Ένα ίδρυμα εις μνήμην του παιδιού της

"Αστέρι θα 'σαι στον ουρανό και θα λάμπεις σαν στολίδι. Εύχομαι να πας στο καλό. Γιώργο μου, καλό ταξίδι...". Ο Γιώργος ήταν μόλις 17 ετών. Ζούσε όπως κάθε νέος της ηλικίας του. Αγαπούσε, χόρευε, τραγουδούσε, φλέρταρε, ερωτευόταν. Εκείνη η Πρωτοχρονιά του 2007 όμως έμελλε να είναι αλλιώς. Ο Γιώργος εκείνο το βράδυ ήταν διαφορετικός. "Έλεγε πως θα αλλάξει ζωή από αύριο και πως θα διαβάζει περισσότερο για να περάσει μηχανολόγος", μας λέει η μητέρα του Λένα Κατελάρη. "Ερχόταν και με αγκάλιαζε συνεχώς, με φιλούσε, δεν ήθελε κανέναν κοντά μου εκείνο το βράδυ. Ξαφνικά σηκώθηκε και φόρεσε το σακάκι του και είπε πως θα έφευγε. Τότε τον ρώτησα πού θα πάει, διότι ξέρω πως παραμονή Πρωτοχρονιάς κυκλοφορούν πολλοί απρόσεκτοι στον δρόμο". Τα μάτια της βουρκώνουν. Θυμάται κάθε στιγμή με λεπτομέρεια: "Μην φοβάσαι μάμμα, θα πάμε στον Στέλιο για επιτραπέζια", μου είπε, και ξεκίνησε να φύγει. Εγώ πήρα τα άλλα τρία μικρά κορίτσια και πήγαμε σπίτι για ύπνο. Στις τρεις τα χαράματα κτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η κόρη μου η μεγάλη, η Αννίτα". Σταματά και παίρνει μια βαθιά ανάσα, ενώ το βλέμμα της στρέφεται σε έναν πίνακα που έχει στο σαλόνι και που απεικονίζει τον μονάκριβό της. "Θυμάμαι ότι πήγα στο νοσοκομείο και μια γιατρός με πήρε έξω από ένα δωμάτιο. Εκεί είδα τον Γιώργο μου να κοιμάται. Έτσι πίστευα. Του φώναζα, αλλά μάταια. Ένας μεθυσμένος οδηγός που επέστρεφε στο σπίτι του, έτρεχε, έχασε τον έλεγχο και παρέσυρε τον Γιώργο, που τελευταία στιγμή έσπρωξε την κοπέλα του για να μην την παρασύρει". Ο Γιώργος εκείνο το βράδυ ετοιμαζόταν με το κορίτσι και τους φίλους του να μεταβούν στο σπίτι ενός φίλου τους. Η Ανθή, το κορίτσι του, στεκόταν στο πεζοδρόμιο με την πλάτη γυρισμένη. Ο οδηγός έλεγε μετέπειτα ότι δεν κατάλαβε τι έγινε και πως είχε παρασύρει τον Γιώργο. Πήγε για ύπνο. Εντοπίστηκε και οδηγήθηκε ενώπιον δικαστηρίου. Καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης, αλλά πέντε μήνες μετά τη φυλάκιση του δόθηκε προεδρική χάρη από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

Ίδρυμα "Γ. Μαυρίκιος"

