Δεν τον είχα δει. Περίεργο. Δεν ήμασταν και πολλοί, ούτε αυτή τη φορά. Γνωστά τα πρόσωπα. Τα περισσότερα βγάζουν ένα θυμό. Τον εκφράζει ο ένας στον άλλο λες κι αυτοί ευθύνονται για όσα συμβαίνουν. Τι να κάνουν όμως; Αφού κι αυτοί που θα έπρεπε να τους ακούσουν επιλέγουν τα συντόμια μπας και πέσουν πάνω τους. Ακούς εκεί, ηγέτες σου λέει. Που αντί να πάνε να μιλήσουν με τους πολίτες τους, επιλέγουν τις ανεπίσημες εισόδους. Μην τυχόν και αλλοιώσουν το αυστηρό ύφος που φόρεσαν για να μπουν στην αίθουσα. Λες και πάνε να λύσουν μια εξίσωση και το μόνο που έχει σημασία είναι οι σημειώσεις που κρατά ο καθένας. Τίποτε άλλο! Ακόμα και το όμορφο ανοιξιάτικο δειλινό, τους είναι εντελώς αδιάφορο. Τελικά, αν δεν κατέβεις από το αυτοκίνητο, να δεις εικόνες και να αναπνεύσεις καθαρό αέρα, δεν έκανες τίποτα. Από το κλειστό γραφείο μεταφέρεσαι σε μια κλειστή αίθουσα. Έχεις όμως χάσει τη διαδρομή.
Διερωτόμουν, πραγματικά, τις προάλλες. Πόσο περιθωριακοί πλέον μοιάζουν αυτοί που αγωνιούν για τη λύση; Ξέρω, όλοι θέλουν, «φτάνει να είναι λειτουργική και βιώσιμη και με το σωστό περιεχόμενο...». Μόνο που εκεί δεν προσπαθούσε κανείς να περιγράψει τη λύση. Εκεί ήθελε ο καθένας να φωνάξει «43 χρόνια είναι πολλά», «οι τελευταίοι που έχουν μνήμες, φεύγουν», «κάνετε κάτι». Διότι, εδώ που τα λέμε, αν δεν εκφράζεται αυτή η αγωνία των ανθρώπων, αν δεν νιώθουν την πίεση αυτοί που διαπραγματεύονται, αν δεν βλέπει η διεθνής κοινότητα ένα λαό που στηρίζει την προοπτική της λύσης και εναντιώνεται σε αυτούς που την παρεμποδίζουν, η εικόνα που διαμορφώνεται είναι πως η παρούσα κατάσταση δεν ενοχλεί και πολύ, δεν είναι βάρος ασήκωτο.
Κι όμως, έμοιαζε πραγματικά περιθωριακή αυτή η σύναξη. Τόσο που δεν ίδρωσε το αυτί των δύο που το ‘σκασαν σαν τους κλέφτες από την πίσω πόρτα. Και γιατί να ιδρώσει; Επειδή εκατό ή διακόσια άτομα επιμένουν πως ο χρόνος που περνά παγιώνει τα κατοχικά τετελεσμένα και εξαντλεί τις τελευταίες πιθανότητες να επανενωθεί ο τόπος και οι άνθρωποί του;
Δεν τον είχα δει. Και δεν ήμασταν και πολλοί. Κρίμα. Θα ανταλλάζαμε καμιά κουβέντα, θα κάναμε καμιά από κείνες τες θερμές χειραψίες με τις οποίες μεταδίδει ο ένας στον άλλο ενέργεια και θα δίναμε ραντεβού για την επόμενη σύναξη. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε. Λες κι είχε ήδη αποφασίσει να κυκλοφορεί ανάμεσά μας σαν φάντασμα. Την επόμενη φορά δεν θα ‘ναι ούτε ο Κωστής. Θα είμαστε ακόμα λιγότεροι. Σε αυτή την οδό που σιγά-σιγά παραχωρείται οριστικά στα παλιά και νέα φαντάσματα...
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.