Κουβαλώντας το παιδί του πατριού-βιαστή: Ο βιασμός στα 12, η αποβολή στα 14, και η μάνα που έκανε πλάτες και σιωπούσε

Πόσο εύκολο είναι να εκμυστηρευτείς σε κάποιον ότι έπεσες θύμα βιασμού; Πώς και σε ποιον να μιλήσει ένα παιδί, ένα κορίτσι, ιδιαίτερα όταν ο θύτης ζει στο ίδιο σπίτι με αυτό; Πώς να πεις στη μαμά σου ότι ο άνθρωπος που ξαπλώνει δίπλα της κάθε βράδυ αφού την πάρει ο ύπνος έρχεται στο κρεβάτι σου; Όλες αυτές οι ερωτήσεις ταλάνισαν για χρόνια της 15χρονη τότε Μαρία Ιορδάνου η οποία μίλησε στον «Π» για το πώς είναι να μεγαλώνεις το παιδί του πατριού-βιαστή σου. Σχεδόν 35 χρόνια μετά τα όσα βίωσε στα χέρια του σάτυρου πατριού της η Μαρία αποφασίζει να μιλήσει, «για να ανοίξουν και τα αυτιά τους οι γονείς», όπως λέει η ίδια.

«Με κοιτούσε περίεργα»

Ο πατέρας της Μαρίας πέθανε όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, με τη μητέρα της να παντρεύεται ξανά όταν η ίδια ήταν 11. Όπως εξήγησε η Μαρία δεν είχε συμπαθήσει από την αρχή τον πατριό της και είχε αντιληφθεί ότι την κοιτούσε περίεργα, χωρίς, όμως, να ξέρει το γιατί. Εκείνος προσπαθούσε να τη δελεάσει, και τα κατάφερε με ακριβά δώρα και γλυκόλογα. «Έβλεπα τη μαμά μου ευτυχισμένη και ήλπιζα ότι θα αποκτήσω και εγώ τον πατέρα που δεν είχα τόσα χρόνια», ανέφερε η Μαρία. Τα προβλήματα της άρχισαν λίγους μήνες μετά τον γάμο όταν ο πατριός της είχε κερδίσει την εύνοια όλης της οικογένειας, με τη Μαρία να θυμάται την πρώτη φορά που τη βίασε λες και ήταν χθες.

Η πρώτη φορά

«Οι εφιάλτες από τον πρώτο βιασμό είναι πιο έντονες», υπογράμμισε η 50χρονη σήμερα γυναίκα. Όπως εξήγησε, ο πρώτος βιασμός έλαβε χώρα μία μέρα που η μητέρα της είχε βάρδια στο εργοστάσιο στο οποίο εργαζόταν και η ίδια έμενε στο σπίτι με τον πατριό της. «Είπε να παίξουμε ένα παιχνίδι και άρχισε να βγάζει τα ρούχα του και μετά μου έβγαλε και τα δικά μου», είπε η Μαρία για να συμπληρώσει, «ήμουν μόλις 12 ετών δεν ήξερα ούτε τι μου έκανε, ούτε πώς να σταματήσω». Κατά την ίδια, η άγνοιά της, σε συνδυασμό με τον φόβο και το συναίσθημα ότι ο άντρας αυτός θα μπορούσε να της κάνει κακό, ήταν αρκετά για να κρατήσουν το στόμα της κλειστό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκμεταλλευόμενος τον φόβο της συνέχισε να τη βιάζει. Δύο με τρεις νύχτες ήταν το βράδυ στο δωμάτιό της, με την ίδια να υποστηρίζει ότι σημαντικά δεν είχε τη δύναμη να αντισταθεί.

«Μαμά, με σκοτώνει»

Αναγκάστηκε να μιλήσει όταν σε ηλικία 14 ετών έμαθε ότι είναι έγκυος. «Στη μάνα μου ότι είμαι έγκυος και πριν προλάβω να της εξηγήσω με χαστούκισε και μου είπε να το ρίξω», ανέφερε η Μαρία για να συμπληρώσει ότι «το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να μην μαθευτεί και όχι πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε». Μάλιστα, φαίνεται να αποκάλυψε στη μητέρα της την ταυτότητα  του πατέρα του παιδιού που περίμενε με τη μητέρα να την κατηγορεί ότι ψεύδεται. «Έκλαιγα για μέρες ολόκληρες και με είχε κλειδωμένη μέσα σε ένα δωμάτιο», ανέφερε η  Μαρία με τη μητέρα της να την τιμωρεί για το δήθεν ψέμα της. Δεν ήθελε να μαθευτεί η εγκυμοσύνη και μητέρα και πατριός αποφάσισαν να αναλάβουν οι ίδιοι τα μέτρα τους. «Η μάνα μου τον έβαλε να με χτυπήσει και του είπε να σταματήσει μόνο όταν αρχίσω να αιμορραγώ», λέει η Μαρία η οποία θυμάται να παρακαλά τη μητέρα της να του πει να σταματήσει. «Η μητέρα μου ήταν μπροστά στον ξυλοδαρμό μου, της φώναζα ότι θα με σκοτώσει και το μόνο που έκανε ήταν να γυρίσει από την άλλη», λέει η Μαρία χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Σημείωσε ότι παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια δεν μπόρεσε, ούτε θα μπορέσει να συγχωρέσει ποτέ τη μητέρα της, ενώ είναι πλέον σίγουρη ότι η μητέρα της γνώριζε για τις πράξεις του πατριού της πριν μάθει για την εγκυμοσύνη.