Ο Γιώργος ήταν ένα χαρισματικό πλάσμα και αγαπητός σε όλους. Με τον χαμό του οι φίλοι του αποφάσισαν να γράψουν ένα τραγούδι στη μνήμη του. "Όνειρο μισό". Αυτός είναι ο τίτλος που θέλησαν να δώσουν η Τόνια, ο Γιάννης και η Αγγελίνα σε ένα τραγούδι που συγκίνησε ανθρώπους κάθε ηλικίας. "Το τραγούδι πρωτοπαρουσιάστηκε ενώπιον μαθητών στο Γυμνάσιο Σταυρού, σε μία ημερίδα που διοργανώθηκε από το σχολείο για την πρόληψη και ενημέρωση ενάντια στα οδικά δυστυχήματα", διηγείται η κ. Λένα. "Εκεί ήταν και μία ομάδα ατόμων που είχαν ιδίαν εμπειρία και μιλούσαν στους μαθητές για τα βιώματά τους. Εμένα με κάλεσαν για να ακούσω το τραγούδι. Έβλεπα τους μαθητές να παρακολουθούν με τόσο μεγάλη προσοχή όσα τους έλεγαν. Τότε ήταν που αποφάσισα να εμπλακώ και εγώ. Στο μεταξύ, ήδη η οικογένειά μας είχε αποφασίσει πως θα προχωρούσε στην ίδρυση ενός ιδρύματος στη μνήμη του Γιώργου μας. Με το που άκουσα όμως αυτούς τους ανθρώπους, κατάλαβα ότι θα έπρεπε να τους βοηθήσω. Επίσης είχα μιλήσει με τον πνευματικό μου, ο οποίος με παρότρυνε να βρω κάτι να κάνω που θα απάλυνε τον πόνο μου και θα βοηθούσε άλλους ανθρώπους που περνούν ή πέρασαν όσα εγώ και η οικογένειά μου". Το ίδρυμα "Γ. Μαυρίκιος" ξεκίνησε τη λειτουργία του με σκοπό την ενημέρωση νέων ανθρώπων και την καλλιέργεια οδικής συνείδησης. "Από την ημέρα που ξεκίνησε η εμπλοκή μου επισκέπτομαι καθημερινά σχολεία και στρατόπεδα. Στόχος μας να μιλήσουμε με νέους κάθε ηλικίας. Δεν θέλουμε να μας λυπούνται. Θέλουμε σε κάθε διάλεξη να μένει κάτι πίσω. Να μαθαίνουν να προσέχουν τόσο τους εαυτούς τους, όσο και τους συνανθρώπους τους". Είμαστε τυχεροί, συμπληρώνει, "διότι το Υπουργείο Παιδείας έχει εξουσιοδοτήσει το ίδρυμά μας και τα σχολεία μπορούν να μας καλούν. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να επισκεπτόμαστε όλη την Κύπρο και να μιλάμε με τα παιδιά. Το βλέμμα τους στο τέλος, τα δάκρια μερικών άλλων, είναι αυτά που μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε, για να μην ζήσουμε άλλα τραγικά περιστατικά όπως του παιδιού μου".

Ένα πάρκο εις μνήμην Στις 11 Μαρτίου του 2017 γίνεται μία μεγάλη πορεία εις μνήμην του Γιώργου προς ενίσχυση του ιδρύματος που φέρει το όνομά του. Άνθρωποι κάθε ηλικίας δίνουν το παρών τους και ταυτόχρονα στέλνουν το μήνυμα "ΌΧΙ άλλο αίμα στην άσφαλτο". Ο δήμαρχος Στροβόλου Αντρέας Παπαχαραλάμπους ανακοινώνει την πρόθεση του για μετονομασία του πάρκου δίπλα από το σπίτι του Γιώργου. Στόχος να γίνει ένα πάρκο οδικής ασφάλειας που θα προάγει την οδική συνείδηση στα παιδιά. Το πάρκο τελικά παίρνει σάρκα και οστά στις 25 Οκτωβρίου του 2017 και θα πάρει την ονομασία "Πάρκο οδικής ασφάλειας Γιώργος Μαυρίκιος". Οι φίλου του Γιώργου, η οικογένειά του, αλλά και η πολιτεία, δηλώνουν "παρών". Σύμφωνα με την κ. Κατελάρη, "το πάρκο έγινε στα πλαίσια της δράσης μας και στόχος είναι τα παιδιά που το επισκέπτονται να μαθαίνουν κάτι χρήσιμο. Να μάθουν να προσέχουν και να σκέφτονται σωστά πριν οδηγήσουν".

Η ευχή της

Την κοιτάζω στα μάτια. Το βλέμμα της συχνά φεύγει και πάει προς τις φωτογραφίες του Γιώργου της. Σε κάθε γωνία έχει κάτι να τον θυμίζει. Αγκαλιά με την ίδια, με τις αδελφές του, τον πατέρα του. Σε όλες χαμογελαστός, σε όλες με εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα που τον χαρακτήριζε. Για το τέλος τη ρωτάω μια ευχή που θα ήθελε να κάνει για το 2019, δεδομένου ότι δυστυχώς για ακόμη μια χρονιά χάθηκαν πολλές ζωές νέων στην άσφαλτο. "Δεν θέλω να πω και πολλά. Το μόνο που εύχομαι είναι όσοι οδηγούν, όσοι νέοι αποφασίζουν να πάρουν το τιμόνι στα χέρια τους, και ειδικά αυτές τις μέρες, να σκεφτούν πριν πιουν, πριν κάνουν μια χαζομάρα στον δρόμο, τους ανθρώπους τους. Πριν φύγουν από το σπίτι τους να κοιτάξουν το τραπέζι. Εκεί υπάρχει μια θέση γι΄ αυτούς. Πριν φύγουν λοιπόν, ας δουν πίσω τους και να σκεφτούν: "Αξίζει για μια στιγμή απερισκεψίας να χάσουμε τη ζωή μας και να αφήσουμε πίσω τους ανθρώπους μας να υποφέρουν"; Σαφέστατα όχι, απαντά αμέσως. "Δεν θέλω άλλη μάνα να περάσει όσα εγώ".