Συνέντευξη Αιμιλίας Μαστρή Χριστοφορίδου («Αμμόχωστος για την Κύπρο») στο politis.com.cy: Κινήματα με καθαρά χέρια, θα βοηθήσουν στην εξυγίανση της πολιτικής

Η Αιμιλία Μαστρή Χριστοφορίδου είναι υποψήφια της Πρωτοβουλίας «Αμμόχωστος για την Κύπρο» στην επαρχία Αμμοχώστου.

Σύντομο βιογραφικό

Είμαι πρόσφυγας από την πόλη της Αμμοχώστου. Γεννήθηκα και πέρασα τα μαθητικά μου χρόνια στην πόλη της Αμμοχώστου. Μετά την εισβολή η οικογένεια μου εγκαταστάθηκε προσωρινά στη Λάρνακα. Σπούδασα στο πανεπιστήμιο του Brighton στο Ηνωμένο Βασίλειο απ’ όπου πήρα το τίτλο ΒΑ in Business Studies. Μετά το τέλος των σπουδών μου επέστρεψα στην Κύπρο και δραστηριοποιήθηκα επαγγελματικά στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Διετέλεσα πρόεδρος του Ο.Γ.Γ.Ε.(Οργανισμός γυναικών επιχειρηματιών, επαγγελματιών) Αμμοχώστου/Λάρνακας. Είμαι ενεργό μέλος ομάδων που αφορούν την Αμμόχωστο, τη δίκαια και ίση κατανομή βαρών και ανήκω σε ομάδες που προωθούν την επανένωση της πατρίδας μας. Είμαι παντρεμένη, μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά τριών εγγονιών.

Γιατί θέλετε να εκλεγείτε βουλευτής;

Για μένα, μία θέση στη Βουλή δεν είναι αυτοσκοπός. Μπήκα στη εκλογική διαδικασία, γιατί πιστεύω με όλη μου τη δύναμη στις αρχές και τα πιστεύω της Πρωτοβουλίας. Ο αγώνας όλων μας στην Πρωτοβουλία είναι συλλογικός και όχι ατομικός. Δεν μας ενδιαφέρει ούτε ο παχυλός μισθός του βουλευτή ούτε τα προνόμια που έρχονται με τη θέση. Σκοπός μας είναι να ακουστεί η φωνή μας μέσα στη Βουλή από οποιοδήποτε υποψήφιο της Πρωτοβουλίας και για αυτό εργαζόμαστε πάντα συλλογικά.

Πείτε μας μια ιδέα που θέλετε να προωθήσετε και που θα πηγαίνει τον τόπο μπροστά.

Αν είχα φωνή μέσα από τη Βουλή θα προωθούσα την ιδέα της μεταρρύθμισης της παιδείας και ιδιαίτερα τής εισαγωγής καινούριων βιβλίων Ιστορίας. Τα νέα βιβλία πρέπει να είναι γραμμένα από αναγνωρισμένους -ως αμερόληπτοι- συγγραφείς, ώστε τα παιδιά μας να πληροφορούνται αντικειμενικά χωρίς να παρουσιάζονται τα ιστορικά γεγονότα διαστρεβλωμένα. Η συνειδητή διαστρέβλωση της Ιστορίας μέσα από τη διδακτέα ύλη βοηθά  να συντηρούνται μύθοι που τελικά εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Μέσα από την παρούσα διδακτέα ύλη της Ιστορίας, τα παιδιά μας εμποτίζονται με εθνικισμό και ρατσισμό, και όλοι γνωρίζουμε τα αποτελέσματα που έφερε ο εθνικισμός και ο ρατσισμός στο νησί μας.

