Αόρατοι για το κράτος - Συνθήκες εξαθλίωσης για ηλικιωμένους Ελληνοπόντιους στην Πάφο

Σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης ζουν στην Πάφο περισσότεροι από 100 Ελληνοπόντιοι ηλικιωμένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν στην Πάφο για περισσότερα από 15 χρόνια, πλην όμως δεν έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στο Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα ή σε οποιαδήποτε άλλους είδους βοήθεια από το κράτος. Σε ανάλογες συνθήκες ζουν και άλλοι Ελληνοπόντιοι που διαμένουν σε Λεμεσό και Λάρνακα. Πρόκειται για ανθρώπους που ήταν εξαρτώμενοι των παιδιών τους ή έφθασαν στην Κύπρο από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, και κυρίως τη Γεωργία, σε ηλικία που δεν μπορούσαν να εργαστούν. Ακόμη και όσοι εργάστηκαν για μικρό χρονικό διάστημα δεν εγγράφονταν στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων διότι έκαναν περιστασιακές δουλειές. Με πρωτοβουλία της δημοτικής συμβούλου στον Δήμο Πάφου Νίνας Γκαρακλίδου, η οποία είναι Ελληνοπόντια, καταβλήθηκαν συντονισμένες προσπάθειες ώστε το θέμα τουλάχιστον της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης να επανεξεταστεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους. Ανάλογες προσπάθειες είχαν καταβληθεί και το 2012 από τον βουλευτή του ΑΚΕΛ Ανδρέα Φακοντή.

Διαβήματα

Η κ. Γκαρακλίδου επιβεβαίωσε στον «Π» ότι έγιναν επαφές με τον υπουργό Υγείας Κωνσταντίνο Ιωάννου, ο οποίος επέδειξε ενδιαφέρον και κατανόηση για το θέμα. Ανάλογες παραστάσεις έγιναν και προς το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Στην επιστολή που απέστειλε στα αρμόδια υπουργεία, η κ. Γκαρακλίδου τονίζει πως καθίσταται επιτακτική ανάγκη η αναγνώριση της σοβαρότητας του προβλήματος και των διαστάσεων που έχει λάβει, γι’ αυτό απαιτείται η αφύπνιση και η κινητοποίηση των αρμοδίων για την επίλυσή του, χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω αναβολή. Σημειώνει ότι η πλειοψηφία των ατόμων αυτών που ήρθαν στην Κύπρο πριν από 15 και 20 χρόνια ήταν εξαρτώμενοι τυπικά και ουσιαστικά από τα παιδιά και τις οικογένειές τους, κατάσταση που ισχύει μέχρι και σήμερα. Είναι άτομα που δεν λαμβάνουν σύνταξη ούτε από την Ελλάδα αλλά ούτε και από την Κύπρο, ούτε έχουν πρόσβαση ή δικαίωμα σε βοήθημα ή επίδομα και ουσιαστικά διαβιούν υπό την προστασία και τη φροντίδα των παιδιών τους, όμως σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά τους εκ των πραγμάτων αδυνατούν να καλύψουν τα ιατροφαρμακευτικά και νοσοκομειακά έξοδά τους. Η μη πρόσβασή τους για οποιονδήποτε λόγο σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (ένα καθεστώς sui generis), όπως αναφέρει, αντίκειται στον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και στην αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών.

Ούτε καν κίτρινο χαρτί

Στην επιστολήτης η κ. Γκαρακλίδου σημειώνει πως τα άτομα αυτά ήρθαν στην Κυπριακή Δημοκρατία σε μεγάλη ηλικία, γεγονός που κατέστησε δύσκολη την εύρεση εργασίας και για κάποιους και ανέφικτη. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατόρθωσαν να εργαστούν για ένα αρκετά μικρό χρονικό διάστημα, ενώ κάποιοι άλλοι κατόρθωσαν να εγγραφούν ως εξαρτώμενοι των παιδιών εξασφαλίζοντας έτσι και αυτοί το κίτρινο χαρτί από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ωστόσο υπάρχουν και αυτοί που παρά τις προσπάθειές τους δεν κατάφεραν ούτε να εργαστούν αλλά ούτε και εξαρτώμενοι να καταστούν, με αποτέλεσμα να είναι μέχρι και σήμερα αβοήθητοι. Τονίζει ακόμη ότι η εξασφάλιση του κίτρινου χαρτιού δεν αποτελεί για αυτά τα άτομα τη μοναδική προϋπόθεση για να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τώρα, καταλήγει, με την εφαρμογή του γενικού συστήματος υγείας τα άτομα που είχαν εξασφαλίσει το κίτρινο χαρτί, και συγκεκριμένα οι κατηγορίες ΜΕU1 και MΕU3, θα μπορούν να εγγραφούν στους προσωπικούς γιατρούς. Παράλληλα όμως, προσθέτει, συνεχίζει να υπάρχει η κατηγορία εκείνων των ατόμων που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις εγγραφής στο γενικό σύστημα υγείας.