Συνέντευξη Χριστόφορου Τριανταφύλλου (Αμμόχωστος-Για την Κύπρο) στο politis.com.cy: Η μη λύση εξυπηρετεί τη διαφθορά

Ο Χριστόφορος Τριανταφύλλου είναι υποψήφιος του κόμματος «Αμμόχωστος – Για την Κύπρο», στην επαρχία Λευκωσίας.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκα στην Λευκωσία στις 4 Ιουνίου 1998. Είμαι πτυχιούχος Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Warwick του Ηνωμένου Βασιλείου. Εξελέγηκα εκπρόσωπος των σπουδαστών της Φιλοσοφικής σχολής, στην οποία φοιτούσα και Πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων και Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου Warwick. Ασχολήθηκα εκτενώς με τα κοινά συμμετέχοντας ενεργά σε εθελοντικές πρωτοβουλίες. Εκπροσώπησα την Κύπρο σε παγκόσμια ακαδημαϊκά συνέδρια. Διετέλεσα μέλος της Κυπριακής Παιδοβουλής. Διετέλεσα ενεργό μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Δικοινοτικού Δικτύου Νεολαίας Κύπρου. Κατέχω τον ρόλο του επαρχιακού συντονιστή Λευκωσίας και Κερύνειας στο Κίνημα Κυπριωτισμού. Ασχολούμαι με την ποίηση και το θέατρο. Έχω βραβευτεί για τη συμμετοχή μου σε θεατρικές παραστάσεις και έχω γράψει την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Σούρουπο».

Γιατί θέλετε να εκλεγείτε βουλευτής; Τί διαφορετικό μπορείτε να προσφέρετε εσείς μέσα από τη Βουλή;

Μια έδρα στο Κοινοβούλιο θα μου δώσει τη δυνατότητα να υλοποιήσω τις σύγχρονες προγραμματικές θέσεις που θέσαμε ως στόχους μας στην Πρωτοβουλία Αμμόχωστος για την Κύπρο. Αυτές οι προτάσεις αφορούν μία καλύτερη λειτουργία του κράτους και της πολιτείας. Στη Βουλή θα φέρω τη φωνή και την απαίτηση των απλών Κυπρίων που δεν ανέχονται όλα αυτά που βλέπουν και που επηρεάζουν τη ζωή τους και αναγκάζονται να φωνάξουν «ως δαμέ». Κι επειδή αυτά τα λένε οι περισσότεροι, οι ειδοποιές διαφορές που φρονώ πως έχω σε σχέση με τους υπόλοιπους, είναι το ότι δεν με κατευθύνει κανείς, δεν εξυπηρετώ συμφέροντα, δεν έχω κρυφές ατζέντες, δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός και είμαι ενεργός πολίτης. Θεωρώ τον εαυτό μου κομμάτι μίας νεολαίας που δεν αντέχει άλλο τη διαφθορά και το δίδυμο αδερφάκι της, τη διχοτόμηση.

Πείτε μας μια ιδέα που θέλετε να προωθήσετε και που θα πηγαίνει τον τόπο μπροστά.

