Ένας σκύλος από την Κύπρο στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης

Η 26η Αυγούστου είναι αφιερωμένη στον σκύλο. Στο πέρασμα του χρόνου, ο σκύλος δίνει μαθήματα ζωής στον άνθρωπο και αναδεικνύεται ως πιστός ακόλουθός του.

Τα σκυλιά ήταν δημοφιλές θέμα στις κυπριακές τερακότες του 6ου αι. π.Χ., αλλά και σε μεταγενέστερες περιόδους εμφανίζονται με θεότητες όπως η θεά Άρτεμις, προστάτιδα θεά του κυνηγιού.

Η πιο κάτω φωτογραφία απεικονίζει ένα μεγάλο σκύλο, καθισμένο σε θέση προσοχής, με ένα κολάρο γύρω από το λαιμό του. Το έργο, το οποίο βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, χρονολογείται τον 4ο-3ο αι. π.Χ. και οι αναφορές κάνουν λόγο για ταφικό μνημείο, "Ο σκύλος πιστός φύλακας σε έναν τάφο".



Ο σκύλος εξημερώθηκε πριν 27.000 χρόνια

Σουηδοί ερευνητές ανέλυσαν γενετικά τμήμα του σαγονιού ενός αρχαίου λυκόσκυλου, που έζησε στη Σιβηρία πριν 35.000 χρόνια και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εξημέρωση του σκύλου άρχισε πολύ νωρίτερα από αυτό που υπολογιζόταν μέχρι σήμερα.

Ως εκ τούτου οι άνθρωποι εκτιμάται ότι εξημέρωσαν τον σκύλο πριν από 27.000 με 40.000 χρόνια, υπολογίζουν οι ερευνητές που δημοσίευσαν χθες τα αποτελέσματά της στην επιθεώρηση Current Biology.

Προηγούμενοι υπολογισμοί που στηρίζονταν επίσης σε αναλύσεις DNA έδειχναν ότι οι κοινοί πρόγονοι των σύγχρονων σκύλων είχαν διαφοροποιηθεί από τους λύκους το πλείστον 16.000 χρόνια μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων.

Αυτή η γενετική ανάλυση που έγινε σε τμήμα σαγονιού, η χρονολόγηση της οποίας έγινε με την μέθοδο του άνθρακα και έδειξε ότι είναι 35.000 ετών, αποκαλύπτει ότι αυτό το λυκόσκυλο του Ταϊμίρ εκπροσωπεί τον πιο πρόσφατο κοινό πρόγονο των σύγχρονων λύκων και σκύλων.

Επομένως «οι σκύλοι μπορεί να είχαν εξημερωθεί πολύ πιο νωρίς από αυτό που πιστεύουμε εν γένει», αποκαλύπτει ο Λαβ Ντάλεν, του σουηδικού μουσείου σύγχρονης ιστορίας, ο οποίος ήταν και ένας από τους κύριους παράγοντες της έρευνας αυτής.

Σύμφωνα με τον ίδιο «η μόνη άλλη εξήγηση θα ήταν να έχει προκληθεί μια σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ δύο πληθυσμών λύκων εκείνη την περίοδο και από τον έναν από αυτούς να γεννήθηκε όλη η ράτσα των σύγχρονων λύκων», εξηγεί ο επιστήμονας. Ωστόσο, προσθέτει, η τελευταία αυτή υπόθεση είναι λιγότερο πιθανή καθώς κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε την εξαφάνιση του άλλου πληθυσμού των λύκων στην φύση.

Αναλύσεις DNA δείχνουν επίσης ότι τα χάσκι σήμερα στη Σιβηρία και στην Γροιλανδία έχουν έναν ασυνήθιστα υψηλό αριθμό κοινών γονιδίων με αυτά του αρχαίου αυτού λυκόσκυλου που έζησε πριν από 35.000 χρόνια. Αυτό «έζησε μόνον μερικές χιλιάδες έτη μετά την εξαφάνιση του ανθρώπου του Νεάτερνταλ στην Ευρώπη και την εμφάνιση του σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρώπη και στην Ασία», επισημαίνουν τέλος οι ερευνητές.

Σχέση εμπιστοσύνης

Ο σκύλος από τα κατοικίδια ζώα, θεωρείται, είναι, ο πιστότερος φίλος του ανθρώπου. Αυτή την διαχρονική στενή σχέση του, το δέσιμο του, την αφοσίωση, την φιλία και αγάπη του προς τον άνθρωπο/ιδιοκτήτη και αφέντη του, την έχει επανειλημμένα αποδείξει στη συνύπαρξη και σχέση του μαζί του.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα όπου ο σκύλος έθεσε αλλά και θέτει σε κίνδυνο και συχνά θυσίασε τη ζωή του για να προφυλάξει, διασώσει τον φίλο του άνθρωπο από κινδύνους και βέβαιο θάνατο, όπως από πνιγμό, φωτιά, καταπλάκωση από χιονοστιβάδες και ερείπια από σεισμούς, επιθέσεις από άγρια ζώα (αρκούδες, λύκους) και πολλούς άλλους κινδύνους που δεν είναι του παρόντος να αναφερθούν εδώ.

Είναι καλό να έχουμε υπόψη μας ότι ο σκύλος εκτός από καθαρά κατοικίδιο ζώο, χρησιμοποιείται σήμερα για διάφορους χρήσιμους σκοπούς όπως, Φύλακας περιουσιών, Ανιχνευτής και Διασώστης σε διάφορες φυσικές καταστροφές (σεισμούς, χιονοστιβάδες), Ανιχνευτής παράνομων ουσιών όπως ναρκωτικών, βομβών, Ανιχνευτής στην αναζήτηση χαμένων ή καταζητούμενων προσώπων, Κυνηγετικός σκύλος, Οδηγός για τυφλούς, κωφούς, , για θεραπευτικούς σκοπούς όπως την επιβράδυνση ή βελτίωση διάφορων ψυχολογικών και σωματικών καταστάσεων του ανθρώπου και για διάφορα άλλα παρεμφερή θέματα.

Η απόκτηση ενός κατοικίδιου σκύλου δεν πρέπει να αποτελεί / να πηγάζει είτε από μόδα της εποχής είτε από καπρίτσιο των παιδιών, ούτε οποιουδήποτε άλλου μέλους της οικογένειας. Θα πρέπει να προέρχεται πρώτα και πάνω από όλα από στοργή, προσφορά και αγάπη προς το ίδιο το ζώο και από την ανάγκη δημιουργίας μιας σχέσης φιλικής και αρμονικής για εξυπηρέτηση των αναγκών και των δυο συμβαλλόμενων, του ανθρώπου και του σκύλου κυρίως και πρωταρχικά του σκύλου.