Γονείς ή παιδιά που παραφέρονται σε δημόσιο χώρο: Πώς θα το χειριστούμε έξυπνα κι αποτελεσματικά

Πώς θα το χειριστούμε αν ενώ βρισκόμαστε κάπου έξω δούμε ένα παιδί να έχει εκνευρισμό ή να παραφέρεται ή όταν ένας γονέας επιπλήττει δημόσια ή χτυπά το παιδί του; Συχνά, εξαιτίας του γεγονότος ότι αισθανόμαστε εξαιρετικά άβολα, η πρώτη μας σκέψη είναι να τρέξουμε μακριά. Είναι όμως αυτή η ιδανική λύση;

Ας το σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά

Ως γονείς, είναι κρίσιμο να προσφέρουμε λίγη βοήθεια, έστω και μέσα από τη συμπόνια που εκφράζουμε στο πρόσωπό του άλλου γονέα. Ας σκεφτούμε πόσο δύσκολη μπορεί να ήταν η μέρα του ή πόσες φορές έχουμε βρεθεί και εμείς οι ίδιοι στη θέση του. Καθένας μας δεν θα ήθελε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, αντί για ένα βλέμμα αποδοκιμασίας;

Για παράδειγμα αν συναντήσουμε έναν γονέα που προσπαθεί να πείσει το παιδί του να βουτήξει στη θάλασσα και διαπιστώσουμε ότι το παιδί πραγματικά αποστρέφεται την ιδέα να μπει στο νερό, μπορούμε να συμβουλέψουμε το γονέα να του δώσει το χρόνο του.

Ξεκινώντας λέγοντας κάτι όπως «Με συγχωρείτε που παρεμβαίνω και συγνώμη αν κάνω λάθος, αλλά το παιδί σας μάλλον δεν έχει όρεξη να βουτήξει αυτή τη στιγμή. Γιατί δεν κάνετε παρέα κάτι άλλο, μέχρι να προκύψει η επιθυμία για κολύμπι;», ίσως βοηθήσουμε τον γονέα που πιέζει το παιδί για τους δικούς του λόγους, να καταλάβει τη σημασία της υπομονής στην σωστή διαπαιδαγώγηση.

Ή αν για παράδειγμα ακούσουμε έναν γονέα να μαλώνει πολύ αυστηρά ένα παιδί το οποίο μόλις λέρωσε τα ρούχα του με φαγητό, ας του υπενθυμίσουμε πως το μικρό του, είναι σίγουρα πιο πολύτιμο από το οποιοδήποτε επίσημο φουστανάκι ή πουκαμισάκι.

Όταν βλέπουμε ένα ζευγάρι παιδιού-γονέα σε μια δύσκολη στιγμή, δεν τους αποστρεφόμαστε με αηδία, αλλά τους πλησιάζουμε με στοργή και ενσυναίσθηση. Εκφράσεις όπως «Φαίνεται πως είχατε μια πολύ κουραστική μέρα» ή «Ξέρω πως έχετε αφιερώσει τη ζωή σας σε αυτό το παιδί και μπορώ καταλάβω τί περνάτε» μας κάνουν αμέσως πιο συμπαθείς και βοηθούν τον γονέα που έχουμε απέναντί μας, να μας ανοίξει την καρδιά του.

Μερικές φορές, ακόμα και ένα ζεστό χαμόγελο μπορεί να πετύχει εξίσου σημαντικά αποτελέσματα. Όταν απευθυνόμαστε στον γονέα ή ακόμα και στο οργισμένο παιδί με ευγένεια, το παιδί ίσως σταματήσει τη φασαρία μόνο και μόνο για να επεξεργαστεί ποιος είναι αυτός ο μυστήριος άνθρωπος που του χαμογελά, δηλαδή εμείς. Αυτό βοηθά στην εκτόνωση της έντασης και την ανακατεύθυνσή της προς ένα νέο αντικείμενο.

Αν πάλι κρίνουμε πιο κατάλληλο να συνδεθούμε με τον γονέα, ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού αρκεί. Όλες οι παραπάνω πρακτικές, είναι σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικές από το να τρέξουμε μακριά από το πρόβλημα και να τιμωρήσουμε τους γονείς ή τα παιδιά με ένα επιτιμητικό βλέμμα. Και μέσα από όλο αυτό, ποιος ξέρει; Ίσως αποκτήσουμε και έναν νέο φίλο.

Πηγή: Psychologytoday