Θα προωθούσα και την αύξηση ωρών διδασκαλίας της Κυπριακής Ιστορίας, που παραγνωρίζεται στο σημερινό πρόγραμμα. Πρέπει τα παιδιά μας να μάθουν να εκτιμούν τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Μόνο έτσι θα τον αγαπήσουν και θα τον εκτιμήσουν πραγματικά. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον και η ελπίδα αυτού του τόπου. Απ’ αυτούς εξαρτάται αν ο τόπος θα πάει μπροστά. Οφείλουμε, σ’ αυτούς και στον τόπο μας, μια δημοκρατική κοσμική παιδεία, που προωθεί την κριτική σκέψη και δεν προωθεί τη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Που ανέχεται τη διαφορετικότητα και αγαπά το περιβάλλον. Μέσω μιας νέας σωστής παιδείας, να μπορούν να έχουν την ευκαιρία να παραδώσουν στα δικά τους παιδιά μια καλύτερη πατρίδα απ’ αυτή που παραδώσαμε εμείς, η παλαιότερη γενιά, σ’ αυτούς.

Όταν σας ζητάει ή θα σας ζητήσει μια χάρη ένας ψηφοφόρος ή εν δυνάμει ψηφοφόρος, τι απαντάτε/θα απαντήσετε;

Είμαι κάθετα αντίθετη στο ρουσφέτι. Αν όμως η χάρη είναι να βοηθήσω σ’ ένα καθόλα δίκαιο και νόμιμο αίτημα, τότε θα κάνω ότι μπορώ να βοηθήσω.

Τι θα κάνετε για να περιοριστεί η διαφθορά στον τόπο μας;

Εχθρός της διαφθοράς είναι η διαφάνεια και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων άσχετα με το τι αξίωμα μπορεί να έχουν. Ένας από τους βασικούς παράγοντες της συνέχισης της διαφθοράς στο τόπο μας είναι η ατιμωρησία. Το σύστημα της διαπλοκής και της διερεύνησης περιπτώσεων διαφθοράς από «υμέτερους» που ισχύει στο τόπο μας, δεν επιτρέπει τη σωστή τιμωρία των ενόχων με αποτέλεσμα οι ποινές, όταν και αν μπουν, τις πλείστες φορές να είναι απλό χάιδεμα. Η διαφθορά είναι τόσο διαδομένη στη σημερινή Κύπρο, ώστε δυστυχώς έχει γίνει μέρος του DNA μας. Ξεκινά από τα πιο χαμηλά στρώματα όταν απαιτούμε εμείς οι ίδιοι το περιβόητο ρουσφέτι, και ανάγεται σε τέχνη όσο ανεβαίνει μέχρι και τα πιο ψηλά αξιώματα της πολιτικής ηγεσίας. Παρόλο το ότι πιστεύω ότι η διαφάνεια σε όλους τους τομείς και η παραδειγματική τιμωρία είναι βασικά στοιχεία στην καταπολέμηση της διαφθοράς, ίσως το βασικότερο στοιχείο για την εξάλειψη της, είναι η αλλαγή νοοτροπίας του κόσμου και η μηδενική ανοχή σ’ αυτά τα φαινόμενα, ξεκινώντας από το ρουσφέτι και φτάνοντας στα «χρυσά διαβατήρια». Αυτό μας φέρνει πίσω στην παιδεία, σαν ένα από τους βασικούς διαμορφωτές νοοτροπιών και συνειδήσεων, και την ανάγκη μεταρρύθμισής της ώστε ο πολίτης, αναπτύσσοντας κριτική σκέψη, να μπορέσει να σπάσει την αλυσίδα του DNA που σχετίζεται με τη διαφθορά, που τόσο έντεχνα μας έχουν εμφυτέψει.

Πως βλέπετε το ρόλο της Εκκλησίας στη χώρα μας;

Η Κύπρος ανήκει στην ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δυστυχώς πολύ λίγα από τα μαθήματα που μας προσφέρει η ΕΕ για να προχωρήσουμε μπροστά σαν κοσμικό κράτος, έχουμε δείξει ότι έχουμε μάθει. Στα υπόλοιπα κράτη μέλη, με ίσως μοναδική εξαίρεση την Ελλάδα, υπάρχει απόλυτος διαχωρισμός Kράτους και Eκκλησίας. Η Κύπρος όχι μόνο δεν έχει εφαρμόσει αυτή την αρχή αλλά κατά τα φαινόμενα η εμπλοκή της Eκκλησίας στις υποθέσεις του κράτους, έχει αυξηθεί. Σχετικά με το Κυπριακό, οι παρεμβάσεις της Eκκλησίας είναι συνεχείς και πάντα συνδεδεμένες με εθνικιστικό μαξιμαλισμό που αποδειγμένα δεν βοήθησε ποτέ το κυπριακό πρόβλημα να πάει μπροστά. Το ατυχές γεγονός είναι ότι συνήθως, παρ’ όλες τις διακηρύξεις των εκάστοτε κυβερνήσεων περί του αντιθέτου, η θέση της Εκκλησίας πάντα επηρεάζει σημαντικά τις αποφάσεις των κυβερνώντων. Ως αναφορά την παιδεία, ουδείς υπουργός Παιδείας διορίζεται αν δεν τύχει της έγκρισης του Αρχιεπισκόπου. Μ’ αυτό τον τρόπο υπάρχει άμεση παρέμβαση στα της παιδείας, κάτι που αυτόματα εμποδίζει κάθε εκσυγχρονισμό  του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ο ρόλος της κυπριακής Εκκλησίας δεν περιορίζεται όμως μόνο εκεί, αλλά επεκτείνεται και στα πολεοδομικά και κτηματομεσιτικά ζητήματα, με αποτέλεσμα τις παρεμβάσεις της Αρχιεπισκοπής για παροχή «χρυσών διαβατήριων», εξασφάλισης χαλαρώσεων σε αναπτύξεις γης, που ενώ επηρεάζουν αρνητικά το περιβάλλον και την ιστορική κληρονομιά του τόπου, σκανδαλωδώς εξασφαλίζουν πολεοδομικές άδειες. Ακόμη και ωμές παρεμβάσεις στη διαχείριση της οικονομίας, είναι κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει αρκετά συχνά. Σε μια σύγχρονη χώρα, ο διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας πρέπει να είναι πλήρης. Η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι ούτε κτηματομεσίτης ούτε τραπεζίτης. Ο ρόλος της Εκκλησίας πρέπει να περιορίζεται στο να παρέχει  πνευματική τροφή στο «πλήρωμά» της και να αφήνει τη λειτουργία της χώρας στο κράτος δια μέσω των εκλεγμένων του αντιπροσώπων.

Τι Παιδεία και Εκπαίδευση έχουμε σήμερα στην Κύπρο; Τι Παιδεία και Εκπαίδευση θέλουμε;

Το μόνο σίγουρο σχετικά με την παιδεία μας είναι ότι χρειάζεται εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση. Η παιδεία μας πρέπει να ξεφορτωθεί πολλά πράγματα που την καθιστούν αναχρονιστική. Πρέπει να αφαιρεθούν στοιχεία εθνικιστικά και ρατσιστικά που συντηρούν σαθρές απόψεις και νοοτροπίες, στοιχεία που παραπέμπουν στο Μεσαίωνα όπως την εξώθηση στην παπαγαλία χωρίς ίχνος κριτικού λόγου, στοιχεία που προωθούν τη θρησκοληψία αντί τη θρησκειολογία, και χλευάζουν την διαφορετικότητα είτε αφορά φύλο, θρησκεία, εθνική καταγωγή, αναπηρία, σεξουαλικό προσανατολισμό. Η παιδεία πρέπει να καταστεί δημοκρατική, σφαιρική και κοσμική, με βασικό της στοιχείο την κριτική σκέψη, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει σωστούς και ενεργούς πολίτες.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον τόπο μας και γιατί; Και πώς θα επιλυθεί;

Το βασικό πρόβλημα σήμερα στη χώρα μας είναι ότι η έλλειψη βούλησης επίλυσης του Κυπριακού, πάει χέρι –χέρι με τα εμπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα και τη διαφθορά που επικρατεί στο τόπο. Σαν παράδειγμα μπορώ να αναφέρω τον όρο «αμμοχωστοποίηση», ένα όρο που εφευρέθηκε για να δικαιολογήσει τις επανειλημμένες φορές που η πλευρά μας απέρριψε να συζητήσει καν την επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου, γιατί προφανώς πολλά οικονομικά συμφέροντα ένοιωσαν να απειλούνται έστω και με την ιδέα επιστροφής μιας πόλης, που πριν την εισβολή ήταν το κέντρο του τουρισμού και της οικονομικής δραστηριότητας του τόπου.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα;

Ο μόνος δρόμος για διαρκή ειρήνη, είναι η ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.

Έχει ευθύνες και η πλευρά μας για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το Κυπριακό;

Ξεκινώντας από τη Διασκεπτική το 1948 και καταλήγοντας στο Κραν Μοντανά, βλέπουμε ότι ο διεθνής παράγοντας έχει κατά καιρούς παρουσιάσει διάφορα σχέδια για τη λύση του Κυπριακού. Όλα ανεξαιρέτως τα σχέδια απορρίφθηκαν με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε τώρα μια ανάσα πριν τη διχοτόμηση. Κάθε καινούριο σχέδιο που παρουσιαζόταν ήταν κατά πολύ χειρότερο από το προηγούμενο, με αποτέλεσμα οι δικές μας κόκκινες γραμμές να μετακινούνται συνεχώς. Κανείς δεν αμφισβητεί την αδιαλλαξία της Τουρκίας, η οποία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου και την παγίωση του status quo. Όμως, ο κάθε σοβαρός αναλυτής εύκολα θα μπορούσε να συμπεράνει την κατάληξη των γεγονότων ως εδώ που έχουμε φτάσει, με μια απλή ανάλυση της εσωτερικής κατάστασης της Τουρκίας, την αυξανόμενη στρατηγική της αξία και το μεγάλο οικονομικό της εκτόπισμα στην Ευρώπη αλλά και παγκόσμια. Και εδώ ξεκινά η ευθύνη της δικής μας πλευράς, η οποία είναι τεράστια. Θέτοντας ανέφικτους μαξιμαλιστικούς στόχους δεδομένης της κατάστασης, οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, προσπαθούσαν (και κάποτε ούτε καν προσπαθούσαν) να διαπραγματευτούν τη λύση του Κυπριακού, χωρίς όμως να καταφέρουν να πείσουν ιδιαίτερα ούτε τον κυπριακό λαό ούτε και τη διεθνή κοινότητα για τη σοβαρότητα της επιθυμίας της πλευράς μας για λύση, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η διαπραγματευτική μας θέση. Φτάσαμε στο σημείο που η πλευρά μας δείχνει να ενδιαφέρεται πιο πολύ στο να  επιρριφθούν ευθύνες στην Τουρκία παρά να λάβουμε μέρος σε μια σοβαρή διαπραγμάτευση.

Οι λόγοι για την αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής μας θέσης είναι πολλοί. Άλλοι προφανείς και άλλοι κρυμμένοι. Προφανείς όπως η έλλειψη διορατικότητας, ρεαλισμού και προσκόλλησης σε ανέφικτες θέσεις, και κρυφοί όπως εξάρτησης από κομματικά και προσωπικά συμφέροντα.

Χρωστά κάτι αυτή η πολιτεία στους πρόσφυγες του ‘74;

Κάτι που ίσως μεγάλη μερίδα των Κυπρίων να μην έχει κατανοήσει είναι ότι έστω και μετά από 47 χρόνια οι πρόσφυγες και οι απόγονοί τους ξεκινούν με αυτό που οι Άγγλοι αποκαλούν handicap, δηλαδή ξεκινούν από μειονεκτική θέση. Πέραν από μια πενιχρή βοήθεια ορισμένων χιλιάδων ευρώ που δινόταν σαν βοήθεια για απόκτηση στέγης, η βοήθεια που έλαβαν οι πλείστοι πρόσφυγες, πέραν αυτών που και είχαν την τύχη να είναι ξενοδόχοι ή να λειτουργούσαν βιομηχανίες ζωτικής αξίας, ήταν μηδαμινή. Η πρώτη γενιά προσφύγων, που μεγάλο μέρος της τώρα έχει μετοικήσει στον άλλο κόσμο, πολλοί απ’ αυτούς άνθρωποι που άφησαν πίσω τους μεγάλες επιχειρήσεις και περιουσίες ,κατάφεραν να πάρουν δάνεια μόνο χάρη στο καλό τους όνομα, γιατί το κράτος δεν στάθηκε δίπλα τους ώστε να λειτουργήσει ως εγγυητής για να μπορέσουν να επαναδραστηριοποιηθούν. Για τους πρόσφυγες όλα έπρεπε να ξαναδημιουργηθούν και να ξαναποκτηθούν, και η απουσία βοήθειας από το κράτος ήταν εμφανής. Οι πρόσφυγες επίσης πλήρωσαν ακριβά την επιθυμία του κάθε Κύπριου να έχει ιδιόκτητη στέγη, γιατί η αξία της γης στην ελεύθερη Κύπρο εκτοξεύθηκε. Η δημιουργία ταμείου στο οποίο θα έμπαιναν χρήματα από τη φορολογία της υπεραξίας της γης, ώστε να ωφεληθούν οι εκτοπισμένοι, δεν έγινε ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν τεράστιες περιουσίες από την εκμετάλλευση της υπεραξίας της γης στις ελεύθερες περιοχές.

Το θέμα του τι οφείλει το κράτος στους πρόσφυγες του ‘74 αλλά και στους απογόνους τους είναι τεράστιο, και χρειάζονται ολόκληρες σελίδες να γραφτούν. Ένα είναι το σίγουρο. Ο λογαριασμός της εισβολής ήταν και είναι τεράστιος, και δυστυχώς τη μερίδα του λέοντος την πλήρωσαν οι πρόσφυγες.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο συρματόπλεγμα Νουρή στο Ακάκι για τους παράτυπους μετανάστες που, περνούν στις ελεύθερες περιοχές από τα κατεχόμενα;

Ένα τεράστιο ΟΧΙ στο συρματόπλεγμα τού Νουρή στο Ακάκι, το οποίο δεν εξυπηρετεί σε απολύτως τίποτα πέραν του να χαϊδεύει τα αυτιά υποστηρικτών της πολιτικής του ΕΛΑΜ. Το συρματόπλεγμα στο Ακάκι το μόνο που κατάφερε είναι να δυσκολέψει αφάνταστα τη ζωή των κατοίκων Ακακίου, χωρίς να μπορεί ουσιαστικά να εμποδίσει παράτυπους μετανάστες να μπουν στο έδαφος της Δημοκρατίας, αφού έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να κοπεί πολύ εύκολα.

Είναι υγιής η πολιτική/κομματική σκηνή του τόπου; Τι πρέπει να αλλάξει και πως θα αλλάξει;

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η πολιτική ζωή του τόπου νοσεί και μάλιστα σοβαρά. Η κομματοκρατία σε συνδυασμό με τη διαφθορά που είναι βαθειά ριζωμένη σε κομματικούς μηχανισμούς, έχει επηρεάσει την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και των ίδιων των κομμάτων. Έχει επίσης επηρεάσει και αυτή την πορεία του Κυπριακού. Η κάθαρση είναι η μόνη γιατρειά, αλλά η διαπλοκή καθιστά κάτι τέτοιο πάρα πολύ δύσκολο. Η υποστήριξη και προώθηση κινημάτων με καθαρά χέρια, με ολοκληρωμένα προοδευτικά προγράμματα όπως το «Αμμόχωστος για την Κύπρο», θα βοηθήσει την εξυγίανση του πολιτικού σκηνικού, φέρνοντας μια νέα καθαρή πνοή χωρίς εξαρτήσεις από συμφέροντα και διαπλοκές.

Έχετε εμβολιασθεί;

Έχω ήδη βάλει την πρώτη δόση του εμβολίου της AstraZeneka και περιμένω να επαναπρογραμματιστεί η δεύτερη δόση. Όλη μου η οικογένεια έχει εμβολιαστεί ή προγραμματίζει να εμβολιαστεί.