Η απίθανη τεχνική των δελφινιών για να πιάσουν τη λεία τους

Λίγα είναι τα ζώα που χρησιμοποιούν εργαλεία για την τροφή τους. Συνήθως πιάνουν κατευθείαν το θήραμά τους με τα νύχια ή τα δόντια τους.

Πρόσφατα, όμως, δελφίνια εθεάθησαν στην Αυστραλία να παγιδεύουν τα ψάρια σε τεράστια κοχύλια.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πώς αυτά τα δελφίνια έμαθαν να πιάνουν τη λεία τους με αυτόν τον απίθανο τρόπο, χρησιμοποιώντας τα ράμφη τους για να φέρουν στην επιφάνεια της θάλασσας τα κοχύλια και στη συνέχεια να ρίχνουν το ψάρι στο στόμα τους.

«Η μελέτη έδειξε ότι αυτή η συμπεριφορά συλλογής τροφής (το «shelling»), όπου τα δελφίνια παγιδεύουν τα ψάρια-στόχο σε άδεια κοχύλια, μεταδίδεται με την κοινωνική μάθηση ανάμεσα σε στενούς συνεργάτες», αναφέρει η Sonja Wild, που εκπόνησε την έρευνα για το διδακτορικό της στο University of Leeds.

«Αυτό προκαλεί έκπληξη, καθώς τα δελφίνια και οι φάλαινες τείνουν να ακολουθούν τις μητέρες τους όσο αφορά στη συλλογή τροφής», αναφέρει στο CNN.

Οι μητέρες και τα μικρά τους σχηματίζουν συνήθως πολύ στενούς δεσμούς, μένοντας κοντά ο ένας στον άλλον τουλάχιστον για 2 χρόνια, μαθαίνοντας κοινωνικές συμπεριφορές και τεχνικές ταΐσματος.

Τα ευρήματα παρουσίασαν ομοιότητες ανάμεσα στα δελφίνια και τους πιθήκους, που επίσης μαθαίνουν τέτοιες διατροφικές συμπεριφορές από το κοινωνικό τους περιβάλλον.

«Παρά τις διαφορετικές, εξελικτικές τους ιστορίες και περιβάλλοντα, τα δελφίνια και οι πίθηκοι είναι μεγάλα θηλαστικά με υψηλές ικανότητες καινοτομίας και πολιτισμική μετάδοση συμπεριφορών», αναφέρει ο Michael Krützen, διευθυντής του τμήματος ανθρωπολογίας του University of Zurich και συγγραφέας της έρευνας.

Η χρήση του κοχυλιού δεν είναι συνηθισμένη καθώς άλλα δελφίνια χρησιμοποιούν περισσότερο αυτή την τεχνική ενώ άλλα όχι.

Για να δουν πώς έχει μεταδοθεί αυτή η τεχνική από δελφίνι σε δελφίνι, οι ερευνητές έψαξαν για την επίδραση περιβαλλοντικών παραγόντων, τη γενετική προδιάθεση και το κοινωνικό δίκτυο των δελφινιών.

Το μοντέλο που ανέπτυξαν έδειξε ότι τα δελφίνια έμαθαν τη χρήση του κοχυλιού από το κοινωνικό τους γκρουπ και κατέληξαν ότι αυτό μεταδίδεται αρχικά μέσα στην ίδια γενιά, δείχνοντας ότι τα δελφίνια είναι ικανά να μάθουν από τους συνομήλικούς τους και όχι μόνο από τις μητέρες τους.