Πιστεύω ότι όλα τα προβλήματα του τόπου μας ξεκινούν από την παιδεία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Οι έρευνες δείχνουν ότι η πλειοψηφία των νέων μας στρέφεται προς τον εθνικισμό και η δική μου ανάλυση λέει ότι αυτό συμβαίνει επειδή το εκπαιδευτικό μας σύστημα ουσιαστικά προετοιμάζει τους νέους δημιουργώντας το πρόσφορο έδαφος για να ενταχθούν στο εθνικιστικό δόγμα. Για να πάει ο τόπος μπροστά, λοιπόν, πρέπει οποιουδήποτε είδους μισαλλόδοξη ή εθνικιστική φωνή να απομονωθεί. Αυτό μπορεί να συμβεί με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, όπως τη γενική ενίσχυση του κυπροκεντρικού και επιστημονικού χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης, έτσι ώστε η παιδεία μας να προετοιμάζει τους αυριανούς πολίτες ώστε να ζήσουν σε μια επανενωμένη, δικοινοτική και πολυπολιτισμική πατρίδα που να συμμετέχει εποικοδομητικά σε μια παγκοσμιοποιημένη και τεχνολογική πραγματικότητα.Ενίσχυση του μαθήματος της Ιστορίας της Κύπρου και εισαγωγή ενοτήτων Κυπρογνωσίας από το δημοτικό μέχρι το λύκειο. Την προσαρμογή του μαθήματος της Ιστορίας στα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια πρότυπα, ώστε να επιτυγχάνει την επαφή των μαθητών/μαθητριών με αντικείμενα της επιστήμης που τονίζονται ιδιαίτερα στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα (Αναγέννηση, Διαφωτισμός, Βιομηχανική Επανάσταση, Αστικοδημοκρατικές και λαϊκές επαναστάσεις, πολιτικά και οικονομικά συστήματα, Παγκόσμιοι Πόλεμοι). Την καλλιέργεια του ιστορικού γραμματισμού, μέσα από την ανάπτυξη τής γνώσης περιεχομένου (τι συνέβηκε στο παρελθόν) και την ανάπτυξη της ιστορικής κριτικής σκέψης (πώς μαθαίνουμε για το παρελθόν, μεθόδους και διαδικασίες της επιστήμης της Ιστορίας). Τη δημιουργία γνωστικού αντικειμένου, με τίτλο «Αγωγή του Πολίτη», στα πλαίσια του οποίου οι πολίτες του αύριο να μαθαίνουν για την ΕΕ, τις αρχές και τις αξίες που διέπουν τους θεσμούς της, καθώς επίσης τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ. Τη μετατροπή του ομολογιακού μαθήματος των Θρησκευτικών σε μάθημα Θρησκειολογίας/Ιστορίας των θρησκειών/Ηθικής ώστε να συνάδει με τις αρχές της ανεξιθρησκείας. Αυτή η εξέλιξη θα καταστήσει μη αναγκαία τη διαδικασία απαλλαγής μαθητών/μαθητριών από το συγκεκριμένο μάθημα. Την κατάργηση της υποχρεωτικής αναφοράς του θρησκεύματος των μαθητών/μαθητριών στα έντυπα εγγραφής στο σχολείο.

Όταν σας ζητάει ή θα σας ζητήσει μια χάρη ένας ψηφοφόρος ή εν δυνάμει ψηφοφόρος, τι απαντάτε/θα απαντήσετε;

Η Βουλή των Αντιπροσώπων ασκεί έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία, νομοθετεί, δέχεται νομοσχέδια από την κυβέρνηση τα οποία μπορεί να ελέγξει τα κίνητρα και τις σκοπιμότητες της υποβολής για έγκριση του κάθε νομοσχεδίου. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως ο ρόλος ενός βουλευτή δεν είναι να εκπληρώνει χάρες, αλλά βελτιώνει την κοινωνία με το νομοθετικό της έργο.

Τι θα κάνετε για να περιοριστεί η διαφθορά στον τόπο μας;

Θα θέσουμε ως στόχο την υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων για την πάταξη της διαφθοράς και την ενίσχυση της διαφάνειας τα οποία θα βασίζονται σε τρεις κύριους άξονες: Την εκπαίδευση, την οργάνωση και την επιτήρηση μαζί με τον έλεγχο. Όσον αφορά την εκπαίδευση προτείνουμε τη διαρκή εκπαίδευση πολιτών από ακαδημαϊκούς και τεχνοκράτες. Η Κύπρος πρέπει να επενδύσει στη δημιουργία μελλοντικών πολιτών με αξίες και γνώσεις, για να γίνει μια καθοριστική αλλαγή κουλτούρας στα θέματα διαφθοράς. Όσον αφορά την οργάνωση, προτείνουμε τη ψήφιση νομοσχεδίων που εκκρεμούν σε σχέση με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως για παράδειγμα το whistleblowing directive. Όσον αφορά τον έλεγχο, είναι απαραίτητη μία μεταρρύθμιση του συστήματος απόδοσης δικαίου και μία επαναξιολόγηση και αύξηση των ποινών σε αδικήματα που συνδέονται με τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Επίσης, είναι αναγκαίο να θεσπιστεί μία θεσμική ρύθμιση περιορισμού θητειών σε διάφορα πολιτειακά αξιώματα και η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου και αξιόπιστου πλαισίου για το «Πόθεν Έσχες». Για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συγκυρίες για να αποκτήσει ο κρατικός μηχανισμός διαφάνεια, πρέπει να πετύχουμε την βελτίωση της προσβασιμότητας του πολίτη στις Αρχές, ειδικότερα σε θέματα εξασφάλισης δημοσίων εγγράφων, εξυπηρέτησης και διαφάνειας σε σχέση με αποφάσεις που τον επηρεάζουν, μέσα από δημόσιες ακροάσεις και λογοδοσία. Ταυτόχρονα πρέπει να στοιχηματίσουμε στον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Υπηρεσίας και μετάβαση στην Ψηφιακή Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση.

