ΔΗΚΟί τους οι... διορισμοί (Του Γ.Κασκάνη)

Σκοτώσαμε τη λογική. Κι έτσι μπερδεμένοι και ασυνάρτητοι πορευόμαστε σ’ έναν δρόμο χωρίς προορισμό. Ίσως για κάποιους αυτός να είναι ο σκοπός. Να βαδίζουμε δηλαδή χωρίς σταματημό και χωρίς προσανατολισμό. Φτάνει ο καθένας ξεχωριστά να φτάσει εκεί που τον βολεύει και όλοι μαζί να παραμείνουμε σε αυτό το συρφετό της σύγχυσης και της μαζικής ταλαιπωρίας. Άλλωστε, πάντα θα υπάρχει «η δεύτερη καλύτερη λύση» που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες τους καθενός.

Καημό τον έχω μεγάλο να βγει ένα πολιτικό πρόσωπο σε αυτό τον τόπο και να πει με ειλικρίνεια και σαφήνεια τι είναι εκείνο που θέλει. Να πει, για παράδειγμα, ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος πως καλύτερα είναι να μείνουν ως έχουν τα πράγματα διότι δεν θέλουμε μέσα στα πόδια μας τους Τουρκοκύπριους και ούτε είμαστε διατεθειμένοι να μοιραστούμε αυτά που ελέω δικαίου της ανάγκης σήμερα απολαμβάνουμε. Και για να συνεχιστεί αυτό το δίκαιο της ανάγκης επιβάλλεται ασφαλώς να μην αλλάξει τίποτα από αυτό που εδώ και 43 χρόνια ζούμε. Πραγματικά θα το εκτιμούσα. Διότι, αν μη τι άλλο, θα είναι μια ξεκάθαρη τοποθέτηση και θα βάλει τον πολιτικό διάλογο στη βάση μιας πιο αποτελεσματικής διαδικασίας. Στο κάτω κάτω οι άνθρωποι επικοινωνούν καλύτερα όταν ο καθένας λέει αυτό που πραγματικά νιώθει και όχι αυτό που περιμένει να ακούσει ο άλλος.

Τι την ήθελε όλη αυτή την παράσταση ο κ. Παπαδόπουλος για το εάν, πώς και ποιος θα διορίσει τους αξιωματούχους του κράτους εάν και εφόσον φτάσουμε ποτέ σε λύση; Γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει τόσες μανούβρες και να περιπέσει σε τόσες αντιφάσεις όταν απλά και όμορφα θα μπορούσε να πει «δεν τους θέλουμε, ρε παιδιά, τι δεν καταλαβαίνετε;». Διότι, εδώ που τα λέμε, όταν τα πάντα έχουν καταρρεύσει, όταν κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα ξαναζωντανέψει αυτή η διαπραγμάτευση, το να μετατρέπεται σε μείζον θέμα ένα ζήτημα το οποίο παραμένει σε εκκρεμότητα και το οποίο (όπως παρουσιάζεται) συγκρούεται με την κοινή λογική, είναι και λίγο βιασμός της ψυχικής ηρεμίας μιας κοινωνίας που, ούτως ή άλλως, έχει κουραστεί από τα καπρίτσια των πολιτικών. Όλα τα λύσαμε και στο μόνο που σκοντάψαμε είναι οι διορισμοί. Είναι ίσως επειδή το ΔΗΚΟ έχει γενικά μιαν έφεση στους διορισμούς...

Ρε μπας και η ανησυχία του Νικόλα είναι πραγματική και ο άνθρωπος άρχισε να σκέφτεται από τώρα ότι θα μείνει άνεργος σε περίπτωση λύσης; Αυτό είναι ένα θέμα που μπορούμε να το δούμε όλοι με κατανόηση.