Από το Critterposting στον Αίσωπο

Η λέξη «critter» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 19ου αιώνα, ως αργκό ή αστείο για τη λέξη «creature». Και σήμερα ανοίγει ο μαγικός κόσμος του «Critterposting» στα social media.

Το Critter-posting ή Critterposting είναι μια τάση στα μιμίδια που χρησιμοποιεί εικονογραφήσεις παιδικών ιστοριών με μικρά ζώα (τα critters είπαμε). Τέτοια μιμίδια περιλαμβάνουν εικονογραφήσεις από το βιβλίο Frog and Toad (γραμμένο και εικονογραφημένο από τον Arnold Lobel), από βιβλία της Beatrix Potter, από το φινλανδικό καρτούν Moomin και άλλα τέτοια παιδικά βιβλία που συνήθως περιλαμβάνουν ιστορίες για ζώα του δάσους. Συχνά χρησιμοποιούν τη γραμματοσειρά Whisper για το κείμενο. Καθώς επίσης και ντεκόρ τύπου cottagecore. Άλλη μία άγνωστη λέξη για μας που δεν είμαστε Ζers. Το Cottagecore περιγράφεται ως υποκουλτούρα της Γενιάς Z και παρουσιάζει μια εξιδανικευμένη αγροτική ζωή. Άρχισε ν' αναπτύσσεται από το 2010 αλλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας έφτασε στο απόγειό του καθώς περιγράφει την απόδραση από τη ζωή της πόλης και άρα από το άγχος. Οι New York Times το περιέγραψαν το φαινόμενο ως αντίδραση στη φασαρία του πολιτισμού και της ζωής στις μητροπόλεις. Ο Guardian περιέγραψε το cottagecore ως οπτικό κίνημα και τρόπο ζωής που έχει σχεδιαστεί για να φωτίσει την πλήρη ομορφιά της υπαίθρου. Τονίζει την απλότητα και την απαλή γαλήνη της βουκολικής ζωής ως απόδραση από τους κινδύνους του σύγχρονου κόσμου. Είναι τάση και στη μόδα φυσικά όπως και τάση στη διακόσμηση. Το 'χουμε; Καρό τραπεζομαντηλάκι και ψάθινη καρεκλίτσα και οπωσδήποτε καπέλο με κορδέλα που ανεμίζει.

Η Rebecca Jennings σημειώνει στο Vox: «Υπήρχε ειρωνεία στο cottagecore, όπως υπάρχει ειρωνεία στο critterposting. Ήταν ειρωνικό το γεγονός ότι το να είμαστε εγκλωβισμένοι κατά τη διάρκεια του lockdown έκανε πολλούς από εμάς να νοσταλγούμε μια ζωή χωρίς φορητούς υπολογιστές και χωρίς κινητά τηλέφωνα, αλλά όλη αυτή η νοσταλγία πραγματοποιήθηκε κοιτάζοντας μια οθόνη, και είναι ειρωνικό το γεγονός ότι για να νιώσουμε περισσότερο σαν άνθρωποι φανταζόμαστε τους εαυτούς μας σαν μικρά τριχωτά ζωάκια. Η ταύτιση με τα ζώα είναι κληρονομιά των πρώτων mainstream μιμιδίων που έδειχναν μια εικόνα ενός ζώου και κείμενο στο πάνω και στο κάτω μέρος, συνήθως με γραμματοσειρά Impact. Ήταν η πρώτη επαφή μιας ολόκληρης γενιάς με το χιούμορ του διαδικτύου. Τώρα, φαίνεται ότι αυτή η ταύτιση έχει στραφεί προς το αιθέριο και το σουρεαλιστικό: Είμαστε νεράιδες ή άγγελοι».

Σας φαίνονται περίεργα όλα αυτά, ε; Στα δικά μας παιδάκια δεν διαβάσαμε βιβλία με λαγουδάκια να κάνουν πάρτι τσαγιού γιατί εμείς δεν πίνουμε τσάι, πολύ απλά. Όμως!

Όμως έχουμε τους μύθους του Αισώπου όπου εκεί τα ζώα μιλούν, σκέφτονται και δρουν ως άνθρωποι. Και δεν σταματάμε εδώ. Έχουμε και την Αρκαδία, μια ουτοπία ποιμενισμού και αρμονίας με τη φύση. Το όνομα προέρχεται από την περιοχή αλλά εξελίχθηκε σε ποιητική έννοια που εκφράζει ένα ειδυλλιακό όραμα της υπαίθρου.

Ωστόσο το Critterposting έχει και μια άλλη πτυχή. Χαιρετίζεται ως ηδονιστικό σύμβολο της αντι-εργασίας και του anti-hustle, της αμερικανικής κουλτούρας της υπερκόπωσης. «Κανείς δεν θέλει πια να δουλεύει», δήλωσε η απογοητευμένη δισεκατομμυριούχος Κιμ Καρντάσιαν τον Μάρτιο του 2022 σε συνέντευξή της στο Variety. «Ίσως θα το θέλαμε, αν η δουλειά ήταν, ας πούμε, να ετοιμάζεις μια τσαγιέρα για τα πλάσματα του δάσους σε ένα δεντρόσπιτο», ανταπάντησε έναν χρόνο αργότερα το αμερικανικό Vox. Όπως το έθεσε πρόσφατα η δημοσιογράφος Κέλσι Γουίκμαν στο Buzzfeed: «Το διαδίκτυο έχει εμμονή με το να μην εργάζεται, και ειλικρινά, καιρός ήταν. Ο λόγος: ο συνδυασμός της πανδημίας, της μεγάλης παραίτησης και της οικολογικής κρίσης μας έχουν ωθήσει στην εποχή της «sleepytime girlfriend». Εν ολίγοις φαρδιά πουλόβερ, τσάι από βότανα σε κούπες στολισμένες με αγριολούλουδα, μπισκότα σοκολάτας και πλέξιμο σ' ένα cottagecore σκηνικό.

Εμπρός λοιπόν να κάνουμε τον τζίτζικα μιμίδιο!