Πως βλέπετε το ρόλο της Εκκλησίας στη χώρα μας;

Είναι ίσως ένα από τα πιο λυπηρά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στην Κύπρο σήμερα, να βλέπουμε ολόκληρο το κράτος να παίρνει αποφάσεις υπό την επιρροή της Αρχιεπισκοπής. Είναι πραγματικά τρομακτικό η επίσημη Εκκλησία της Κύπρου να έχει τη δυνατότητα να αλλάζει τις αποφάσεις του υπουργείου Υγείας όσον αφορά τα διατάγματα για την πανδημία. Είναι τρομακτικό, επίσης, να παρεμβαίνει η Αρχιεπισκοπή σε θέματα που αφορούν την πολιτιστική μας κληρονομιά γκρεμίζοντας διατηρητέα ή απειλώντας το υπουργικό συμβούλιο να μην κηρύξει συγκεκριμένες περιοχές ως προστατευόμενες και το τελευταίο να υποκύπτει στις απειλές. Ίσως το πιο τρομακτικό όμως είναι η άμεση εμπλοκή που έχει στην Παιδεία, καθώς ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας πρέπει να περάσει από τα διαπιστευτήρια του Αρχιεπισκόπου προτού διοριστεί. Δυστυχώς, οι παρεμβάσεις της Εκκλησίας στην Κύπρο είναι τόσο συχνές που θα μπορούσε εύλογα να πει κανείς πως ο ρόλος της είναι καθοριστικός στον μηχανισμό διακυβέρνησης.

Τι Παιδεία και Εκπαίδευση έχουμε σήμερα στην Κύπρο; Τι Παιδεία και Εκπαίδευση θέλουμε;

Η Παιδεία και η Εκπαίδευση στην Κύπρο αναγκάζει τα παιδιά από τις τρυφερές τους ηλικίες να βρίσκονται αντιμέτωπα με μια ιδεοληπτική και εθνικιστική σχολική εμπειρία, που παραμένει προσκολλημένη σε πρότυπα περασμένων εποχών και αναπαράγει αφηγήματα που συντηρούν την καχυποψία και την μονομέρεια. Το αποτέλεσμα αυτού είναι να απουσιάζει η κριτική σκέψη από την πλειοψηφία των όσων αναλύσεων γίνονται από τους νέους στο κυπριακό πρόβλημα. Αυτή η απουσία κριτικής σκέψης οδηγεί στην απορριπτική στάση και στην άρνηση του ενδεχομένου τής ειρηνικής συνύπαρξης. Ουσιαστικά, τα σχολεία δεν διαφέρουν σχεδόν σε τίποτε από τις πρακτικές των ακροδεξιών και αντιομοσπονδιακών κομμάτων. Η Παιδεία που ονειρεύομαι εγώ είναι μία Παιδεία στην οποία η νέα γενιά θα διδάσκεται την ιστορία αντικειμενικά χωρίς δογματισμούς. Μία Παιδεία κοσμική χωρίς κατηχητικού τύπου «θρησκευτικά», αλλά με θρησκειολογία και ηθική. Μία Παιδεία που θα φέρνει σε επαφή τους μαθητές της με το αρχαίο και σύγχρονο θέατρο, τη φιλοσοφία, τις τέχνες και την τεχνολογία. Μία Παιδεία που να καλλιεργεί την κυπριακή συνείδηση, έτσι ώστε να δημιουργεί πολίτες που θα νοιώθουν περήφανοι να δηλώνουν πρώτα Κύπριοι και μετά Τουρκοκύπριοι ή Ελληνοκύπριοι. Μία Παιδεία που οι μαθητές, μόλις γίνουν φοιτητές, θα είναι περήφανοι να μιλάνε στους συμφοιτητές τους στο εξωτερικό γι αυτήν και όχι να ντρέπονται όπως σήμερα.

