«Ποια Πλατεία Ελευθερίας; Συμβαίνουν και στη Γερμανία!» του Κώστα Κωνσταντίνου

Κόστος 4 δισεκατομμύρια ευρώ… πέραν του αρχικού προϋπολογισμού και εννέα χρόνια καθυστέρηση, μετά την ολοκλήρωση του έργου και την εξαγγελία των εγκαινίων του. Δεν είναι η νέα πλατεία Ελευθερίας της Λευκωσίας, αλλά το νέο -εάν μπορεί να το πει κανείς έτσι πια- αεροδρόμιο του Βερολίνου, Βίλι Μπραντ. Ο μακαρίτης θα γυρίζει στον τάφο του. Το δε σκάνδαλο είναι πρωτόγνωρο στη Γερμανία, αν και όχι στο Βερολίνο.

«Φτωχό αλλά σέξι». Έτσι περιγράφουν οι Γερμανοί το Βερολίνο, την απαστράπτουσα αλλά γνωστή για τα οικονομικά της προβλήματα, τους… διαφορετικούς της ρυθμούς και την απόσταση που χωρίζει τη νοοτροπία της από κάθε άλλο σημείο της Γερμανίας, πρωτεύουσα της χώρας. Μιας χώρας - πρότυπο διεθνώς για την αποτελεσματικότητα και τη λειτουργικότητά της.

Το Βερολίνο, αυτό το μαύρο πρόβατο των γερμανικών κρατιδίων επιμένει να ζει… αλλιώς. Χωρίς, συχνά, αυτό να είναι κάτι καλό. Συχνότερα μάλιστα. Στο Βερολίνο, λ.χ. το να φτάνει κανείς σε έναν σταθμό τρένου και τα μισά αυτόματα εκδοτήρια να μην λειτουργούν, όπως και πολλά, πολλά άλλα, δεν είναι κάτι σπάνιο. Άλλωστε είναι το… Βερολίνο. Και το Βερολίνο είναι είπαμε, αλλιώς.



Ωστόσο, η υπόθεση του Διεθνούς Αεροδρομίου «Βερολίνο - Βραδεμβούργο Βίλι Μπραντ» ένα πολυαναμενόμενο πρότζεκτ σε μια πόλη η οποία λόγω της άλλοτε διαίρεσής της είχε τρία αεροδρόμια και τώρα έχει δύο, δυσλειτουργικά αμφότερα, είναι ένα σκάνδαλο χωρίς προηγούμενο το οποίο έχει ρεζιλέψει διεθνώς τη γερμανική πρωτεύουσα αλλά και ακόμη περισσότερο τους υπόλοιπους Γερμανούς οι οποίοι το φέρουν πια βαρέως. Το εντυπωσιακό κατά τα άλλα αεροδρόμιο, έτοιμο -και όταν λέμε έτοιμο εννοούμε μέχρι και τα έπιπλα, τα φώτα, τα πάντα εδώ και εννιά σχεδόν χρόνια, «θα» ανοίξει στις 31 αυτού του μήνα αν και κανείς δεν είναι σίγουρος ούτε αυτή τη φορά, καθώς είναι η… έβδομη ημερομηνία με την οποία εξαγγέλλεται η λειτουργία του.

Η ανέγερσή του ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια, τελείωσε μερικά χρόνια μετά και έκτοτε ό,τι μπορούσε να πάει λάθος πήγε. Από σχεδιαστικά λάθη στην ασφάλεια και τα ηλεκτρικά που έπρεπε να διορθωθούν μέχρι σκάνδαλα και τα κακά οικονομικά της τοπικής Κυβέρνησης που λέγαμε πριν. Και ήδη το κόστος ξεπέρασε τον αρχικό προϋπολογισμό κατά τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ αφού στοιχίζει αρκετά εκατομμύρια -κάθε μήνα- η συντήρησή του σε κατάσταση αχρησίας.



Γιατί; Μα διότι, συν τοις άλλοις, εργοδοτείται πολυάριθμο προσωπικό το οποίο όχι μόνο καθαρίζει κανονικά το αεροδρόμιο φάντασμα αλλά τραβά λ.χ. βάσει σχεδίου μέχρι και τα καζανάκια σε όλα τα αποχωρητήρια προκειμένου να μην φρακάρουν οι σωλήνες, καθαρίζει κανονικά τα δωμάτια στο ξενοδοχείο του αεροδρομίου, ανάβει όλα τα συστήματα καθημερινά, τα λειτουργεί, τα συντηρεί και τα αναβαθμίζει, οδηγεί τρένα φαντάσματα προς και από την πόλη, χωρίς επιβάτες και γενικά προσποιείται εδώ και χρόνια πως το αεροδρόμιο λειτουργεί στα βασικά του τουλάχιστον.

Είναι ένα σκάνδαλο αδιανόητο για τους Γερμανούς όσο και τους Βερολινέζους οι οποίοι και κυκλοφόρησαν ενόψει της έβδομης ημερομηνίας για το άνοιγμά του t-shirts με το logo «Ας μεταφέρουμε το Βερολίνο σε ένα λειτουργικό αεροδρόμιο».

Στις 31 του μήνα, εν μέσω πια covid-19, με ελάχιστες πτήσεις και ίσως με το Βερολίνο σε lockdown, θα δείξει!