Έχουν νόημα τα ηλεκτρικά φορτηγά;

Πριν από λίγες ημέρες και με καθυστέρηση που ξεπέρασε τα 3(!) χρόνια η Tesla παρέδωσε το πρώτο Semi, έτσι ονομάζει τον ηλεκτροκίνητο τράκτορά της.

Ο οποίος σύμφωνα με τα λεγόμενα της εταιρεία θα είναι διαθέσιμος με δύο επίπεδα αυτονομίας, στα 480 (300 μίλια) και τα 800 χιλιόμετρα (500 μίλια) αντίστοιχα. Αν συνυπολογίσει κανείς πως με πλήρες φορτίο και πάντα σύμφωνα με την Tesla η κατανάλωση δεν θα ξεπερνά τις 2 kWh ανά μίλι οι μπαταρίες -η αμερικάνικη εταιρεία δεν ανακοινώνει επίσημα στοιχεία- θα πρέπει να είναι πραγματικά τεράστιες.

Γύρω στις 1.000 kWh για την κορυφαία έκδοση κάτι που σημαίνει αυξημένο κόστος, ανάγκη και για ειδικές υποδομές φόρτισης μιας και τα φορτηγά δεν μπορούν να μένουν ακινητοποιημένα για πολλές ώρες, αλλά και πολύ μεγάλο βάρος.

Που με τη σειρά του μειώνει το ωφέλιμο φορτίο και αυξάνει το κόστος μεταφοράς, με αποτέλεσμα η ηλεκτροκίνηση τελικά να απέχει πολύ από το να μπορεί να θεωρηθεί μια καλή προοπτική για τα βαρέα οχήματα.

Αυτό με τη σειρά του δίνει πόντους στην τεχνολογία των ενεργειακών κυψελών με καύσιμο το υδρογόνο. Εδώ έχουμε παραγωγή ενέργειας απευθείας στο όχημα σε συνδυασμό με μηδενικές εκπομπές ρύπων, ενώ το μόνο ζήτημα που υπάρχει είναι οι υποδομές και το δίκτυο τροφοδοσίας με το ομολογουμένως δύσκολο στο χειρισμό του υδρογόνο.

Αν αυτό λυθεί, τότε μάλλον θα δούμε την καθιέρωση της συγκεκριμένης τεχνολογίας στα βαρέα οχήματα.