Συνέντευξη Χρίστου Χριστόφια (ΑΚΕΛ) στο politis.com.cy: Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια, όχι στο Ακάκι

Ο Χρίστος Χριστόφιας είναι υποψήφιος βουλευτής του ΑΚΕΛ, στην Κερύνεια.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1983 στη Λευκωσία και κατάγεται από το κατεχόμενο Δίκωμο. Είναι νυμφευμένος με τη Μαρίνα Σάββα με την οποία έχουν αποκτήσει ένα παιδί. Είναι κάτοχος πτυχίου Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι Οργανωτικός Γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Λευκωσίας-Κερύνειας. Επίσης, είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Μαθητικού Γραφείου της ΕΔΟΝ (1998-2001) και κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων διετέλεσε πρόεδρος (2004-2005) και Οργανωτικός (2005-2007) της Προοδευτικής Κ.Φ. Αθήνας. Επιπλέον, διετέλεσε Γραμματέας του Φοιτητικού Τμήματος της ΕΔΟΝ (2010-2012), Κεντρικός Μαθητικός Υπεύθυνος της ΕΔΟΝ (2012-2014), Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας της ΕΔΟΝ (2014-2015) και Γενικός Γραμματέας της ΕΔΟΝ (2015-2020).

Γιατί θέλετε να εκλεγείτε βουλευτής;

Το θέμα δεν είναι τι μπορεί να κάνει ένας μόνος του στη Βουλή. Το θέμα είναι με ποιες θέσεις και προτάσεις θα βρεθεί στη Βουλή μια κοινοβουλευτική ομάδα. Το ΑΚΕΛ έχει καταθέσει εδώ και καιρό θέσεις και προτάσεις για τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τη δημόσια υγεία και παιδεία, την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής και πολλά άλλα. Εμείς καλούμε τον κάθε ψηφοφόρο να αξιολογήσει την πολιτική πρόταση κάθε δύναμης που διεκδικεί σε αυτές τις εκλογές και αναλόγως να αποφασίσει.

Πείτε μας μια ιδέα που θέλετε να προωθήσετε και που θα πηγαίνει τον τόπο μπροστά.

Νομίζω ότι η κατοχύρωση κατώτατου μισθού ανά επάγγελμα και η δημιουργία μηχανισμού για τη νομοθετική κατοχύρωση κατώτατων μισθών και δικαιωμάτων εκεί που δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, είναι ανάγκες στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούμε. Οι νέοι εργαζόμενοι δουλεύουν με μισούς μισθούς, με ακρωτηριασμένα δικαιώματα. Αν θέλουμε ο τόπος να πάει μπροστά πρέπει να στηρίξουμε τη νέα γενιά, να μπορέσει να κτίσει τη ζωή της σε αυτό τον τόπο.

Όταν σας ζητάει ή θα σας ζητήσει μια χάρη ένας ψηφοφόρος ή εν δυνάμει ψηφοφόρος, τι απαντάτε/θα απαντήσετε;

Αν ζητά να αδικήσουμε, να παρανομήσουμε ή να παρατυπήσουμε η απάντηση είναι αυτονόητη, όχι δεν μπορούμε. Αν ζητά άρση μιας αδικίας ή βοήθεια για κάλυψη αναγκών του που θα έπρεπε κανονικά να καλύπτει το κράτος, αν έχουμε τη δυνατότητα, ναι τον βοηθούμε.

Τι θα κάνετε για να περιοριστεί η διαφθορά στον τόπο μας;

Το ΑΚΕΛ έχει ολοκληρωμένες και συγκεκριμένες προτάσεις γι αυτό. Υποχρεωτική δήμευση περιουσίας πρώην και νυν πολιτειακών αξιωματούχων και δημόσιων λειτουργών που καταδικάζονται για διαφθορά και διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Ενίσχυση του πόθεν έσχες. Διαφάνεια στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ΜΜΕ. Ασυμβίβαστο παροχής υπηρεσιών προς το κράτος από επιχειρήσεις που συνδέονται με πολιτειακούς αξιωματούχους. Αποκάλυψη συμφερόντων πολιτικών προσώπων, ώστε να μην κρύβονται πίσω από αχυράνθρωπους. Πρέπει όμως να πούμε ότι σε τελική ανάλυση το νόμιμο δεν είναι πάντοτε και ηθικό. Και σε αυτή την περίπτωση εξαρτάται από το ήθος και τις προτεραιότητες του καθενός το τι θα πράξει.

Ποιο μοντέλο οικονομίας πρέπει να υιοθετήσει η χώρα μας στην μετά Covid19 εποχή;

Η πανδημία απάντησε το πολιτικό ερώτημα αν η υγεία είναι δουλειά του κράτους, για παράδειγμα. Άρα το πρώτο που πρέπει να διασφαλιστεί είναι πως υπέρτατα αγαθά για μια κοινωνία, όπως η υγεία και η παιδεία, πρέπει να είναι δημόσια. Εμείς επιμένουμε ότι η οικονομία μας πρέπει να κάνει στροφή. Από οικονομία της αρπαχτής, που την έκαναν με τα διαβατήρια, πρέπει να γίνει οικονομία στήριξης των εργαζομένων, της αγροτικής οικονομίας, της διαμόρφωσης σύγχρονης βιομηχανικής πολιτικής, της επένδυσης στη γνώση και στην έρευνα.

Τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η ζωή της νέας γενιάς;

Να κατοχυρωθούν τα εργασιακά δικαιώματα, να ενισχυθεί η δημόσια υγεία, να γίνουν επενδύσεις στην παιδεία, να στηριχτεί ουσιαστικά η πολιτιστική δημιουργία.

Πώς βλέπετε το ρόλο της Εκκλησίας στη χώρα μας;

Η ηγεσία της Εκκλησίας πρέπει να περιοριστεί στα πνευματικά της καθήκοντα. Σε κάθε σύγχρονο κράτος, η Εκκλησία και το κράτος είναι διαχωρισμένα. Αυτός ο διαχωρισμός προϋποθέτει ολοκληρωμένη ρύθμιση των οικονομικών υποχρεώσεων της Εκκλησίας της Κύπρου και διαφάνεια στην επιχειρηματική σχέση της με το κράτος, τερματισμό των παρεμβάσεων της Εκκλησίας σε θέματα εκτός των αρμοδιοτήτων της και συνταγματικές τροποποιήσεις για τερματισμό των αναχρονιστικών προνομίων της Εκκλησίας σε σχέση με την περιουσία της.

Τι Παιδεία και Εκπαίδευση έχουμε σήμερα στην Κύπρο; Τι Παιδεία και Εκπαίδευση θέλουμε;

Θέλουμε δημόσια και πραγματικά δωρεάν παιδεία για όλους. Παιδεία που να απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνατότητες όλων των παιδιών, να καλλιεργεί την κριτική σκέψη, να διαπαιδαγωγεί το αύριο αυτού του τόπου με πανανθρώπινα ιδανικά και όχι με παρωπίδες και παπαγαλίες.

Σε ποιο επίπεδο βρίσκονται σήμερα στη χώρα μας τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία, στην πολιτική, στην κοινωνική ζωή, εντός της οικογένειας; Πώς αλλάζουν τα πράγματα, εάν πιστεύετε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει;

Πρέπει πρώτα να κάνουμε ορισμένες παραδοχές. Η οικονομική κρίση και έπειτα η κρίση της πανδημίας χτύπησε διπλά τις γυναίκες. Σε ένα τόπο με έλλειψη υποδομών, με λειψή πολιτική για τα θέματα ισοτιμίας οι εργαζόμενες γυναίκες υφίστανται πολλαπλές συνέπειες σήμερα. Χρειάζονται αποτελεσματικά μέτρα για την καταπολέμηση της ανισομισθίας, στήριξη των δικαιωμάτων των νέων εργαζόμενων μητέρων και ενίσχυση της προστασίας τους. Γίνεται λόγος για τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Αν εξαιρέσουμε τις γυναίκες που έχουν τα μέσα, οι υπόλοιπες πώς θα απελευθερωθούν για να μπορέσουν να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά; Χρειάζονται κοινωνικά, πολιτικά και θεσμικά μέτρα και υποδομές που να στηρίζουν τη μητρότητα ως κοινωνική ευθύνη και την ισότιμη κατανομή των οικογενειακών ευθυνών. Τέλος, πρέπει να τολμήσουμε με ισχυρά μέτρα για πρόληψη και αντιμετώπιση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών, και για την πλήρη κατοχύρωση των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων της γυναίκας. Εξυπακούεται, και αυτό το ΑΚΕΛ το έχει καταθέσει εδώ και πολύ καιρό, ότι χρειάζεται στρατηγική για την οριζόντια καταπολέμηση των στερεότυπων αντιλήψεων για τα φύλα στην Παιδεία, στα ΜΜΕ και στους θεσμούς.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον τόπο μας και γιατί; Και πώς θα επιλυθεί;

Το Κυπριακό. Χωρίς τη λύση του Κυπριακού, δεν έχουμε μέλλον. Αν δεν λυθεί το Κυπριακό πρέπει να ξεχάσουμε την Κύπρο όπως την έζησαν οι γονείς μας και όπως την ονειρευόμαστε εμείς. Η διχοτόμηση θα φέρει τουρκοποίηση και η τουρκοποίηση θα αφανίσει και τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους, θα αφανίσει ολόκληρο τον κυπριακό λαό.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα;

Ναι.

Έχει ευθύνες και η πλευρά μας για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το Κυπριακό;

Διαχρονική ευθύνη για τη μη λύση του Κυπριακού έχει η Τουρκία. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να διερωτηθούμε τι έκανε ο κ. Αναστασιάδης για να σπρώξει τα πράγματα μπροστά, ποιες πρωτοβουλίες ανέλαβε, ποια τακτική ακολούθησε και πόσο απέδωσε αυτή. Παρέλαβε το Κυπριακό με κοινά ανακοινωθέντα που εξασφάλιζαν βασικές διαχρονικές θέσεις της πλευράς μας, με πολλά θέματα συμφωνημένα και καταγεγραμμένα ως συγκλίσεις, με το κεφάλαιο της ενέργειας με τεράστια προοπτική και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας διασφαλισμένα, με το διεθνή παράγοντα να μας πιστώνει με βούληση και συνέπεια. Πού μας οδήγησε; Ένα βήμα πριν τη διχοτόμηση.

