Συνέντευξη Στέλιου Στυλιανού [Αμμόχωστος για την Κύπρο] στον «Π»: Στόχος η επανένωση του τόπου και του λαού

Ο Στέλιος Στυλιανού είναι υποψήφιος της Πρωτοβουλίας «Αμμόχωστος - Για την Κύπρο». Διεκδικεί εκλογή ως μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας που θα ωθήσει τα πράγματα σε λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Νομίζετε πως η παρουσία σας στην πολιτική ζωή μέσα από το Κοινοβούλιο θα αλλάξει κάτι;

Η παρουσία της πρωτοβουλίας, εκτιμώ πως θα γείρει την πλάστιγγα στην πλευρά της διάσωσης της ειρηνευτικής διαδικασίας, έστω και στις «καθυστερήσεις». Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του αυτόνομου επανενωτικού κινήματος είναι αναγκαία και ικανή να αλλάξει πολλά, τόσο στη δημόσια σφαίρα όσο και στα πολιτικά πράγματα. Μόνο μέσα από αυτή την εκπροσώπηση και εκφράζοντας αυτή την αναγκαιότητα θα αποκτήσει αξία και σημασία η δική μου παρουσία.

Γιατί κάποιος να επιλέξει εσάς και όχι έναν άλλον/η υποψήφιο/α από το κόμμα σας;

Η πρωτοβουλία μας έχει έναν καθαρά αγωνιστικό χαρακτήρα και δεν αφορά αξιώματα και προσωπικές βλέψεις. Μπήκαμε σ’ αυτό τον αγώνα όλες και όλοι με στόχο να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα της άμεσης λύσης και να εξασκήσουμε πίεση στο πολιτικό μας σύστημα προς την κατεύθυνση που θεωρούμε σωστή. Λειτουργούμε συλλογικά και έχουμε αναπτύξει μια τέτοια σχέση και αλληλοκατανόηση, που πραγματικά δεν θα έχει μεγάλη σημασία αν προτιμηθώ εγώ ή άλλη υποψηφιότητα από τον δικό μας συνδυασμό.

Θα ερχόσασταν σε σύγκρουση με το κόμμα σας αν προέκυπτε διαφωνία για θέμα που το θεωρείτε θέμα αρχής;

Τα θέματα αρχής για την πρωτοβουλία Αμμόχωστος – Για την Κύπρο είναι η επανένωση του τόπου και του λαού με τη συμφωνημένη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας μας, ο διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας και το κοσμικό σχολείο, ο ευρύτερος εκσυγχρονισμός της πολιτείας και η διαφάνεια των θεσμών. Σ’ αυτά τα ζητήματα πολιτικών αρχών, λόγω ακριβώς του θεμελιακού τους χαρακτήρα στη δημιουργία της πρωτοβουλίας, δεν βλέπω ειλικρινά πώς θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σε οποιαδήποτε φάση σημαντικές τριβές. Υπάρχει, φυσικά, πάντα η πιθανότητα να προκύψουν στιγμές όπου δοκιμάζονται οι καθολικές ή και οι προσωπικές μας αρχές και αξίες. Αν δεν βρίσκουμε τους τρόπους να αντιμετωπίζουμε αυτές τις διαφωνίες και να εφαρμόζουμε τους εσωτερικούς μας κανονισμούς, τότε αναπόφευκτα θα επέλθει και η ρήξη.

Τι σας έρχεται στο μυαλό, και γιατί, όταν ακούτε ότι «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο;

Για να φτάσουμε στο σημείο να παίρνουμε σοβαρά τέτοιου είδους εξαγγελίες, θα πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε και τις ανάλογες εμπειρίες. Δυστυχώς, παρά τα απανωτά κτυπήματα στους δημοκρατικούς θεσμούς και το αίσθημα δικαίου, αυτό που διαχρονικά παρατηρούμε είναι να εντοπίζονται ορισμένοι «αδύναμοι κρίκοι», οι οποίοι τελικά καλούνται να λειτουργήσουν ως εξιλαστήρια θύματα. Ποτέ δεν έχει φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο, γιατί αυτό θα σήμαινε πως θα ξηλωνόταν στα εξ ων συνετέθη το παρασιτικό πολιτικοοικονομικό σύστημα που στήθηκε με το «δίκαιο της ανάγκης» από τη δεκαετία 1960.

Πόσα χρήματα θα ξοδέψετε για την προεκλογική σας εκστρατεία;

Τόσο το σχετικό παράβολο όσο και οι μικρές διαφημιστικές καμπάνιες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν καλυφθεί από εισφορές της ομάδας υποστήριξης. Ως εκ τούτου, τα προσωπικά μου έξοδα είναι αμελητέα.

Αν έπρεπε εσείς να υποβάλετε μια ερώτηση στον εαυτό σας, ποια θα ήταν αυτή;

Ρωτώ συχνά τον εαυτό μου αν ο ακτιβισμός και η προσπάθεια γύρω από τα θέματα της επανένωσης και της επαναπροσέγγισης θα μας οδηγήσει κάποτε σε ένα ξέφωτο. Οι απογοητεύσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών ήταν όντως τεράστιες και αποκαρδιωτικές. Καταλήγω όμως πάντα στην ίδια απάντηση: πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος αλλά και πως, όπως λέει και το τραγούδι του Μάνου, «τίποτα δεν πάει χαμένο».