Από τον Μπάντι μέχρι τον Ντάμερ - Οι serial killers έχουν κυριεύσει τη μικρή οθόνη

Πριν μερικές ημέρες, έκανε πρεμιέρα στο Netflix η μίνι σειρά με τίτλο «Monster: The Jeffrey Dahmer Story» (Τέρας: Η ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ), που περιγράφει τη δράση και τα εγκλήματα του κατά συρροή δολοφόνου και κανίβαλου, Τζέφρι Ντάμερ.

Το αποτέλεσμα; Η φρικιαστική ιστορία του Ντάμερ, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των αγγλόφωνων σειρών με 196,2 εκατ. ώρες παρακολούθησης και είναι ένας από τους δημοφιλέστερους τίτλους της streaming υπηρεσίας. Από τους Ράιαν Μέρφι και Ίαν Μπρέναν, η δραματική σειρά μίας σεζόν απολαμβάνει μια θέση στο Top 10 σε 92 χώρες, που είναι διαθέσιμη η πλατφόρμα.

Δείτε το βίντεο: Τέρας: Η ιστορία του Τζέφρι Ντάμερ

Οι σειρές και τα ντοκιμαντέρ με εγκλήματα που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες μας έχουν γίνει ένα είδος εμμονής σε πολλούς ανθρώπους, κι αυτό δεν είναι κρυφό.

Τι είναι όμως αυτό που μας ελκύει τόσο σε αυτές τις σειρές;

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πολύ διεστραμμένο να παρακολουθούμε με εμμονή αληθινές δολοφονίες, πραγματικών ανθρώπων από την άνεση του καναπέ μας.

Οι ειδικοί ωστόσο υποστηρίζουν, πως αυτή η ικανοποίηση έχει βαθύτερες ρίζες. Όταν παρακολουθούμε αυτές τις εικόνες ενεργοποιούνται τα πιο πρωτόγονα ένστικτά μας: νιώθουμε περιέργεια για το διαφορετικό, φοβόμαστε το τέρας κάτω από το κρεβάτι αλλά θέλουμε και να μάθουμε τι μας διαφοροποιεί από τους δολοφόνους.

Ας τα δούμε όμως πιο αναλυτικά.

1. Μας αρέσει να τρομάζουμε… με ασφάλεια

«Αυτές οι ιστορίες είναι σαν να μας τραβούν μέσα στο δάσος… Μας τρομάζουν πάρα πολύ. Μας κάνουν βόλτα στο σκοτάδι και στο τέλος μας αποκαλύπτουν την αλήθεια και μας επιστρέφουν στο φως. Η δικαιοσύνη αποδίδεται» λέει ο ψυχίατρος Σκοτ Μπον στο InsideEdition.com. Με όλα αυτά ανεβαίνει και η αδρεναλίνη μας, κάτι που μας εθίζει σε τέτοιες καταστάσεις. Ο Μπον το παρομοιάζει με τον ενθουσιασμό που αποκομίζουν τα παιδιά όταν μπαίνουν σε roller coaster ή σε στοιχειωμένα σπίτια στο λούνα παρκ. Φυσικά κανένας τηλεθεατής δεν θα ήθελε να συναντήσει κάποιον serial killer στην πραγματικότητα. Η προσομοίωση όμως του φόβου μέσα σε ένα προστατευμένο, ελεγχόμενο περιβάλλον μας κάνει να θέλουμε να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε τέτοιες σειρές και ντοκιμαντέρ.

2. Μας ιντριγκάρει το κακό παιδί της διπλανής πόρτας

Μερικοί δολοφόνοι είναι τόσο υπεράνω υποψίας που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι έχουν διαπράξει το έγκλημα. Πώς μπορεί αυτό το άτομο να έκανε κάτι τόσο ειδεχθές, αναρωτιούνται οι θεατές. Δεν βγάζει νόημα!

«Μέρος της ανθρώπινης φύσης είναι να μπαίνει στη θέση άλλων καταστάσεων, ακόμα και κακών. Γιατί αν πλησιάσουμε τον άλλο και τον καταλάβουμε τότε ο άλλος παύει να μας φοβίζει. Πάρτε το παράδειγμα του Τεντ Μπάντι: ένας γοητευτικός, χαρισματικός τύπος. Επειδή θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας γίνεται ακόμα πιο τρομακτικός, καθώς δεν μας κολλάει πώς μπορεί να είναι τέτοιο τέρας. Αυτό σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είναι serial killer. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται στο κεφάλι τους, να βρούμε τα κίνητρά τους και τι τους οδήγησε στο φόνο. Γιατί αν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό, τότε θα έχουμε καταλάβει, δηλαδή θα έχουμε πατάξει τον φόβο μας» λέει ο ψυχίατρος Μπον.

