Ναταλία Γερμανού: «Έκρυβα λυσσασμένα την ηλικία μου…»

Μίλησε για την ηλικία της, τις επιθυμίες της πλέον από τη ζωή της, αλλά και τι έχει μετανιώσει! Δείτε όσα είπε:

«Είμαι 53 ετών. Δεν κρύβω την ηλικία μου, τη λέω δημόσια. Το εκτόπισμα του ονόματός μου, ανήκει κατά 60% στον πατέρα μου και 40% σε μένα – σε ό,τι έχω κάνει τελοσπάντων. Από τη στιγμή που ο πατέρας μου ποτέ δεν χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και ποτέ δεν είπε “τώρα θα γίνει το δικό μου!”, δεν θα μπορούσα να το κάνω ούτε κι εγώ. Δεν είχε “αυλή”, δεν έκανε βεντετιλίκια. Το να τα κάνω εγώ και να αρχίσω τα “ξέρετε ποια είμαι;”, το θεωρώ γραφικό. Θα ήμουν αστεία. Σιχαίνομαι τις “αυλές”, τους κόλακες και όσους θεοποιούν τους παρουσιαστές, τους τραγουδιστές κλπ. Ίσα-ίσα έχω ανθρώπους που με ξυπνούν από τον ύπνο της ματαιοδοξίας και με μαλώνουν. Μπορούν να μου μιλήσουν – και σκληρά κιόλας. Θα το εκτιμήσω πιο πολύ, από το να μου λένε “είσαι θεά. Προχώρα!”».

Τι θέλεις από τη ζωή σου;
«Φτάνοντας στο σήμερα, συνειδητοποιώ ότι καλά έκανα που δεν έκανα οικογένεια. Ίσως είναι πικρό που το παραδέχομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν μετανιώνω που δεν έγινα μία μητέρα, με παιδάκια, μία σύζυγος. Με γεμίζει η δουλειά μου, αγαπώ τα ραδιοφωνικά μου απογεύματα στον Sfera, τις ώρες που ξεκλέβω για να γράφω στίχους. Κι όσες ώρες δεν γεμίζω με τη δουλειά, τις αφιερώνω στους φίλους μου. Δεν μου λείπει κάτι άλλο. Ξέρω πια τι θέλω απ’ τη ζωή μου: Να είμαι υγιής και να κάνω χαρούμενους τους άλλους ανθρώπους με τα όσα δημιουργώ. Δεν χωράει κάτι άλλο στη ζωή μου. Βεβαίως, δεν θα είμαι για πάντα στη δουλειά. Τα φώτα θα κλείσουν κάποια στιγμή. Συνήθως κάποιος άλλος σου ρίχνει τον γενικό και γίνεται black out (γελάμε). Κάποια στιγμή θα σταματήσω και θα φύγω από την τηλεόραση. Θα έχω το ραδιόφωνο, το γράψιμο, τους στίχους μου. Σε δέκα χρόνια, για παράδειγμα, σε δεκαπέντε ή δεν ξέρω κι εγώ πότε -μπορεί και αύριο, ένας θεός ξέρει- μπορεί να είμαι στα Κύθηρα και να γράφω βιβλία. Ή στην Μυτιλήνη, από όπου και κατάγομαι. Κάποια στιγμή θα μείνω εκτός Αθηνών, σε ένα μικρό σπίτι, και θα γράφω όλη μέρα… Θέλω να ξυπνάω το πρωί και να περπατάω δίπλα στη θάλασσα, μαζί με τα σκυλιά μου. Όταν κλείσουν τα φώτα, θα θελήσω ησυχία. Τη γαλήνη της φύσης».

Η συμφιλίωση με τον εαυτό της
«Είναι περίπου τρία χρόνια και κάτι που τα βρήκα με μένα. Πήρα μαθήματα, έφαγα σφαλιάρα και κατάλαβα ότι πρέπει να με έχω σύμμαχο. Γκρεμίστηκα μερικά σκαλιά, κρατήθηκα όμως. Εκεί κατάλαβα ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου. Έγιναν εσωτερικές διεργασίες μέσα μου. Σε κάθε δεκαετία που αλλάζει μία γυναίκα, όλο και κάτι γίνεται. Στα 30 μου ήμουν ok, στα 40 μου όμως τα έκανα όλα μπάχαλο. Έκανα όλα τα λάθη που θα μπορούσα να κάνω. Όταν πάτησα τα 40, μου βγήκε όλος ο ναρκισσισμός, όλη η ματαιοδοξία, αλλά και το: “Παναγία μου, μεγαλώνω, θα πεθάνω. Έγινα 40 και καταστράφηκα!”. Με το που έκλεισα τα 49 και έγινα 50, είδα το φως το αληθινό. Ηρέμησα. Ξαφνικά κατάλαβα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μέχρι τότε, σκέψου, δεν έλεγα την ηλικία μου. Όλοι ρωτούσαν “πόσο είναι άραγε;”. Κι έγραφαν, ο ένας “45”, ο άλλος “42”, κι ο τάδε “55”. Κρυβόμουν λυσσασμένα, δεν ήθελα να την πω. Στην παρουσίαση του βιβλίου “Έτσι για χάρη σου”, χωρίς καν να με ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι, είπα: “Εγώ τώρα γίνομαι 49 ετών!”. Έμειναν όλοι άφωνοι. Από τότε τη λέω ευθέως και ανοιχτά. Η μόνη λύση στο να τερματιστούν οι φήμες, είναι να πεις την αλήθεια. Βγήκα, την είπα και όλα καλά. Σήμερα, είμαι ευτυχισμένη και ήρεμη».