Τα είπε... σταράτα (Του Γιώργου Κασκάνη)

Τι να το κάνεις, ρε φίλε; Μάθαμε κι εμείς να χειροκροτούμε και να ενθουσιαζόμαστε από ηγέτες που επιβεβαιώνουν τα προβλήματα αντί από ηγέτες που τα επιλύουν. Ηδονιζόμαστε στην ιδέα «ωραία του τα είπε», και αδιαφορούμε για το αποτέλεσμα, αγνοούμε το ζητούμενο και προχωρούμε με τα ίδια δεδομένα. Ένα ανιαρό και επαναλαμβανόμενο σίριαλ που κανονικά θα έπρεπε να μας είχε κουράσει. Αυτό έκαναν στην Αθήνα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Ικανοποίησαν και οι δύο την κοινή τους γνώμη, ενέπνευσαν τίτλους για τις εφημερίδες, ανέβασαν τους τόνους σε μια διαδρομή που δείχνει να μην έχει προοπτική. «Μάγκας, τους τα είπε σταράτα». Η φράση αυτή κυριαρχεί και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, επισημοποιώντας ουσιαστικά το αδιέξοδο το οποίο καλούνταν να σπάσουν... αυτοί που τα είπαν σταράτα.

Ξέρω, φταίει «ο προκλητικός Ερντογάν». Τα ίδια λένε και οι άλλοι από κει. Και κάπως έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Σαν δύο κερκίδες που είδαν τις ομάδες τους στο γήπεδο όχι να παίζουν μπάλα αλλά να κλοτσά ο ένας τον άλλο...
Η πολιτική έχει νόημα όταν αντιμετωπίζει καταστάσεις και επιλύει προβλήματα. Ή, τουλάχιστον, όταν δημιουργεί τις προϋποθέσεις νέων προσεγγίσεων μέσα στις οποίες τα εμπόδια μπορούν να υπερπηδηθούν. Η πανηγυρική επιβεβαίωσή τους, η πομπώδης επανάληψή τους, αποδεικνύει απλώς την αδυναμία και την ανικανότητα της πολιτικής. Αυτό κατάφεραν οι ηγέτες Ελλάδας-Τουρκίας στην πρώτη, μετά από 65 χρόνια, και ιστορική επίσκεψη Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα. Τα επίθετα τα χρησιμοποίησαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Και τα άδειασαν οι ίδιοι με τον πιο θεαματικό τρόπο.

Αυτά, που λες, φίλε. Ξέρω πως κι εσύ δεν ενθουσιάζεσαι από το πόσο σταράτα τα είπε ο δικός σου. Άλλωστε μεγαλώσαμε πια. Δεν μας φανατίζουν τα αδιέξοδα, δεν ενθουσιαζόμαστε από τις κραυγές ηγετών, δεν ζούμε για την ένταση και την αντιπαράθεση. Ζήσαμε στο πετσί μας όλο αυτό το σκηνικό και βιώσαμε τα τραγικά αποτελέσματά του. Τώρα πια, θέλουμε ν’ ανοίξουμε λίγο το παράθυρο. Να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα και να δούμε νέες εικόνες. Γι’ αυτό και η «ιστορική επίσκεψη» μας απογοήτευσε. Γι’ αυτό και δεν θα ανέβουμε στις αντίπαλες κερκίδες για να αναδείξουμε ποιος τα είπε καλύτερα και ποιος κέρδισε αυτή τη μάχη. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε πως κάποτε οι άνθρωποι θα πάψουν να ζουν με τα αδιέξοδα του πολιτικού λόγου και θα ψάξουν τους δρόμους της πολιτικής αποτελεσματικότητας.