3. Θέλουμε να ξέρουμε ότι δεν είμαστε ο δολοφόνος

«Από τότε που ήμασταν παιδιά μας τραβάει η διαμάχη καλού κακού» τονίζει η ψυχίατρος Ελίζαμπεθ Ρούθα, στο Advocate Health Care’s Health Enews. Αυτό που επισημαίνει όμως είναι ότι ενώ ο άνθρωπος μαθαίνει να καταπιέζει τα βίαια ένστικτά του, μέσω της τηλεόρασης έρχεται αντιμέτωπος με αυτά με έναν τρόπο που δεν θα ενοχλήσει ποτέ κανέναν. Με τον ίδιο τρόπο που το κοινό βιώνει τον φόβο μέσω της τηλεόρασης, με τον ίδιο τρόπο βιώνει και τον θυμό ή πιο βίαια συναισθήματα, σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον».

Η Σάρον Πάκερ το πάει ένα βήμα πιο πέρα… Λέει ότι υπάρχει κάτι ακόμα πιο σκοτεινό, που πολλοί δεν θα παραδεχτούν. Μας ανακουφίζει ότι δεν το κάναμε εμείς! Εξηγεί ότι όλοι μας νευριάζουμε κάποια στιγμή. Πολλές φορές λέμε ή έχουμε ακούσει κάποιον να λέει «Θα τον σκοτώσω αυτόν!», ωστόσο ευτυχώς, σχεδόν, κανείς δεν το κάνει. «Όταν όμως το βλέπουμε στην οθόνη υπάρχει ένα είδος αποφόρτισης και ανακούφισης για εμάς. Το έκανε κάποιος άλλος!», συμπληρώνει η γιατρός.

Οι serial killers που «αγαπάει» το κοινό

ανείς δεν αγαπάει έναν δολοφόνο, δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Όπως αναλύσαμε όμως και παραπάνω, ο κόσμος αγαπάει τις αληθινές ιστορίες εγκλημάτων. Κι ενώ κάθε χρόνο, δεκάδες ανατριχιαστικές ιστορίες μεταφέρονται στη μικρή οθόνη, υπάρχουν κάποιοι δολοφόνοι που το κοινό δείχνει μια… περισσότερη συμπάθεια.

Τεντ Μπάντι

Το ντοκιμαντέρ του Netflix «Conversations With a Killer: The Ted Bundy Tapes» που κυκλοφόρησε πριν τρία χρόνια, τράβηξε αμέσως την προσοχή του κόσμου, επειδή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Πρόκεται για μια σειρά ντοκιμαντέρ που έριξε για πρώτη φορά φως στο διεστραμμένο μυαλό του διαβόητου κατά συρροή δολοφόνου Τεντ Μπάντι και, μέσα από αποκλειστικές, ακυκλοφόρητες συνεντεύξεις του ίδιου του «Τζακ του Αντεροβγάλτη» της Αμερικής, κατάφερε να συγκλονίσει με έναν μοναδικό, αλλά και εφιαλτικό τρόπο.

Η φρικιαστική αληθινή ιστορία εστίασε σε έναν άντρα, ο οποίος με την προσωπικότητα, την καλή εμφάνιση και τη συμπεριφορά του δεν ταίριαξε στο στερεότυπο του κατά συρροή δολοφόνου, αλλά κατάφερε να περάσει απαρατήρητος κακοποιώντας σεξουαλικά και μέχρι θανάτου περισσότερες από 30 γυναίκες, πριν να συλληφθεί το 1978. Κατά την περίοδο της εκδίκασης της υπόθεσής του, ο Μπάντι δέχτηκε εντυπωσιακό θαυμασμό από τις γυναίκες της Αμερικής, γεγονός που έκανε τα αποτρόπαια εγκλήματά του ακόμη πιο αποκρουστικά, σε μια εποχή μάλιστα που χαρακτηριζόταν από τη λογική του «όλα είναι δυνατά».

Δείτε το βίντεο: Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes

Ντένις Νίλσεν

Ο ηθοποιός Ντέιβιντ Τέναντ ανέλαβε τον πιο ανατριχιαστικό ρόλο της τηλεοπτικής του καριέρας, όταν υποδύθηκε τον χειρότερο serial της Βρετανίας, Ντένις Νίλσεν, στη σειρά Des του δικτύου ITV.

Ο Νίλσεν σκότωσε στο Λονδίνο 15 ομοφυλόφιλους από το 1978 μέχρι το 1983. Γνώριζε τα θύματά του σε μπαρ ή τυχαία στον δρόμο και μόλις κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους, τους προσκαλούσε στο σπίτι του, τους σκότωνε και ασελγούσε στα νεκρά σώματά τους. Αργότερα, τα διαμέλιζε και τα πετούσε στη λεκάνη της τουαλέτας.

