Η ζωή είναι εκεί έξω… (Του Γιώργου Κασκάνη)

Να ξεφεύγεις. Πάντα να βρίσκεις την ευκαιρία να το σκας από την καθημερινότητα. Να ψάχνεις το άλλο, το άγνωστο, ακόμα και το αντίθετο. Πηγή ενέργειας και εμπειρίας όλο αυτό. Αλίμονο στον άνθρωπο που ρουτινιάζει, που βυθίζεται στα δεδομένα, που νομίζει πως ο κόσμος πια εκτείνεται σε αυτά που έχει ήδη γνωρίσει. Δεν κάνει. Η αργή φθορά είναι χειρότερη κι απ’ τον ξαφνικό θάνατο.

Να ξεφεύγεις, λοιπόν. Έστω και για λίγο. Να ψάξεις νέες εικόνες, νέες μυρωδιές, άλλους τόπους και άλλους ανθρώπους. Μαθαίνεις. Μαθαίνεις πολλά με αυτή την πρακτική. Κυρίως όμως ανταμώνεις ξανά με τον εαυτό σου. Κείνα που ξέχασες, κείνα που ‘χεις κρυμμένα μέσα σου, κείνα που ήθελαν πάντα ένα ερέθισμα για να βγουν στην επιφάνεια. Και τα βλέπεις να αναδύονται μόλις βγεις από τον γνωστό δρόμο, μόλις δοκιμάσεις την τύχη σου σε άγνωστα μέρη, με άγνωστους ανθρώπους. Μ’ ένα μεταφυσικό δε τρόπο, ξαναβρίσκεις αυτούς που έφυγαν. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι το σαρκίο που κουβαλά αλλά οι ιδέες που υπηρέτησε, το παράδειγμα που έδωσε ή δεν έδωσε, η συνεισφορά του σε αυτό τον κόσμο που ζούμε.

Τα αναλογίζομαι όλα αυτά σ’ ένα δωμάτιο στην Αθήνα. Κι είναι σαν να έχω απέναντί μου τον Στέφανο και συζητούμε ξανά για όλα εκείνα που έγιναν, για κείνα που δεν έγιναν, για τις αποτυχίες μιας διαδρομής που αλλού ήθελε να καταλήξει. Κυρίως όμως συζητούμε για την προσωπική ευθύνη στη διαμόρφωση της Ιστορίας. Κι έτσι διαπιστώνω ξανά πως θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που μια ζωή θα αγωνιούν για ένα καλύτερο μέλλον και οι άλλοι που βολεύονται στη στασιμότητα μιας κατάστασης, πιστεύοντας ότι αυτή τους εξασφαλίζει όλα όσα έμαθαν να ζουν. «Άκου να δεις γιε μου, παιδεία δεν είναι απλώς η αποθήκευση γνώσεων, αλλά κυρίως καλλιέργεια της συνείδησης της ελευθερίας να επιλέγεις και να εφαρμόζεις στην πράξη ιδέες που δεν αφορούν μόνο το προσωπικό σου συμφέρον, ή έστω ενδιαφέρον, ευθύνη ενεργού πολίτη». Δεν υπάρχει πιο πειστικός «καθοδηγητής» στις μεγάλες αυτές αξίες.

Να ξεφεύγεις, λοιπόν. Έστω και για λίγες ώρες. Έστω για να παραστείς σε μια εκδήλωση τιμής σε αυτόν που μοίρα αγαθή τον έκανε δεύτερό σου πατέρα. Τον Στέφανο Στεφάνου, «έναν από τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς». Κι ήταν μαζί μας το βράδυ της Τετάρτης. Ζωντανός όπως πάντα, γλυκύτατος όπως πάντα, υγιής καθοδηγητής όπως πάντα.

Η ζωή θα είναι αιώνια εκεί έξω… Εκεί που αληθινά ανταμώνεις ακόμα και αυτούς που έφυγαν.