Ξανά έγκυος

Ο πατριός λίγες εβδομάδες μετά την αποβολή συνέχισε να επισκέπτεται τα βράδια το δωμάτιο της Μαρίας με αποτέλεσμα κάποιους μήνες αργότερα η μικρή να μείνει ξανά έγκυος. Αυτή τη φορά προσπάθησε να το αποκρύψει για να σώσει το παιδί, αλλά για κακή της τύχη μία λιποθυμία πρόδωσε το μυστικό της. Η μητέρα της ήθελε να κάνει έκτρωση. «Όταν μου είπε ότι θα πάμε στον γιατρό ήμουν ήδη αποφασισμένη ότι θα το κρατήσω», λέει η Μαρία η οποία το έσκασε από το σπίτι το βράδυ πριν από το ραντεβού στον γιατρό. «Έφυγα με δύο αλλαξιές ρούχα και δεν είχα ιδέα πού να πάω». Κατάφερε και βρήκε μία δουλειά και ένα σπίτι για να μείνει και λίγους μήνες αργότερα και έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Με τη γέννηση του παιδιού αναγκάστηκε να κάνει δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα άλλαζε χώρο διαμονής προκειμένου να μην τη βρουν οι δικοί της. Αφού μητέρα και πατριός ανακάλυψαν ότι είχε γεννήσει, της είχαν προτείνει να τους δώσει το παιδί να το μεγαλώσουν σαν δικό τους, κάτι που η ίδια δεν συζητούσε καν. «Δεν υπήρχε περίπτωση να τους δώσω το μωρό μου, αυτό το μωρό είναι δικό μου και δεν τους ανήκε σε καμία περίπτωση», ανέφερε η Μαρία ερωτηθείσα γιατί δεν το έκανε. Παρόλο που αρνήθηκε, συνέχισαν να την πιέζουν με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να μεταναστεύσει.

Το τελευταίο τηλεφώνημα

Δεν ήταν ούτε 18 χρονών και με ένα μωρό στην αγκαλιά όταν μετανάστευσε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Εκεί έμενε η αδερφή του πατέρα της, η οποία τη βοήθησε να βρει μια δουλειά και να ξεκινήσει τη ζωή της. Δύο χρόνια αργότερα γνώρισε τον Ιωάννη, τον οποίο παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί του άλλες δύο κόρες. O Ιωάννης, όχι μόνο στάθηκε δίπλα στην ίδια και στην κόρη της, αλλά γνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή την ιστορία, έδωσε στη μικρή το επίθετό του, ενώ ποτέ δεν την ξεχώρισε από τα άλλα τους παιδιά. Μετά τον γάμο έφυγαν από την Αθήνα και πήγαν στο πατρικό του Ιωάννη. Έκτοτε η Μαρία δεν είχε καμία επαφή με τη μητέρα της ή με τον πατριό της, ο οποίος πέθανε δέκα χρόνια μετά. Μετά τον θάνατο του πατριού της η ίδια ανέμενε ότι η μητέρα της θα επικοινωνήσει μαζί της, κάτι που δεν έκανε. «Η τελευταία φορά που μίλησα με την μάνα μου ήταν λίγο πριν πεθάνει», λέει η Μαρία, για να υπογραμμίσει ότι την πήρε τηλέφωνο για να της ζητήσει συγγνώμη. «Τη ρώτησα τι από όλα να της πρωτοσυγχωρέσω και εκείνη μου έκλεισε το τηλέφωνο». Ερωτηθείσα κατά πόσο της αρκεί αυτή η συγγνώμη, η Μαρία ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν είναι θέμα συγνώμης. Αν είχε τα μάτια της ανοικτά ή έστω άκουγε ό,τι της έλεγα δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε». Η ίδια, μάλιστα, τόνισε ότι εάν υπήρχε η απειροελάχιστη πιθανότητα να συγχωρέσει τον πατριό της, τη μητέρα της δεν θα μπορέσει να το κάνει ποτέ. «Είμαι η κόρη της και έπρεπε να με προστατεύσει. Είτε είχε καταλάβει τι συνέβαινε, είτε όχι, όταν της μίλησα έπρεπε να με ακούσει», λέει η Μαρία με παράπονο. Απαντώντας στην ερώτηση γιατί αποφάσισε να μιλήσει τώρα, η 50χρονη ανέφερε ότι όσο ζούσε η μητέρα της αισθανόταν ότι δεν μπορούσε να το κάνει, ενώ σημείωσε, παράλληλα, ότι πρώτα έπρεπε να μιλήσει στην κόρη της και να της εξηγήσει ποιος είναι ο πατέρας της. «Της είπα όλη την αλήθεια, ενώ της υπενθύμισα πόσο πολύ την αγαπώ», ανέφερε η Μαρία. Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η ίδια θέλησε να μοιραστεί την ιστορία της είναι το να μάθουν οι γονείς να ακούν τα παιδιά τους. «Δυστυχώς, στα άτομα της δικής μου της γενιάς και των προηγούμενων δεν μας έμαθε κανείς να μιλάμε, αλλά και να ακούμε», ανέφερε η Μαρία για να καταλήξει με ένα μήνυμα προς τους γονείς. «Ακούστε τα παιδιά σας ακόμη και αν αυτό που θα ακούσετε δεν θα σας αρέσει. Η ευτυχία των παιδιών μας είναι πάνω από όλους και όλα.