Οι αποτρόπαιες πράξεις του έγιναν γνωστές όταν οι ένοικοι της πολυκατοικίας που έμενε, κάλεσαν ένα συνεργείο για να καθαρίσει τους σωλήνες αποχέτευσης που είχαν φράξει. Οι υπάλληλοι εντόπισαν ότι στους σωλήνες είχε κολλήσει μια μάζα ανθρώπινης σάρκας και οργάνων και κάλεσαν αμέσως την αστυνομία. Ένας αστυνομικός χτύπησε την πόρτα του Nίλσεν και με το που την άνοιξε ήρθε από το σπίτι μια αποκρουστική μυρωδιά. Οι αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως στη συνέχεια, μαζί με την ομολογία του Νίλσεν συγκλόνισαν ολόκληρο τον κόσμο.

Δείτε το βίντεο: The Making Of Des | Behind The Scenes with David Tennant, Daniel Mays & Jason Watkins

Πίτερ Σάτκλιφ

Για πέντε χρόνια, ανάμεσα στο 1975 και το 1980, οι φόνοι του «Αντεροβγάλτη του Γιόρκσαϊρ έκαναν τις γυναίκες της βόρειας Αγγλίας να ζουν με τον φόβο. Ήταν μια εποχή εθνικής υστερίας. 13 γυναίκες δολοφονήθηκαν, ενώ η αστυνομία έμοιαζε ανίκανη να πιάσει τον φονιά. Κανείς δεν αισθανόταν ασφαλής και όλοι οι άντρες ήταν ύποπτοι.

Καταγράφοντας τις εκπλήξεις και τις ανατροπές του μεγαλύτερου ανθρωποκυνηγητού στην ιστορία της αστυνομίας της Βρετανίας, η σειρά «The Ripper» ξυπνά μνήμες επανεξετάζοντας τα εγκλήματα που συνέβησαν στην Αγγλία στα τέλη της δεκαετίας του '70: σε μια εποχή που χαρακτηριζόταν από ριζικές αλλαγές, αποβιομηχανοποίηση, φτώχεια, αρρενωπότητα και μισογυνισμό, τα οποία όλα μαζί κατέστησαν αδύνατη τη σύλληψη του Αντεροβγάλτη για τόσο πολύ καιρό.

Δείτε το βίντεο: The Ripper

Σαρλ Σομπράζ

Ο Γάλλος ινδικής καταγωγής Σαρλ Σομπράζ, γεννήθηκε το 1944 και σκότωνε δυτικούς τουρίστες στη Νοτιοανατολική Ασία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Καταδικάστηκε και φυλακίστηκε στην Ινδία για τη δολοφονία πολλών ανθρώπων, κυρίως χίπις της εποχής που πήγαιναν στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας για διακοπές.

Μετά την αποφυλάκισή του, πήγε στο Παρίσι όπου έγινε διάσημος, ωστόσο επέστρεψε στο Νεπάλ όπου συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Το παρατσούκλι του ήταν serpent, δηλαδή φίδι, λόγω της ικανότητάς του να ελίσσεται και να ξεφεύγει. Ήταν καλλιεργημένος και πολύ πονηρός και εκτιμάται ότι σκότωνε, επειδή απολάμβανε το κυνηγητό και την περιπέτεια. H μίνι σειρά «The Serpent» του Netflix είχε παρουσιάσει την παραμικρή λεπτομέρεια της ιστορίας του Σομπράζ.

Δείτε το βίντεο: Το ερπετό

Ρίτσαρντ Ραμίρες

Το Netflix εμπλουτίζει συνεχώς την πλατφόρμα του με ιστορίες που βασίζονται σε αληθινά εγκλήματα και πριν έναν χρόνο, το ντοκιμαντέρ Night Stalker: The Hunt For a Serial Killer (Netflix Night Stalker: Το Κυνήγι ενός Κατά Συρροή Δολοφόνου), είχε κερδίσει τις εντυπώσεις.

Το ντοκιμαντέρ αφηγήθηκε την καθηλωτική ιστορία της καταδίωξης και της σύλληψης του Ρίτσαρντ Ραμίρες, ενός από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους στην αμερικανική ιστορία.

Το καλοκαίρι του 1984, μια σειρά δολοφονιών και σεξουαλικών κακοποιήσεων, έμοιαζαν αρχικά ασύνδετες. Τα θύματα ήταν άντρες, γυναίκες και παιδιά. Οι ηλικίες τους ήταν μεταξύ 6 και 82 ετών. Έμεναν σε διαφορετικές γειτονιές και προέρχονταν από διαφορετικά φυλετικά περιβάλλοντα και κοινωνικοοικονομικά επίπεδα.

