Η Λευκωσία προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα στην υπόθεση Λοϊζίδου

Η Λευκωσία θα επιδιώξει να κρατήσει ανοιχτή την εξέταση της υπόθεσης της Τιτίνας Λοϊζίδου, παράλληλα όμως προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα σε σχέση με την πιθανή έκβαση στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Την ίδια ώρα, η Τουρκία επιμένει σε κλείσιμο της επιτήρησης, επιδιώκοντας να παραπέμψει την αιτήτρια στην ‘Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας’ (ΕΑΙ) για τη διεκδίκηση των περιουσιακών της δικαιωμάτων.

Η υπόθεση δεν περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης της Επιτροπής Υπουργών, μεταξύ 23 και 25 Σεπτεμβρίου, στο Στρασβούργο, ωστόσο, διπλωματικές πηγές μετέφεραν στο ΚΥΠΕ την εκτίμηση ότι θα υπάρξει προσπάθεια εκ μέρους της Τουρκίας να συμπεριληφθεί το θέμα στην ατζέντα.

Οι ίδιες πηγές σημείωσαν ότι η υπόθεση δεν είναι εύκολη, ενώ γίνονται προετοιμασίες στη βάση διαφόρων σεναρίων, ώστε να υπάρξει η κατάλληλη αντίδραση, αναλόγως της έκβασης της συζήτησης στην Επιτροπή Υπουργών. «Θα καταβληθεί προσπάθεια να μην κλείσει το θέμα, καθότι η κυπριακή Κυβέρνηση πιστεύει ότι η Τουρκία δεν έχει εφαρμόσει ακόμη την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου» ανέφεραν συναφώς.

Η μοναδική κυπριακού ενδιαφέροντος υπόθεση που περιλαμβάνεται στην ατζέντα της συνεδρίασης του Σεπτεμβρίου αφορά τα περιουσιακά δικαιώματα των εγκλωβισμένων, στο πλαίσιο της Τέταρτης Διακρατικής «Κύπρου εναντίον Τουρκίας». Η συζήτηση του εν λόγω θέματος είχε αποφασιστεί κατά τη συνεδρίαση του περασμένου Δεκεμβρίου.

Ωστόσο, οι υπόλοιπες δύο κυπριακού ενδιαφέροντος υποθέσεις, «Ξενίδη-Αρέστη» και «Βαρνάβα», δεν έχουν περιληφθεί στην ατζέντα, λόγω της εξέλιξης που σημειώθηκε κατά την τελευταία συνεδρίαση. Συγκεκριμένα, τον περασμένο Ιούνιο, η Τουρκία προσπάθησε, αλλά απέτυχε να κλείσει την επιτήρηση της υπόθεσης Λοϊζίδου για ελάχιστες ψήφους. Η προσπάθεια της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Δημοκρατίας στο Στρασβούργο να μην κλείσει η υπόθεση απέδωσε καρπούς, ενώ το θέμα τέθηκε και μέσω απευθείας τηλεφωνικών επαφών σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο, με στόχο να αποτραπούν οι τουρκικές μεθοδεύσεις.

Λόγω της εξέλιξης αυτής, για πρώτη φορά δεν λήφθηκε απόφαση για καμία κυπριακή υπόθεση και ως εκ τούτου η Επιτροπή Υπουργών δεν μπορούσε να προγραμματίσει τη συζήτηση των υποθέσεων – μεταξύ αυτών και της υπόθεσης Λοϊζίδου – σε μελλοντικές συνεδριάσεις.

Η Τουρκία ζήτησε ήδη από τον Ιούλιο να προστεθεί η υπόθεση Λοϊζίδου στην ημερήσια διάταξη του Σεπτεμβρίου, κάτι για το οποίο απαιτείται ομοφωνία μεταξύ των 47 κρατών μελών. Λόγω διαφωνίας της Λευκωσίας, το θέμα δεν έχει περιληφθεί ακόμη στην ατζέντα, όπως φαίνεται και από την ημερήσια διάταξη με 29 σημεία που δημοσιοποίησε η Επιτροπή Υπουργών.

Διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι κατά τη συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου, ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας αναμένεται να ζητήσει εκ νέου τη συζήτηση της υπόθεσης Λοϊζίδου, με στόχο το κλείσιμό της. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο – για το οποίο η Λευκωσία προετοιμάζεται, ώστε να τύχει διαχείρισης – οι επιπτώσεις σχετίζονται αφενός με την επιχειρηματολογία στο περιουσιακό, και αφετέρου με τον ρόλο της ‘ΕΑΙ’. Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, η υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου είναι η μόνη από τις κυπριακού ενδιαφέροντος αποφάσεις, στην οποία το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) αναφέρεται ρητά σε αποκατάσταση περιουσίας.

Παρόμοια είναι και η θέση της αιτήτριας, η οποία επιμένει πως η ουσία της υπόθεσης αφορά την αποκατάσταση της περιουσίας της. Για αυτό το λόγο, η κ. Λοΐζίδου επιμένει στη συζήτηση των ατομικών της μέτρων από την Επιτροπή Υπουργών, το οποίο θεωρεί ότι είναι το καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο.

Απαντώντας εξάλλου σε σχετική ερώτηση, οι διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι δεν διαφαίνεται να διαμορφώνεται η αναγκαία πλειοψηφία στην Επιτροπή Υπουργών για εκ νέου παραπομπή των κυπριακού ενδιαφέροντος υποθέσεων στο ΕΔΑΔ, στη βάση της διαδικασίας που ακολουθήθηκε πρόσφατα κατά του Αζερμπαϊτζάν.

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Μάιο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε καταδικάσει το Μπακού επειδή απέτυχε να εκπληρώσει την υποχρέωσή του να συμμορφωθεί με την απόφαση του 2014 στην υπόθεση του πολιτικού ακτιβιστή Ιλγκάρ Μαμάντοφ, δημιουργώντας προσδοκίες ότι η διαδικασία αυτή θα λειτουργήσει ως προηγούμενο και για παρόμοιες υποθέσεις μη συμμόρφωσης κρατών μελών.