Πώς θα πεισθεί η Τουρκία να επιστρέψει στη ΔΔΟ και το Πλαίσιο Γκουτέρες; Μήπως έχουμε χάσει το τρένο της λύσης του Κυπριακού;

Το ΑΚΕΛ έδωσε στον κ. Αναστασιάδη συγκεκριμένη πρόταση για επανέναρξη των συνομιλιών το Δεκέμβριο του 2020 καλώντας τον να αποδεχτεί έμπρακτα το κεκτημένο των συνομιλιών και να επιδείξει ετοιμότητα για την υποβολή γεφυρωτικών προτάσεων μόνο στα εκκρεμούντα ζητήματα του Πλαισίου Γκουτέρες. Να απαντήσει στις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων με προτάσεις στο θέμα των υδρογονανθράκων, διασφαλίζοντας μας την ίδια στιγμή ως ελληνοκυπριακή πλευρά. Δεν ισχυριζόμαστε ότι η πρότασή μας είναι μαγική συνταγή. Μπορούμε όμως να την αξιοποιήσουμε για να ανοίξουμε το δρόμο στην προοπτική της λύσης. Αν δεν το καταφέρουμε τότε θα είναι πασιφανές ότι την ευθύνη για το αδιέξοδο θα την φέρει η Τουρκία και όχι εμείς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Χρωστά κάτι αυτή η πολιτεία στους πρόσφυγες του ’74;

Το ελάχιστο: να μην πέσουν οι συνοικισμοί να τους πλακώσουν. Εκατοντάδες ηλικιωμένοι πρόσφυγες ζουν σε συνοικισμούς σε άθλιες συνθήκες, με τους κυβερνώντες να αδιαφορούν για το εάν δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους επειδή δεν έχει ασανσέρ, εάν τους πνίγει η μούχλα και η υγρασία. Το μέγιστο: να πάνε στα σπίτια τους. Να κληρονομήσουν στα παιδιά τους μια Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο συρματόπλεγμα Νουρή στο Ακάκι για τους παράτυπους μετανάστες που περνούν στις ελεύθερες περιοχές από τα κατεχόμενα;

Όχι. Ακόμα προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τα συρματοπλέγματα που μας φόρτωσε η δεξιά και η ακροδεξιά το 1974, δεν χρειαζόμαστε άλλα. Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια, όχι στο Ακάκι.

Πως πρέπει να χειριζόμαστε και πως μεταχειριζόμαστε τους παράτυπους μετανάστες που έρχονται στο νησί μας;

Με αλληλεγγύη και ανθρωπιά, χωρίς να ξεχνούμε ότι υπήρξαμε και εμείς πρόσφυγες και πόσο εύκολο είναι να βρεθούμε ξανά πρόσφυγες. Σε πολιτικό επίπεδο χρειάζεται ολοκληρωμένη πολιτική ασύλου βασισμένη στις διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις που δεσμεύουν την Κύπρο. Αυτές οι συμβάσεις καθορίζουν το σεβασμό της αρχής της μη επαναπροώθησης, τον τρόπο εξέτασης των αιτήσεων, τα δικαιώματα και τις ελάχιστες αποδεκτές συνθήκες διαμονής τους, τις εξαιρετικές περιστάσεις βάσει των οποίων μπορούν να απελαθούν οι πρόσφυγες. Χρειάζεται σύστημα φιλοξενίας των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάλογα με τις δυνατότητες τους, κάτι στο οποίο εξ όσων γνωρίζουμε αντιτίθεται η ευρωπαϊκή δεξιά και ακροδεξιά.

Πώς θα πήγαμε στο θέμα της πανδημίας;

Είμαστε μια πολύ μικρή χώρα. Αντί να ταλαιπωρείται ο κόσμος με αλλοπρόσαλλα διατάγματα, αντί να στήνονται οδοφράγματα μεταξύ πόλεων που χωρίζονται με μισή ώρα απόσταση η μια από την άλλη, μπορούσαμε να ενισχύσουμε εξ αρχής τα δημόσια νοσηλευτήρια. Αντί να πληρώνουμε εκατομμύρια σε Rapid τεστ μπορούσαμε να επιταχύνουμε το εμβολιαστικό πρόγραμμα.

Τι να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από την προ κορωνοϊού εποχή;

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι τις πολιτικές επιλογές που μας αφορούν όλους μαζί. Γι αυτό πρέπει να κρατήσουμε το ξεκάθαρο πολιτικό συμπέρασμα. Η υγεία είναι υπέρτατο αγαθό που πρέπει να παραμείνει δημόσιο δικαίωμα. Το κάθε κράτος, σε κάθε σύγχρονη κοινωνία πρέπει να διασφαλίζει δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, ισχυρά και καλά στελεχωμένα δημόσια νοσηλευτήρια.