Με εχθρό τον χρόνο, ο νεαρός ντετέκτιβ Γκιλ Καρίλο από το γραφείο του σερίφη της κομητείας του Λος Άντζελες και ο θρυλικός ερευνητής ανθρωποκτονιών Φρανκ Σαλέρνο προσπαθούν να σταματήσουν αυτό το νυχτόβιο τέρας. Καθώς δούλευαν ακούραστα για να λύσουν την υπόθεση, τα ΜΜΕ ακολουθούσαν τα ίχνη τους και επικράτησε πανικός στην Καλιφόρνια.

O Ραμίρες συνελήφθη από την αστυνομία στις 31 Αυγούστου του 1985, δικάστηκε για 13 δολοφονίες, 5 απόπειρες δολοφονιών, 11 βιασμούς και 14 διαρρήξεις. Η δίκη κράτησε 3 χρόνια και καταδικάστηκε σε θάνατο τον Νοέμβριο του 1989. Παρέμεινε μελλοθάνατος για περισσότερα από 23 χρόνια και τελικά πέθανε από καρκίνο των λεμφαδένων στις 7 Ιουνίου του 2013 στην κρατική φυλακή San Quentin State Prison της Καλιφόρνια.

Δείτε το βίντεο: Night Stalker: The Hunt For a Serial Killer

Τζον Γουέιν Γκέισι

Ο κατά συρροή δολοφόνος Τζον Γουέιν Γκέισι ήταν επίδοξος πολιτικός, αγαπημένος εργολάβος της περιοχής και κλόουν μερικής απασχόλησης, ο οποίος δολοφόνησε 33 νεαρούς άνδρες μεταξύ του 1972 και του 1976. Η πλειοψηφία των θυμάτων του βρέθηκαν θαμμένα κάτω από το σπίτι του, στα ήσυχα βορειοδυτικά προάστια του Σικάγου.

Πενήντα χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να ταυτοποιήσουν όλα τα θύματά του μέσω DNA, αλλά χάρη σε 60 ώρες ηχητικού υλικού που ήρθαν στο φως μεταξύ του Γκέισι και της ομάδας υπεράσπισης του, έχουμε μια νέα προοπτική για τη ναρκισσιστική νοοτροπία του δολοφόνου και μια βαθύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο παρέμενε για τόσο καιρό ατιμώρητος.

Το ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων «Conversations with a Killer: The John Wayne Gacy Tapes» του Netflix, περιλαμβάνει επίσης νέες συνεντεύξεις με βασικούς εμπλεκόμενους –μερικοί από τους οποίους δεν έχουν ξαναμιλήσει ποτέ, συμπεριλαμβανομένης της συγκλονιστικής μαρτυρίας ενός από τους επιζώντες του Γκέισι– ενώ όλοι αναζητούν απαντήσεις σε μια κρίσιμη ερώτηση: πώς κατάφερε ένα δημόσιο πρόσωπο όπως ο Γκέισι να τη βγάλει καθαρή για τόσο καιρό;

Δείτε το βίντεο: Conversations with a Killer: The John Wayne Gacy Tapes

Tζέφρι Ντάμερ

Το Netflix μετά την τεράστια επιτυχία της μίνι σειράς «Monster: The Jeffrey Dahmer Story», έδωσε παραπάνω «τροφή» στους συνδρομητές της πλατφόρμας, προσφέροντας και ένα ντοκιμαντέρ (Συζήτηση με έναν Δολοφόνο: Τζέφρι Ντάμερ) για τη δράση του κανίβαλου του Μιλγούοκι για να… εμπεδώσουν τα αποτρόπαια εγκλήματά του.

Μεταξύ του 1978 και του 1991, ο Τζέφρι Ντάμερ αφαίρεσε με φρικιαστικό τρόπο τις ζωές δεκαεπτά αθώων θυμάτων. Η μίνι σειρά αποκαλύπτει αυτά τα αδίστακτα εγκλήματα, με επίκεντρο τα θύματα και τις κοινότητές τους που επηρεάζονται από τον συστημικό ρατσισμό και τις θεσμικές αποτυχίες της αστυνομίας, οι οποίες επέτρεψαν σε έναν από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους της Αμερικής να συνεχίσει τα στυγερά του εγκλήματα σε κοινή θέα για πάνω από μια δεκαετία.

Δείτε το βίντεο: Conversations with a Killer: The Jeffrey Dahmer Tapes

Πηγή: protothema.gr - Άννα Νταλαρή