Πενθεί ο σκύλος; – Τι αλλάζει στη διάθεση και στη συμπεριφορά του

Ο σκύλος είναι ένα πλάσμα που αποκτά ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς με την οικογένεια του.

Το τέλος της ζωής ενός αγαπημένου του ανθρώπου, ή κατοικιδίου, που ζούσαν στο ίδιο σπίτι, ο σκύλος δεν μπορεί να το αντιληφθεί.

Αισθάνεται όμως, ισχυρό ψυχικό πόνο: που απουσιάζουν από την καθημερινότητα του, που δεν τους βλέπει. Και τότε, τυλίγεται σε μεγάλη ψυχική οδύνη.

Το πένθος του σκύλου, όπως αναφέρει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη είναι ένα κεφάλαιο λίγο παραμελημένο. Πολύς κόσμος, ακόμα και επιστήμονες, θεωρούν ότι το πένθος είναι μια καθαρά ανθρώπινη διαδικασία. «Είναι, όμως, έτσι;», θέτει το ερώτημα.

«Πένθος είναι η διαδικασία κατά την οποία ένα άτομο νιώθει οδύνη/θλίψη, ίσως και θυμό, λόγω της απώλειας ενός αγαπημένου του προσώπου, ή κατοικιδίου. Ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται, το βιώνει και το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το πένθος χωρίζεται σε πέντε στάδια: από την άρνηση (πρώτο στάδιο) έως την αποδοχή (πέμπτο στάδιο). Ο καθένας σκέφτεται και συμπεριφέρεται διαφορετικά, αλλά βασικό στοιχείο αυτής της χρονικής περιόδου είναι η έντονη θλίψη, που σκιάζει τα πάντα».

Ο σκύλος πενθεί όταν χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο ή ένα τετράποδο φιλαράκι του;

«Ο σκύλος είναι ένα πλάσμα με ψυχή και συναισθήματα. Αισθάνεται την αγάπη, αντιλαμβάνεται την καλή προδιάθεση, αναγνωρίζει τη φροντίδα και ανταποδίδει τη θετική ενέργεια που δέχεται από τον κηδεμόνα του. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι ο σκύλος είναι ένα πλάσμα που νιώθει την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου, είτε πρόκειται για άνθρωπο είτε για ζώο. Και χρειάζεται χρόνο για να πενθήσει», διευκρινίζει η κα Γρυπάρη.

Επιπλέον, όπως υπογραμμίζει, αντιλαμβάνεται το πένθος άλλων προσώπων για μια απώλεια, και επηρεάζεται. Ένας σκύλος που πενθεί, ή γίνεται αποδέκτης του πένθους κάποιου άλλου, το δείχνει με την αλλαγή της ψυχολογίας του, που επηρεάζει και τη συμπεριφορά του.

Πώς εκδηλώνει τη θλίψη του ο σκύλος;

«Ο σκύλος, φυσικά, δεν αντιλαμβάνεται τι πραγματικά σημαίνει θάνατος και τη μεταφυσική του διάσταση, όπως τον γνωρίζουμε εμείς. Ο σκύλος βιώνει, απλώς, την απώλεια, δηλαδή την απουσία ενός ανθρώπου, ή ενός ζώου, από την καθημερινότητά του. Και αυτή είναι μια αλλαγή που του προκαλεί αναστάτωση», εξηγεί η κα Γρυπάρη.

Ποιές είναι οι ενδείξεις ότι ένας σκύλος πενθεί, ή νιώθει το πένθος ενός άλλου ατόμου;

1.Παραίτηση: Ο σκύλος μπορεί να εμφανίσει σημάδια απομάκρυνσης από άλλα κατοικίδια ή ανθρώπους. Να παρουσιάσει έλλειψη όρεξης για φαγητό ή παιχνίδι, θλίψη στο βλέμμα, έντονο λήθαργο και έλλειψη ενδιαφέροντος για βόλτα.

2.Προσκόλληση: Στο άλλο άκρο βρίσκεται μια αντίθετη συμπεριφορά. Ο σκύλος, δηλαδή, μπορεί να αποκτήσει εξάρτηση με τον κηδεμόνα του και να τον ακολουθεί παντού. Να αναπτύξει άγχος αποχωρισμού (ενώ δεν είχε), να αναζητά συνεχώς στο σπίτι το μέλος που απεβίωσε.

3.Εμμονές – φοβίες: Ο σκύλος μπορεί να αναπτύξει φοβίες (φόβο της μοναξιάς, φόβο στο σκοτάδι, κτλ), ψυχοσωματικές συμπεριφορές (όπως συνεχές γάβγισμα, δερματικά προβλήματα, εμμονικό κυνηγητό της ουράς). Η ακόμα και ψυχαναγκαστική διαταραχή (όπως να δαγκώνει μέρη του σώματός του).

Τι πρέπει να κάνετε για να τού συμπαρασταθείτε

Σύμφωνα με την κα Γρυπάρη, το πιο σημαντικό είναι να μη βιαστείτε να τον βγάλετε από τη διαδικασία του πένθους. Αφήστε τον να πενθήσει, όπως θέλει και όσο θέλει! Το πένθος είναι μια ανάγκη, προκειμένου να «ξεπεράσει» τον πόνο του και να αποδεχθεί την αλλαγή που συνέβη στη ζωή του. Αν πιέσουμε τον σκύλο μας να βγει από το πένθος του νωρίτερα, ίσως δημιουργήσουμε περισσότερα προβλήματα.

«Επίσης, καλό είναι, να μην νιώθουμε -όσο μπορούμε- θλίψη και στενοχώρια, είτε για το μέλος που πέθανε είτε για τον σκύλο μας που πενθεί. Διότι θα γίνει αποδέκτης αρνητικών συναισθημάτων και θα επηρεαστεί», αναφέρει η κα Γρυπάρη.

Επισημαίνει ότι αφού έχει περάσει κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα και ο σκύλος μας δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης, προσπαθούμε να αλλάξουμε την ψυχολογία του. Πώς; Με μικρές «ενέσεις» δημιουργικής απασχόλησης: μια βόλτα σε ένα μέρος διαφορετικό από αυτό που πηγαίνει συνήθως, μια βόλτα σε ένα σκυλοπάρκο, ώστε να παρακινηθεί να παίξει, πρόκληση για λίγο παιχνίδι.

Επίσης, μπορούμε να εμπλουτίσουμε το φαγητό του με κάτι εύγευστο, να ακούμε ευχάριστη μουσική στο σπίτι, να απομακρύνουμε τα αντικείμενα του ατόμου που πέθανε εάν πρόκειται για τετράποδο φιλαράκι.

Και τέλος, όπως λέει η κα Γρυπάρη, ίσως βοηθήσει η απόκτηση ενός, ακόμα, τετράποδου.

Της Ρενάτα Γρυπάρη, απoφοίτου της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. από το in.gr