Δεν είναι πλάκα, δεν είναι μόδα, δεν είναι δακρύβρεχτα κείμενα από «συμπάσχοντες ψυχικώς». Δεν είναι μοντέλα, παρουσιάστριες ή ηθοποιοί που συμμετέχουν σε κενές καμπάνιες.
Δεν είναι ροζ κορδελίτσες κοινωνικής ευθύνης. Δεν είναι καν οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες που εξωραΐζουνε τη πραγματικότητα συλλαμβάνοντας τη στιγμή.
Είναι η μία σου ζωή. Είναι μία καθημερινή εξέταση που γυρνάει τον κόσμο σου ανάποδα. Η έξοδος από το ιατρείο σε μία άλλη πραγματικότητα. Μια σφαλιάρα ξεγυρισμένη που σε πατάει στη γη. Είναι η αίσθηση του χρόνου που αλλάζει. Είναι η διακοπή κάθε επιθυμίας, κάθε μελλοντικού σχεδίου. Είναι η ζωή που συνεχίζει για τους γύρω σου, κι εσύ μένεις θεατής της, ν’ αναρωτιέσαι αν θα ξαναπαίξεις στην ομάδα των ζωντανών
Είναι η ελπίδα και ο μονόδρομος της επιβίωσης. Οι δυνάμεις που δεν ήξερες ότι διέθετες. Είναι η ευθύνη για τη στεναχώρια των αγαπημένων σου και η προσπάθεια να δείξεις ισχυρός. Είναι το σώμα σου που αλλάζει, το πρόσωπο που δεν αναγνωρίζεις στο καθρέφτη. Είναι η περούκα και ότι σου έχει απομείνει από φιλαρέσκεια. Είναι οι πορτοκαλί σταγόνες που κυλούν στο αίμα σου για να σε σώσουν. Και οι νοσοκόμοι που κάνουν τη διαφορά. Είναι οι ουλές που αποτρέπουν. Είναι η ζωή σου πριν και μετά.
Και μετά -αν είσαι τυχερή- ξαναπιάνεις το νήμα. Δειλά. Αργά. Ένα βήμα τη φορά. Γεύεσαι κάθε στιγμή και νιώθεις αποξενωμένη από τους γύρω σου.Προσπαθείς να μεταφέρεις το δίδαγμα και διαπιστώνεις ότι είναι μάταιο.
Έτσι, φορτώνεις και τον καρκίνο σου στις αποσκευές της ζωής σου. Θα σε συνοδεύει για πάντα, έστω κι αν κάποιες στιγμές τον ξεχνάς. Κι αν δεν καταφέρεις να τον κάνεις φίλο, τουλάχιστον πρέπει να τον αποδεχτείς σαν έναν -τρομαχτικό- συνοδοιπόρο.
Όσες έχουμε βιώσει έναν καρκίνο μαστού, ξέρουν καλά τι εννοώ. Όλοι οι άλλοι μην περιμένετε να μάθετε. Ο καρκίνος του μαστού είναι ιάσιμος αν εντοπιστεί νωρίς. Μην επαναπαύεστε μόνο στη τύχη σας. Η πρόληψη είναι το κλειδί… και τα ταξίδια!»
