Μονόδρομος ο τερματισμός του πολέμου ή high way η άνοδος της ακροδεξιάς

Το νέο αφήγημα της ηγέτιδας δύναμης του δυτικού κόσμου, ήτοι των ΗΠΑ, όπως εκφράστηκε από στελέχη της νέας αμερικανικής κυβέρνησης (Έλον Μασκ), είναι ότι «η Ρωσία ξεπέρασε τα όρια πριν από τρία χρόνια (σσ. εισβολή την Ουκρανία), αλλά τώρα η ουκρανική κυβέρνηση έχει ξεπεράσει τα όρια. Οι ατελείωτες θυσίες στα χαρακώματα είναι λάθος και όποιος συνεχίζει να το προωθεί στερείται τόσο ενσυναίσθησης όσο και λογικής».

Ανεξάρτητα από την άποψη του καθενός για το Ουκρανικό, οι ΗΠΑ έχουν απόλυτο δίκαιο όταν λένε ότι ο πόλεμος πρέπει και θα τερματιστεί. Αν και ο ρόλος που διαδραμάτισαν οι ΗΠΑ στο Ουκρανικό (στήριξη και προώθηση του πολέμου) είναι βρόμικος, εντούτοις, η νέα αμερικανική διοίκηση έχει καταφέρει να πείσει ότι ο συγκεκριμένος πόλεμος δεν είναι βιώσιμος για τα συμφέροντα κανενός.

Οι ΗΠΑ έχουν δίκαιο για την ανάγκη τερματισμού ενός πολέμου που δεν έπρεπε να αρχίσει ποτέ, αλλά οι όποιες διαφορές θα έπρεπε να είχαν επιλυθεί ειρηνικά. Το ζήτημα όμως είναι ότι η ΕΕ αλλά και ευρύτερα η γηραιά ήπειρος έπεσαν στην παγίδα του πολέμου «μέχρι τέλους» με τη Ρωσία. Μια παγίδα, την οποία έστησαν (ίσως και χωρίς υστεροβουλία) οι ΗΠΑ, οι οποίες σήμερα άλλαξαν στάση, εγκλωβίζοντας την Ευρώπη μέσα στα αδύνατα αμυντικά τους τείχη. Οι Βρυξέλλες όχι μόνο έμειναν εκτεθειμένες απέναντι στη Ρωσία, αλλά πλέον οι δυτικές κοινωνίες στρέφονται προς τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες τάσσονται υπέρ του άμεσου τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία. Οι εν λόγω ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις καταφέρνουν, με τη στάση τους, να κεφαλαιοποιούν κέρδη, προσελκύοντας Ευρωπαίους ψηφοφόρους, οι οποίοι κουράστηκαν, από τη μια, να πεινάνε και να κρυώνουν και, από την άλλη, να βλέπουν τα δισεκατομμύριά τους να πηγαίνουν στην Ουκρανία, η οποία έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, αλλά έτερον εκάτερον (έτσι λειτουργεί το διεθνές… δίκαιο).

Ο τερματισμός του πολέμου είναι μονόδρομος και δυστυχώς όχι υπέρ της Ουκρανίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απορρύθμιση του διεθνούς δικαίου. Διότι έτσι λειτουργεί το δήθεν διεθνές δίκαιο, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Εκείνο που υπάρχει είναι οι διεθνείς διευθετήσεις μεταξύ των ισχυρών διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων.