Συνέντευξη Κυριάκου Παρπούνα (ΑΚΕΛ) στο politis.com.cy: Να σχεδιάσουμε το μέλλον, να ξεφύγουμε από τη λαμογιά και την αρπαχτή

Ο Κυριάκος Παρπούνας είναι υποψήφιος βουλευτής του ΑΚΕΛ, στη Λευκωσία.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1970 στη Λευκωσία. Κατάγεται από τη Λύση και διαμένει στα Λατσιά. Είναι νυμφευμένος με την Ελένη Διομήδη-Παρπούνα και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Είναι κάτοχος πτυχίου Πολιτικού Μηχανικού/Μηχανικού Περιβάλλοντος, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στα Χρηματοοικονομικά και Υποψήφιος Διδάκτορας στη Διοίκηση Επιχειρήσεων - Βιωσιμότητα Οργανισμών. Εργάζεται ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων και είναι ιδιοκτήτης και Διευθύνων Σύμβουλος εταιρείας Συμβούλων Περιβαλλοντικής Διαχείρισης, με τοπική και διεθνή δραστηριότητα σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία. Διετέλεσε ως ο πρώτος γενικός διευθυντής της Green Dot Cyprus (για 12 χρόνια), της Α.Φ.Η.Σ. Κύπρου, της Weee Cyprus, όπως και διευθυντής σε άλλες εταιρείες. Διετέλεσε επίσης δημοτικός σύμβουλος του ΑΚΕΛ Λατσιών (2001-2016), επικεφαλής της δημοτικής ομάδας (2010-2016), Πάρεδρος Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών (1997-2000) ενώ από το 2017 μέχρι σήμερα είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Πληροφορίων και Ιδιωτικότητας Κύπρου (GDPR). Το 2016 διεκδίκησε τη Δημαρχία Λατσιών. Αναγνωρίζεται τοπικά και διεθνώς ως εμπειρογνώμονας στην περιβαλλοντική διαχείριση και η δράση του έχει τιμηθεί με διάφορες διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ αυτών η B’ θέση στα ευρωπαϊκά βραβεία για Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις της Ε.Ε.- Υπεύθυνη Επιχειρηματικότητα (2013) και η B’ θέση διεθνώς στα ευρωπαϊκά βραβεία Επιχειρηματικότητας-Τομέας Περιβαλλοντικής και Επιχειρηματικής Αειφορίας (2015).

Γιατί θέλετε να εκλεγείτε βουλευτής;

Έχω αποφασίσει να διεκδικήσω μια θέση στη Βουλή, γιατί θεωρώ πως φτάσαμε με την παρούσα κυβέρνηση αλλά και το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό, όσο πιο χαμηλά γίνεται. Αυτό που συνηθίσαμε να ακούμε ή και να λέμε μετά το επίμαχο βίντεο για τα διαβατήρια, το «this is Cyprus», για μένα είναι μια τραγική εξέλιξη που αναδεικνύει θεσμική διαπλοκή, αλλά δημιουργεί και μια μεγάλη αδικία. Γιατί για μας και για τη μεγάλη πλειοψηφία των απλών ανθρώπων του μόχθου και της τίμιας δουλειάς δεν είναι αυτή η Κύπρος. Μας προσβάλει και μας πληγώνει αυτή η κατάντια γιατί εμείς μεγαλώσαμε με άλλα ιδανικά. Με γονιούς και παππούδες που δεν δέχονταν ούτε για αστείο να αμφισβητηθεί η τιμιότητά τους. Θα είμαστε ανάξιοι με τέτοια κληρονομιά να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια Κύπρο της διαφθοράς και της λαμογιάς. Έχουμε ευθύνη να αποδείξουμε ότι this is not Cyprus και πιστεύω πως μπορώ να προσφέρω σε αυτή την προσπάθεια. Δεν θα μπορούσα να λείψω από αυτό το κάλεσμα και ζητώ την στήριξη του κόσμου για να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο και να αφήσουμε πραγματικό απόθεμα στα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Να δημιουργήσουμε ανάπτυξη βιώσιμη που να σέβεται το περιβάλλον και να συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή. Παράλληλα, ο αγώνας για επανένωση του τόπου μου είναι σε κρίσιμη καμπή και πρέπει να εμπιστευθούμε την πιο συνεπή πολιτική δύναμη στο Κυπριακό, το ΑΚΕΛ, για να εξασφαλίσουμε με σωστούς χειρισμούς στην επανένωση του τόπου μας πριν να είναι πολύ αργά.

Πείτε μας μια ιδέα που θέλετε να προωθήσετε και που θα πηγαίνει τον τόπο μπροστά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως εδώ που φτάσαμε προέχει πριν απ’ όλα η αντιμετώπιση της διαφθοράς μέσα από οργάνωση αποτελεσματικών συστημάτων ελέγχου αλλά κυρίως μέσα από το κτίσιμο κουλτούρας λογοδοσίας και πραγματικής ανάληψης ευθύνης. Απαντώντας και πιο άμεσα στο ερώτημα σας όμως, η πρώτη πράξη για μένα θα είναι η προώθηση της πράσινης ανάπτυξης, αφού είναι η μόνη επιλογή για να έχουμε μέλλον και όχι μια εκ των επιλογών. Το δρόμο μας το δείχνει εν πάση περιπτώσει η ΕΕ και πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία. Πρώτη μου προτεραιότητα θα είναι να συνεισφέρω στην θεσμική αξιοποίηση της Πράσινης Συμφωνίας για τη δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας στην Κύπρο, κάτι που έχει ανάγκη ο τόπος μας. Θα ήθελα επίσης σε πολιτικό επίπεδο να δώσουμε πραγματικά στο περιβάλλον τη σημασία που του αναλογεί με τη δημιουργία υφυπουργείου Περιβάλλοντος. Και λέω υφυπουργείο, γιατί συνταγματικά είναι δύσκολη λόγω του Κυπριακού η δημιουργία υπουργείου Περιβάλλοντος.

Όταν σας ζητάει ή θα σας ζητήσει μια χάρη ένας ψηφοφόρος ή εν δυνάμει ψηφοφόρος, τι απαντάτε/θα απαντήσετε;

Οι ψηφοφόροι και οι πολίτες γενικά ζητούν βοήθεια από τους πολιτικούς συνήθως για να ξεπεράσουν την αδικαιολόγητη γραφειοκρατία του δημοσίου. Πολλές δε φορές η γραφειοκρατία συντηρείται από το πολιτικό προσωπικό για να διαιωνίζει την πελατειακή σχέση πολιτών και πολιτικών και να διατηρεί την ανάγκη αυτής της παρέμβασης. Αυτά πρέπει να διορθώσουμε, γιατί οι πολίτες αξίζουν ένα καλύτερο και λειτουργικό κράτος που δεν θα βασανίζει τους πολίτες του και δεν θα τους εξευτελίζει αναγκάζοντας τους να ζητούν «χάρες». Έχω διατελέσει 15 χρόνια δημοτικός σύμβουλος και υπήρξα και υποψήφιος Δήμαρχος το 2016 στα Λατσιά. Από αυτή την πορεία μου, λοιπόν, μπορώ να κοιτώ τον κόσμο στα μάτια και να περηφανεύομαι πως δεν ενέδωσα στο λαϊκισμό και δεν έκανα πολιτικές χάρες. Όποτε βοήθησα κόσμο ήταν για να βρει το δίκιο του και ποτέ για να επωφεληθεί εις βάρος άλλων ή του συνόλου.

Τι θα κάνετε για να περιοριστεί η διαφθορά στον τόπο μας;

Πρώτα απ’ όλα, όπως ανέφερα και πιο πάνω, χρειαζόμαστε άμεσα οργάνωση αποτελεσματικών συστημάτων ελέγχου αλλά κυρίως κτίσιμο κουλτούρας λογοδοσίας και πραγματικής ανάληψης ευθύνης. Χρειαζόμαστε θεσμούς ελεγκτικούς που να σέβονται τους πολίτες, να σέβονται το ρόλο τους αλλά και να εμπνέουν σεβασμό. Δεν μπορεί για παράδειγμα ο ελεγχόμενος να καθίσταται με μια απόφαση του Προέδρου σε θεσμό ελέγχου (όπως έγινε με το διορισμό δύο υπουργών σε θεσμικούς ρόλους) και να θεωρούμε πως διατηρούν το κριτήριο της αντικειμενικότητας. Πρέπει, λοιπόν, να δούμε πως περιορίζουμε αυτή τη δυνατότητα του εκάστοτε προέδρου να διορίζει όποιον θέλει στους θεσμούς ανεξάρτητα αν υπάρχει κοινωνική αποδοχή ή όχι. Ούτε μπορεί να καταλήξει (όπως έχει γίνει σήμερα), η ανάληψη πολιτικής ευθύνης μια ανέξοδη δήλωση προς γενική κατανάλωση. Αναλαμβάνω ευθύνη σημαίνει πάω και σπίτι μου. Θεωρώ παράλληλα πως εκτός από τα ελεγκτικά συστήματα που χρειάζονται, ένας τρόπος για βελτίωση της κατάστασης είναι η επιλογή ατόμων για να μας εκπροσωπήσουν που θα δίνουν αξία στις καρέκλες της Βουλής και δεν θα παίρνουν αξία από αυτές. Σημαντικό γι αυτή την επιλογή είναι ο πρότερος βίος των εκπροσώπων μας και πιστεύω πως αυτό θα πρέπει να αξιολογήσουν επίσης οι πολίτες όταν κάνουν τις επιλογές τους.

Ποιο μοντέλο οικονομίας πρέπει να υιοθετήσει η χώρα μας στην μετά Covid19 εποχή;

Παρά τη βοήθεια της Ε.Ε., η Κύπρος παρέμεινε στον πάτο της Ε.Ε., δεύτερη χειρότερη μετά την Κροατία στην πραγματική απώλεια εισοδημάτων λόγω της πανδημίας. Άρα παρόλες τις προσπάθειες στήριξης, το τελικό αποτέλεσμα για τους πολίτες είναι κάτω του αναμενόμενου. Αυτό συμβαίνει εν μέρει και λόγω της μεγάλης εξάρτησης της οικονομίας μας από τον τουρισμό. Το διακύβευμα όμως είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα όταν θα τελειώσει με το καλό η πανδημία. Όταν θα βγουν πολλές από τις επιχειρήσεις από τον αναπνευστήρα και θα γίνει ο απολογισμός του πόσες θα είναι βιώσιμες και πόσες όχι. Παράλληλα, κρίσιμα θα είναι και τα μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας που θα προκύψει όταν τελειώσουν τα πακέτα στήριξης. Μπορεί να ακουστεί ως επανάληψη, αλλά για μένα είτε υπήρχε η πανδημία είτε όχι, είναι απαραίτητο να επανασχεδιάσουμε την οικονομία μας πάνω σε πιο βιώσιμη βάση ώστε να έχει πολύ μεγαλύτερη ανθεκτικότητα. Οι 17 στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών μας δείχνουν το δρόμο. Για να το πετύχουμε, όμως, θα πρέπει να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε με βάση την αειφορία. Όχι να κάνουμε τα ελάχιστα που μπορούμε για το περιβάλλον απλά μόνο για να αποφύγουμε τα πρόστιμα από την Ε.Ε. όπως κάνουμε μέχρι σήμερα. Ούτε να χτίζουμε οικονομία βασισμένη στα διαβατήρια, τους ουρανοξύστες, τα ακίνητα και το ξεπούλημα της γης μας. Να βάλουμε στόχους να σχεδιάσουμε για το μέλλον. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να ξεφύγουμε από την λαμογιά και την αρπαχτή.

Πώς βλέπετε το ρόλο της Εκκλησίας στη χώρα μας;

Η Εκκλησία θα πρέπει να περιοριστεί στο ρόλο της και μόνον, που είναι ο θρησκευτικός. Η όποια άλλη εμπλοκή της Εκκλησίας στα της πολιτείας είναι ένδειξη υποανάπτυξης. Είμαστε ένα νεαρό κράτος με σύντομη ιστορία θεσμών και την ίδια ώρα ταλανίζει τον τόπο το άλυτο Κυπριακό πρόβλημα, γεγονός που επηρεάζει και δεν αφήνει άλλους θεσμούς να ωριμάσουν. Υπό αυτές τις συνθήκες η Εκκλησία παρεμβαίνει σε ρόλους που δεν της αρμόζουν, ιδιαίτερα σε μια χώρα που θέλει να έχει ένα σύγχρονο και ευρωπαϊκό πολιτισμό. Η δε επιχειρηματική δραστηριότητα της Εκκλησίας σκανδαλίζει τον κόσμο, με αποκορύφωμα την πρόσφατη εμπλοκή σε ύποπτες δοσολοψίες στο σκάνδαλο των διαβατηρίων, η οποία αμαυρώνει κυρίως της εικόνα του θεσμού της Εκκλησίας, κάτι που καταγράφεται και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Αυτό πρέπει να προβληματίσει διπλά και τριπλά τους εκπροσώπους του θεσμού που έπρεπε να έχουν ως κύριο μέλημα τους να τον κρατήσουν ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου.

Τι Παιδεία και Εκπαίδευση έχουμε σήμερα στην Κύπρο; Τι Παιδεία και Εκπαίδευση θέλουμε;

Θα αρχίσω από το τι χρειαζόμαστε, που είναι μια σύγχρονη ανθρωποκεντρική και πολυπολιτισμική δημόσια εκπαίδευση που να προάγει πανανθρώπινες αρχές, σεβασμό στον άνθρωπο και τη διαφορετικότητα και επικέντρωση στις διαφορετικές ικανότητες των μαθητών και φοιτητών. Μια παιδεία που να κτίζει πολιτισμένους πολίτες με κριτική σκέψη και τάση αμφισβήτησης. Παράλληλα, σημαντική είναι και η πάταξη της παραπαιδείας που λυμαίνεται τους πολίτες και τρέφεται από την ανεπάρκεια του υφιστάμενου εκπαιδευτικού συστήματος. Ενός συστήματος που καταπνίγει την πρωτοβουλία και τη διαφορετικότητα και προάγει την παπαγαλία και την υποταγή στα καλούπια του συστήματος. Αναφέρθηκα σε δημόσια εκπαίδευση γιατί η παροχή εκπαίδευσης είναι υποχρέωση κάθε ευνομούμενου κράτους και δεν μπορεί να είναι προνόμιο των λίγων. Έχοντας πει τα πιο πάνω, είναι αντιληπτό πως πολλά από αυτά δεν συμβαίνουν σήμερα και δεν μπορούν να συμβούν, ενόσω ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας θα πρέπει να εγκριθεί από τον προκαθήμενο της Εκκλησίας. Ούτε και φυσικά να ευδοκιμήσουν τέτοιες ιδέες όταν ο υπουργός Παιδείας της χώρα ασχολείται με την έκδοση πιστοποιητικών εθνικών φρονημάτων σε διευθυντές σχολείων του τόπου, γιατί δεν του αρέσει η καλλιτεχνική τους έκφραση. Αυτά είναι φαινόμενα σκοταδισμού.

Σε ποιο επίπεδο βρίσκονται σήμερα στη χώρα μας τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία, στην πολιτική, στην κοινωνική ζωή, εντός της οικογένειας; Πώς αλλάζουν τα πράγματα, εάν πιστεύετε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει;

Αν και έχει διανυθεί δρόμος και έχει βελτιωθεί η θέση της γυναίκας και στον τόπο μας, υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια. Θέλω να δω πολύ περισσότερες γυναίκες και νέες γυναίκες και νέους ανθρώπους σε θέσεις λήψης αποφάσεων. Πολλές από τις χώρες που θαυμάζουμε για την ωριμότητα και τον πολιτισμό τους, όπως οι Σκανδιναβικές και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, διοικούνται από γυναίκες και νεαρές γυναίκες. Άρα έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Ως διευθυντικό στέλεχος έχω συνεργαστεί με πολλές και άξιες γυναίκες και θεωρώ πως οι γυναίκες κάνουν πολλά πράγματα πολύ καλύτερα από εμάς τους άντρες. Χαίρομαι πάντως που το κόμμα στο οποίο ανήκω και με το οποίο κατέρχομαι στις εκλογές, το ΑΚΕΛ, είχε πάντα τη γυναίκα ψηλά και δεν είναι για το χώρο μας απλά μια έκφραση νεωτερισμού και προσαρμογής στη μόδα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στον τόπο μας και γιατί; Και πώς θα επιλυθεί;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στον τόπο μας είναι το άλυτο κυπριακό πρόβλημα, το οποίο συνεισφέρει και στη διαιώνιση και την μεγέθυνση άλλων προβλημάτων όπως το πρόβλημα της διαφθοράς. Με άλυτο το Κυπριακό, ο κίνδυνος της τουρκοποίησης του νησιού παραμένει υπαρκτός και γίνεται όλο και πιο πιθανός με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί, κατά καιρούς, να βγαίνουν στην επιφάνεια άλλα προβλήματα όπως οικονομικά, η διαφθορά κλπ, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει το Κυπριακό. Μετά το 1963 και την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τις δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολλά από τα checks and balances στους θεσμούς του κράτους έχουν ανατραπεί και αυτό οδηγεί σε διαπλοκή και διαφθορά. Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί ριζικά με την επίλυση του Κυπριακού και την αναδόμηση των θεσμών με τη δημιουργία νέων checks and balances.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα;

Είναι κατά την άποψη μου η μόνη εφικτή επιλογή για την επανένωση του τόπου. Δυστυχώς η αδιαλλαξία της Τουρκίας αλλά και οι παλινδρομήσεις και η σπατάλη του χρόνου και από τη δική μας πλευρά, διακινδυνεύει πλέον και αυτή την επιλογή και σπρώχνει το Κυπριακό προς επικίνδυνες ατραπούς που είτε θα οδηγήσουν σε de facto διχοτόμηση, είτε θα βάλουν στο τραπέζι λύσεις συνομοσπονδιακές με διαιρετικές τάσεις. Ο μακροχρόνιος στον οποίο αποδοθήκαμε φαίνεται πως υλοποιεί τελικά το όραμα τού Ντενκτάς που έλεγε δώστε μου δύο γενιές και το Κυπριακό θα λυθεί από μόνο του. Είμαστε στο παρά ένα. Σε 2-3 χρόνια συμπληρώνονται οι δύο γενιές και κινδυνεύουμε να επιβεβαιώσουμε τι όραμα τού Ντενκτάς. Η λύση με την ένωση του νησιού και του λαού και με ευρωπαϊκές εγγυήσεις, έχει τη δυνατότητα να καταστεί το μόνο πραγματικό ανάχωμα στα άνομα σχέδια της Τουρκίας.

Έχει ευθύνες και η πλευρά μας για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα το Κυπριακό;

Σαφώς και το μεγάλο πρόβλημα είναι η Τουρκία και οι βλέψεις της για πλήρη τουρκοποίηση του νησιού. Η δική μας ευθύνη ήταν και παραμένει να κρατήσουμε επαφή με την άλλη κοινότητα και να δουλέψουμε μαζί για να δημιουργήσουμε συνθήκες, που να αναγκάσουν την Τουρκία να προβεί σε παραχωρήσεις. Να προχωρήσει στην απόσυρση των στρατευμάτων της, να εγκαταλείψει τις αναχρονιστικές εγγυήσεις που δεν συνάδουν με ένα ευρωπαϊκό κράτος και να δεχτεί τη λειτουργία ενός ομόσπονδου κράτους εντός της Ε.Ε. Υπάρχουν όμως ευθύνες και στη δική μας πλευρά για τη μη αξιοποίηση ευκαιριών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν πιθανόν σε λύση. Στο πιο πρόσφατο παρελθόν, η αποχώρηση μας από το Γκραν Μοντανά, η σπατάλη 4 ετών χωρίς εξελίξεις που οδήγησαν και στην εκπαραθύρωση του Ακκιντζί και την εκλογή Τατάρ, έχουν επιδεινώσει σημαντικά τις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού. Ιδιαίτερα οι παρασκηνιακές βολιδοσκοπήσεις του Προέδρου (που ας είμαστε ειλικρινείς έχουν γίνει) για λύση δύο κρατών, αλλά και η παλινδρόμηση μεταξύ συγκεντρωτικής ή αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, έχουν εκθρέψει τις ορέξεις της Τουρκίας που τοποθετείται πλέον καθαρά υπέρ της λύσης δύο κρατών και την Αγγλία, εκτός πλέον από την Ε.Ε., να προτείνει συνομοσπονδιακές ρυθμίσεις. Θεωρώ πως η όποια παρέκκλιση της δικής μας πλευράς από τη συμφωνημένη βάση λύσης θα εδραιώσει τις νέες ιδέες της Τουρκίας αλλά και της Αγγλίας, και θα τις κάνει πιο ελκυστικές και στη διεθνή κοινότητα ως διεξόδους στο αδιέξοδο του ανεπίλυτου κυπριακού προβλήματος.

Πώς θα πεισθεί η Τουρκία να επιστρέψει στη ΔΔΟ και το Πλαίσιο Γκουτέρες; Μήπως έχουμε χάσει το τρένο της λύσης του Κυπριακού;

Θέλω να είμαι σχετικά αισιόδοξος και πιστεύω πως υπάρχουν πιθανότητες να επανέλθει η Τουρκία, εφόσον ικανοποιηθεί από τη σχέση της με την Ε.Ε. σε μια τροχιά λύσης που να ικανοποιεί και την Ευρώπη. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, έχω την άποψη πως η όποια δική μας προσπάθεια για απόκλιση από τη συμφωνημένη βάση λύσης θα αποθρασύνει την Τουρκία και δυστυχώς θα καταστήσει και τις δικές της αποκλίσεις από τη βάση αυτή, ως αντίστοιχες με τις δικές μας. Έχω ακούσει με προσοχή τα επιχειρήματα των αντι-ομοσπονδιακών δυνάμεων στην πλευρά μας, όπως και των δυνάμεων που υποστηρίζουν πως θα δημιουργήσουμε μεγάλο κόστος στην Τουρκία και θα αναγκαστεί να είναι υποχωρητική στο Κυπριακό και να δεχτεί λύση όπως τη θέλουμε ακριβώς, ή ακόμα να δεχτεί και το ενιαίο κράτος. Ομολογώ πως δεν έχω ακούσει κάτι ρεαλιστικό και πρακτικό, παρά μόνο ιδέες περί επανατοποθέτησης, που νιώθω ότι πείθουν ίσως ένα εσωτερικό ακροατήριο, αλλά δεν θα πείσουν τη διεθνή κοινότητα.

ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο συρματόπλεγμα Νουρή στο Ακάκι για τους παράτυπους μετανάστες, που περνούν στις ελεύθερες περιοχές από τα κατεχόμενα;

Αν αφήσω τον ατυχή συμβολισμό τού να βάζουμε εμείς συρματόπλεγμα εκεί που το συρματόπλεγμα της κατοχής μοίρασε τη γη μας και τις ψυχές μας, το υπόλοιπο σκηνικό είναι τραγελαφικό και εν μέρει και αστείο. Είναι μια κοψονουριά που δεν έχει κανένα μα κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αφού μιλούμε για μια γραμμή περίπου 300 χιλιομέτρων, και βάζουμε συρματοπλέγματα που δεν εμποδίζουν κανένα που θέλει να περάσει σε 3-4 χιλιόμετρα από το σύνολο της γραμμής. Αν κρίνω μάλιστα και από τη συνεχή ροή ψηφοφόρων του κυβερνώντος ΔΗΣΥ προς το ΕΛΑΜ, το συρματόπλεγμα Νουρή δεν έχει επιτύχει ούτε τον πραγματικό του στόχο, που ήταν να περιορίσει αυτές τις διαρροές.

Είναι υγιής η πολιτική/κομματική σκηνή του τόπου; Τι πρέπει να αλλάξει και πως θα αλλάξει;

Το να πει κάποιος πως αυτό που ζούμε είναι υγιής πολιτική ή κομματική ζωή, θα είναι ένδειξη πως δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και δεν αφουγκράζεται τα αισθήματα του κόσμου. Ο κόσμος είναι απηυδισμένος και αηδιασμένος από τις τελευταίες εξελίξεις, και ειδικά από τα μεγάλα σκάνδαλα που ταλανίζουν τον τόπο. Το μεγάλο πλιάτσικο με τα διαβατήρια, ο διασυρμός της χώρας, η θεσμική διαπλοκή και η εμπλοκή του υπουργικού και της οικογένειας του ίδιου του Προέδρου που οδήγησε σε προσωπικό πλουτισμό, η δωροληψία και τα ψέματα για απόκρυψη της, η αποδοχή ότι πάνω από τα μισά διαβατήρια δόθηκαν κατά παράβαση του Νόμου (που ήταν ήδη προβληματικός) και η εμμονή οι ελεγχόμενοι να είναι και ελεγκτές και θεματοφύλακες του Νόμου, εξοργίζουν τον κόσμο και φτάνουν πραγματικά τον κόμπο στο χτένι. Δεν υπάρχει το όποιο προηγούμενο σε αυτού του επιπέδου τη θεσμική διαπλοκή και δυστυχώς δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, γιατί έρχεται ως συνέχεια στο βίο και την πολιτεία ενός επικεφαλής που άλλαξε όνομα για να εμπορεύεται ως αόρατος μετοχές στο πλιάτσικο του χρηματιστηρίου, που έστειλε δικηγόρους με ψεύτικα ονόματα να διαπραγματευθούν την πώληση δημόσιας εταιρείας σε ξένα ιδιωτικά συμφέροντα, που ενέκρινε διαβατήρια που κατάθετε το γραφείο της οικογένειας του και του υπουργικού του, αλλά και που δεν «γνώριζε» τις δραστηριότητες του γαμπρού του που τυχαία είχαν και πάλι σχέση με την έκδοση διαβατηρίων. Ενώ, λοιπόν, τεχνηέντως πλασάρεται από την κυβέρνηση η ιδέα πως είναι όλοι οι πολιτικοί χώροι και οι πολιτικοί εμπλεκόμενοι στην διαπλοκή και τη διαφορά, αυτό που είναι ξεκάθαρο και πρέπει ο κόσμος να δει καθαρά είναι πως η διαπλοκή και η διαφθορά αφορά άμεσα αρκετά από τα στελέχη του κυβερνητικού στρατοπέδου και του κυβερνώντος κόμματος, γεγονός που αδικεί και όλους όσοι δεν εμπλέκονται σε αυτές τις πράξεις.

Έχετε εμβολιασθεί;

Έχω κάνει το πρώτο εμβόλιο και εντός των ημερών θα κάνω και το δεύτερο. Καλώ όλο τον κόσμο που μπορεί, να εμβολιασθεί γιατί είναι ο τρόπος να πάρουμε τη ζωή μας πίσω. Πρέπει επίσης να πω πως το θέμα αυτό δεν είναι καθαρά προσωπικό για το καθένα από μας, αλλά είναι και θέμα συλλογικής ευθύνης προς τους συνανθρώπους μας. Από τη στιγμή που επιλέγουμε να ζούμε σε οργανωμένες κοινωνίες, έχουμε και ευθύνες προς την υπόλοιπη κοινωνία και προς αυτούς που ανήκουν σε πιο ευπαθείς ομάδες.

Πώς τα πήγαμε στο θέμα της πανδημίας;

Αν και σε αριθμούς τα πήγαμε σχετικά καλά, είναι γεγονός πως πολλές φορές τα μέτρα που λήφθηκαν ήταν αντιφατικά και ακαταλαβίστικα. Αρχίσαμε να διοικούμε με διατάγματα λόγω της έκτακτης κατάστασης, αλλά 14 μήνες μετά συνεχίζουμε να διοικούμε τη χώρα με διατάγματα. Διατάγματα που ενώ ανακοινώνονται τη μια στιγμή, τροποποιούνται την άλλη κατά το δοκούν και ανάλογα με το ποιος θα αντιδράσει και τι ισχύ έχει. Στα πιο πρόσφατα, ανοίξαμε κάποια πράγματα ίσως πιο γρήγορα από το κανονικό, οι αριθμοί της χώρας έγιναν οι χειρότεροι που είχαμε ποτέ, ξανακλείσαμε για 2 βδομάδες πλήρως και τώρα ανοίγουμε σχεδόν πλήρως, ενώ οι αριθμοί δεν έχουν μειωθεί δραματικά και ενώ το εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι ακόμη στο 30% του πληθυσμού. Την ίδια ώρα βλέπουμε ένα παραπληγικό κράτος να μην μπορεί να χειριστεί μια στοιχειώδη ψηφιακή υποδομή για να εμβολιάσει τον πληθυσμό, να ταλαιπωρεί τον πληθυσμό σε πολύωρες ουρές μέσα στο λιοπύρι για ένα τεστ, για να μπορέσει να κυκλοφορήσει και να εργαστεί. Αν και αντιμετωπίσαμε, λοιπόν, μια δύσκολη και απρόβλεπτη κατάσταση, πολλοί από τους χειρισμούς έχουν αναδείξει τόσο την ανεπάρκεια μηχανισμών όσο και την διαμόρφωση αποφάσεων που έπρεπε να είναι επιστημονικές σε εύπλαστες πολιτικές που εξυπηρετούν ομάδες πίεσης που έχουν επιρροή πάνω στο πολιτικό σύστημα.



[video width="1920" height="1080" mp4="[migrated]/Politis/wp-content/uploads/2021/05/PARPOUNAS.mp4"][/video]