Σε ποιο επίπεδο βρίσκονται σήμερα στη χώρα μας τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία, στην πολιτική, στην κοινωνική ζωή, εντός της οικογένειας; Πώς αλλάζουν τα πράγματα, εάν πιστεύετε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει;

Αν μία κοινωνία λειτουργεί με βάση τον τρόπο που λειτουργούν και οι θεσμοί της είναι ενδεικτικό το ότι σύμφωνα με τα συμψηφισμένα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας των Φύλων, η Κύπρος κατατάσσεται 24η από τις 28 χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης και το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά τα θέματα ισχύος. Ενδεικτικά, μόνο 13.2% των υπουργών μας είναι γυναίκες. Μόνο το 18% των βουλευτών μας είναι γυναίκες και μόνο το 15.3% των δημάρχων μας είναι γυναίκες. Επίσης, μόνο το 13% των μελών του ΔΣ της Κεντρικής μας Τράπεζας είναι γυναίκες. Τα ίδια κακά στατιστικά θα βρει κανείς αν ανατρέξει στα δεδομένα που αφορούν την εργασία, την κοινωνική ζωή και τη ζωή εντός της οικογένειας. Τα πράγματα αλλάζουν με βαθιές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, έτσι ώστε να καλλιεργείται η κουλτούρα της ισότητας και να επιτυγχάνεται η αποδόμηση των στερεοτύπων. Ταυτόχρονα αποτελεί επιτακτική ανάγκη να εισαχθούν συγκεκριμένα πλάνα ποσοστώσεων, έτσι ώστε να επιτευχθεί και πιο σύντομα η ισότητα στην παρούσα άνιση κατάσταση της κυπριακής κοινωνίας όσον αφορά τα φύλα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον τόπο μας και γιατί; Και πώς θα επιλυθεί;

Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας είναι το Κυπριακό. Το Κυπριακό επηρεάζει άμεσα το μέλλον της χώρας σε σχέση με τη γενικότερη ύπαρξή της. Η μη λύση του διαιωνίζει και εξυπηρετεί τη διαφθορά και την αισχροκέρδεια. Ο μόνος τρόπος να λυθεί είναι μέσω της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα;

Χωρίς φόβο ΝΑΙ. Είμαστε η μόνη πολιτική δύναμη του τόπου που μπορεί να λέει ξεκάθαρα χωρίς υπεκφυγές και χωρίς ιστορικά παράδοξα ότι τασσόμαστε υπέρ της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.

Έχει ευθύνες και η πλευρά μας για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το Κυπριακό;

Η πλευρά μας έχει σαφείς και ξεκάθαρες ευθύνες όσον αφορά το Κυπριακό. Από την απόρριψη του Αγγλοκαναδοβρετανικού Σχεδίου το 1978 μέχρι το Σχέδιο Ανάν, και από τους Δείκτες Γκουεγιάρ μέχρι και την αποχώρηση της δικής μας πλευράς από το Γκραν Μοντανά, η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχει απορρίψει πάνω από εφτά φορές χρυσές ευκαιρίες για να λυθεί το Κυπριακό. Η δική μου ανάλυση είναι ότι η δική μας πλευρά, και πιο συγκεκριμένα οι πολιτικές ελίτ που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, για την εξυπηρέτηση των δικών τους κομματικών ή και προσωπικών συμφερόντων, προτίμησαν τη μη λύση. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, προνοούσε για ένα ισορροπημένο σύστημα ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας, λόγω του δικοινοτικού χαρακτήρα της διοίκησης της νεοσύστατης τότε Δημοκρατίας. Μετά τα γεγονότα του 1963, όπου η μια κοινότητα, η ελληνοκυπριακή, απέκτησε τον πλήρη έλεγχο του κράτους, το σύστημα ελέγχου (checks and balances) έπαψε να εξασκείται, ή ακόμα και να υφίσταται έστω και με την υποκατάσταση του Συντάγματος από το «δίκαιο της ανάγκης». Κυρίως δε, μετά το 1974 η Προεδρία της Δημοκρατίας εξελίχθηκε σε προνόμιο του ενός. Αυτή η συνταγματική ανωμαλία επιτρέπει στον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαχειρίζεται τα του κράτους κατά το δοκούν, ανεξέλεγκτα, αλόγιστα, χωρίς ηθικούς ή άλλους φραγμούς και χωρίς λογοδοσία σε ΚΑΝΕΝΑ. Με βάση τα πιο πάνω, η σημερινή Προεδρία κατηγορείται για κρούσματα διαφθοράς, αθέμιτου πλουτισμού και υπέρβασης εξουσίας, ως επίσης για απεμπόληση της πάγιας πολιτικής και των στόχων λύσης του Κυπριακού εντός των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών, για προσωπικό και μόνο όφελος. Άρα, ναι, είναι ξεκάθαρο ότι η δική μας πλευρά έχει ευθύνη.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο συρματόπλεγμα Νουρή στο Ακάκι για τους παράτυπους μετανάστες που περνούν στις ελεύθερες περιοχές από τα κατεχόμενα;

