Φιλοξενία του σκουπιδοτενεκέ στο Πουρνάρα - Ψυχές και ζωές ατάκτως ερριμμένες

Με τα πιο μελανά χρώματα γράφεται η ιστορία του προσφυγικού - μεταναστευτικού στην Κύπρο. Το νησί με τους χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες του 1974 φροντίζει για τη χειρότερη δυνατή διαβίωση των αιτούντων πολιτικού ασύλου, μερικά μέτρα από την πράσινη γραμμή. Ο «Π» βρέθηκε στο «Πουρνάρα», τον χώρο προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών-προσφύγων, τον οποίο επισκέφθηκε χθες η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής. Το συμπέρασμα αβίαστο. Το σύστημα ασύλου της Κύπρου έχει παραλύσει και τις ρόδες του αναπηρικού αμαξιδίου σπρώχνουν τα χέρια των λίγων λειτουργών, των δημόσιων και ιδιωτικών υπηρεσιών, που παραμένουν στο κέντρο. Το μήνυμα ακόμη πιο ξεκάθαρο. «Εάν αύριο το πρωί μια υπηρεσία αποφασίσει να απέχει των καθηκόντων της, οι λεπτές ισορροπίες που επικρατούν σήμερα θα χαθούν, με τα όποια αποτελέσματα συνεπάγονται». Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ο υπερπληθυσμός και η απουσία ορθολογικής μεταναστευτικής πολιτικής. Το κέντρο πλέον δεν ανταποκρίνεται στις ανθρωπιστικές προδιαγραφές και οι ήδη άθλιες συνθήκες για τους αιτούντες άσυλο στο υπερπλήρες κέντρο «Πουρνάρα» μπορεί να επιδεινωθούν και να πάρουν διαστάσεις ανθρωπιστικής καταστροφής, καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, εάν δεν ληφθούν επειγόντως μέτρα.



Η αθλιότητα

Οι εικόνες περιγράφουν από μόνες τους την άθλια καθημερινότητα των μεταναστών. Και δεν είναι μόνο ο χειμώνας που άρχισε να πέφτει βαρύς, αλλά και οι καθημερινές ελλείψεις που κάνουν τη ζωή ανυπόφορη για τους 2.500 περίπου ανθρώπους που ζουν στοιβαγμένοι σε ετοιμόρροπες σκηνές και προκατασκευασμένα καταλύματα, αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν τις λιγοστές βιολογικές τουαλέτες και μπάνια του οικισμού. Όλο το κέντρο μια λίμνη με βοθρολύματα, χωρίς κατάλληλες συνθήκες υγιεινής. Όπου περπατήσεις, όπου και να κοιτάξεις, το ίδιο. Βόθροι και άνθρωποι που σε κοιτάζουν επίμονα, λες και περιμένουν από εσένα κάτι να τους πεις. «Το βράδυ το κρύο περνάει μέσα στη σκηνή, κι όταν βρέχει το νερό μπαίνει μέσα. Οι τουαλέτες είναι τόσο βρώμικες που δεν μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε και το νερό στα ντους είναι παγωμένο».



Χειρότερα έξω 

Η κατάσταση ωστόσο είναι χειρότερη για τους ανθρώπους που ζουν είτε σε σκηνές εκστρατείας, είτε σε Μονάδες Στέγασης Προσφύγων, που βρίσκονται έξω από το κύριο τμήμα του καταυλισμού, με ελάχιστη πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής και νερό και μηδενική πρόσβαση σε ρεύμα και θέρμανση. Σε αυτόν τον χώρο φιλοξενούνται σήμερα 1.200 άτομα. Άνθρωποι λούζονται με λάστιχα στο ύπαιθρο και πλένουν τα λιγοστά τους ρούχα σε κουβάδες. Ρεύμα δεν υπάρχει, παρά μόνο περιμετρικά του συρματοπλέγματος και ο μόνος τρόπος να ζεσταθούν η φωτιά και μερικές κουβέρτες. Καίνε ό,τι βρουν. Πλαστικά, σφουγγάρια, ρούχα και παπούτσια και μπόχα του καμένου σε συνδυασμό με τα λύματα σε κάνουν να αηδιάζεις. «Όσο και να προσπαθήσουμε η κατάσταση δεν αλλάζει, γιατί οι άνθρωποι εδώ ανακυκλώνονται. Κάποιος θα βγει και κάποιος θα μπει. Το ζήτημα είναι πως δεν μπορείς να διορθώσεις τις συνθήκες, παρά μόνο να τις συντηρήσεις σε υποφερτή κατάσταση», μας μετέφεραν από το κέντρο.



Στοιβαγμένα ανήλικα

Τα ασυνόδευτα και χωρισμένα παιδιά τοποθετούνται σε ασφαλείς ζώνες που έχουν δημιουργηθεί. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 287 ασυνόδευτα παιδιά, με μόνο τρεις κηδεμόνες υπεύθυνους γι' αυτά. Σύμφωνα με πληροφορίες, η αύξηση στον αριθμό των ασυνόδευτων, ανάγκασε τις αρμόδιες αρχές να φιλοξενούν πλέον μέχρι και 12 ανήλικα παιδιά σε ένα δωμάτιο. Τα λουόμενα δωμάτια είναι κατασκευασμένα για να φιλοξενούν μόλις έξι άτομα. Το χειρότερο όμως είναι πως οι υπεύθυνοι του χώρου στεγάζουν πλέον ανήλικα σε σκηνή χωρίς κρεβάτι και με μερικές κουβέρτες για να σκεπαστούν και να ζεσταθούν. Όπως μας μετέφεραν άνθρωποι του κέντρου, η αλλαγή του καιρού έφερε και πρόσθετες ανάγκες σε ρουχισμό για όλες τις ηλικίες. Προτεραιότητα, η κάλυψη των αναγκών σε μπουφάν και ζεστά ρούχα, αφού οι περισσότεροι εξ αυτών κυκλοφορούν με καλοκαιρινή περιβολή.