλήθηκε στην Αστυνομία, ως παραπονούμενη, για διευκρινίσεις (…) παρέμεινε στον Σταθμό για έξι ολόκληρες ώρες και τις πρωινές, πλέον, ώρες, η ώρα 01:15 μέχρι τη 01:29, φέρεται να προβαίνει σε θεληματική κατάθεση, παρά την προηγούμενη, εντελώς αντίθετή της στάση».

Οι παραλείψεις

Αναφερόμενη στο πρωτόδικο Δικαστήριο, η απόφαση του Ανωτάτου λέει ότι «δεν εξέτασε τα πιο πάνω ζητήματα με τον δέοντα τρόπο. Εάν το έπραττε, θα μπορούσε να διαπιστώσει ότι παρέμειναν τέτοια κενά και ασάφειες, ώστε να αποτελούσε εσφαλμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειάς του να αποδεχθεί την ομολογία ως μαρτυρία».

Ακολούθως, το Ανώτατο αναφέρεται σε παράλειψη του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου να αναζητήσει ενίσχυση της ορθότητας της ομολογίας της νεαρής. Παραθέτοντας απόσπασμα προηγούμενης απόφασης δικαστηρίου σε άλλη υπόθεση, τονίζει ότι, όσο θεληματική κι αν είναι μια κατάθεση, πρέπει να αναζητηθεί, στον βαθμό του δυνατού, ενίσχυση της ορθότητας του περιεχομένου της, κάτι που δεν έκανε το Πρωτόδικο Δικαστήριο.

Εχθρότητα και αγένεια

Το Ανώτατο Δικαστήριο, σε άλλο σημείο της πολυσέλιδης απόφασής του, αναφέρει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβαινε σε συχνές και έντονες αναφορές, στο πλαίσιο της διαδικασίας, ότι δεν εκδίκαζε υπόθεση βιασμού, αλλά υπόθεση δημόσιας βλάβης, ενώ διέκοπτε την εκπρόσωπο της υπεράσπισης της νεαρής Βρετανίδας. Οι αναφορές του Δικαστηρίου γίνονταν με τέτοιο έντονο τρόπο και με διακοπές, υπογραμμίζεται, ώστε να ισχυρίζεται τώρα η εφεσείουσα (Βρετανίδα) ότι δεν έτυχε δίκαιης δίκης, ότι έτυχε άδικης δικαστικής μεταχείρισης, ότι αντιμετώπισε εχθρότητα και αγένεια από το Δικαστήριο και ότι η καταδίκη της ήταν εν γένει άδικη και επισφαλής.