ΟΧΙ! Αν βάλουμε τα συρματοπλέγματα στον Αστρομερίτη δίπλα από τους πύργους της Λεμεσού, ίσως να κατανοήσουμε καλύτερα την άμεση σχέση των διχοτομικών πολιτικών με τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Στις 11 Φεβρουαρίου 2021, οι Σύνδεσμοι Μεγάλων Αναπτύξεων και Επιχειρηματιών Ανάπτυξης Γης απέστειλαν κοινό σημείωμα στους υπουργούς Εξωτερικών και Εσωτερικών, παραθέτοντας τις εισηγήσεις τους για βελτίωση του Προγράμματος Μόνιμης Παραμονής (PRP). Κύριο αίτημά τους υπήρξε η επίσπευση της διαδικασίας ένταξης της Κύπρου στη Ζώνη Σένγκεν. Μια ένταξη που η Κυπριακή Δημοκρατία, από τον Τάσσο Παπαδόπουλο μέχρι τον Δημήτρη Χριστόφια αλλά και κατά την πρώτη πενταετία του Νίκου Αναστασιάδη, απέφευγε ως θέση αρχής, καθώς δεν επιθυμούσε να μετατρέψει τα σημεία διέλευσης σε σκληρά σύνορα. Η σχετική αίτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας για ένταξη στη Ζώνη έγινε τελικά τον Σεπτέμβρη του 2019, αλλά το μεγάλο βήμα προς την επίδειξη «σκληρής» μεταναστευτικής πολιτικής, έγινε ουσιαστικά με την πρόσφατη τοποθέτηση 2 χιλιομέτρων συρματοπλέγματος στην περιοχή Αστρομερίτη (με στόχο να γίνουν 11 τα χιλιόμετρα), μόλις έναν μήνα μετά το σημείωμα του Συνδέσμου Επιχειρηματιών προς τους κυβερνώντες. Είναι αναπόφευκτο το συμπέρασμα πως η πολιτική ισότητα και η αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/κ σε όλες τις βαθμίδες διακυβέρνησης, αποτελούσε και αποτελεί, απειλή για την ανεξέλεγκτη, πλην όμως, συνταγματικά κατοχυρωμένη από το «δίκαιο της ανάγκης», εξουσία του Προέδρου. Όταν, λοιπόν, αυτή η αποτελεσματική συμμετοχή προνοείται από τα πλείστα σχέδια λύσης που μέχρι σήμερα απορρίψαμε, εύλογα διερωτάται κανείς αν το προσωπείο της διαφθοράς κρύβει από πίσω του τη διχοτόμηση.

Έχετε εμβολιασθεί;

Έχω κλείσει το ραντεβού μου. Περιμένω με ανυπομονησία να έρθει η σειρά μου. Ο εμβολιασμός είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από την πανδημία. Εμπιστεύομαι ακράδαντα την επιστήμη και λέω ένα μεγάλο «ναι» στον εμβολιασμό.

Τι να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από την προ κορωνοϊού εποχή;

Πολλοί λένε ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την ψυχολογική απομόνωση που έχει προκαλέσει ο εγκλεισμός. Εγώ λέω πως ο εγκλεισμός μάς οδήγησε στο να φοβόμαστε όλοι τον ίδιο εχθρό, να έχουμε δηλαδή μια παρόμοια ψυχοσύνθεση και να ξεχνούμε την ψυχική μας ιδιαιτερότητα και ιδιωτικότητα. Άρα να αφήσουμε πίσω την τυποποιημένη ψυχοσύνθεση του όχλου και ας δημιουργήσουμε σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας από εμάς ξεχωριστά.