Σε ευχαριστούμε, Κώστα Σημίτη

Σαν λαός έχουμε πολλά κακά. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύει η ιστορία μας και η κατάντια μας. Ως επί το πλείστον ανιστόρητοι, μυθοπλάστες, εμμονικοί και αγνώμονες. Αυτό όμως που πίστευα, είναι ότι κάπου στο βάθος, ίσως σε μεγάλο βάθος, διατηρούμε ένα στοιχειώδες επίπεδο ηθικής.

Δυστυχώς, μετά τον θάνατο του Κώστα Σημίτη, χάσαμε και αυτό το θετικό. Πριν καν ταφεί, οι γνωστοί μασκαράδες, πολιτικοί, ψευδοαναλυτές και ψευδοπατριώτες άρχισαν να τον επικρίνουν χωρίς αιδώ και συναίσθηση του τι λένε.

Δεν πίστεψα ποτέ και δεν πιστεύω στη ρήση, «Ο αποθανών δεδικαίωται». Η κριτική είναι θεμιτή και ίσως επιβεβλημένη, ανεξάρτητα αν κάποιος έφυγε από τη ζωή, όταν οι πράξεις ή οι παραλείψεις του επηρεάζουν την πορεία και το μέλλον ενός λαού.

Αυτό όμως που είναι ανεπίτρεπτο, είναι το να επικρίνεις κάποιον νεκρό λίγες ώρες μετά τον θάνατό του και πριν την ταφή του, όπως συμβαίνει τις τελευταίες μέρες με τον Κώστα Σημίτη. Αυτό δεν είναι κριτική αλλά ανηθικότητα, αίσχος, ντροπή και ό,τι άλλο υπάρχει στην πλούσια ελληνική γλώσσα, συνώνυμο της ανηθικότητας.

Κυρίως εδώ στην Κύπρο θα έπρεπε να τρέφουμε διπλό σεβασμό στον Κώστα Σημίτη. Στον άνθρωπο που μαζί με τον Γλαύκο Κληρίδη ενέταξαν την Κύπρο στην ενωμένη Ευρώπη. Ας σκεφτούν αυτοί οι τσαρλατάνοι της δημοσιογραφίας σε τι κατάσταση θα ήταν σήμερα η Κύπρος αν δεν ήταν μέλος της ενωμένης Ευρώπης.

Δεν έχω ασχοληθεί επισταμένα με τις πράξεις του ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος, αναφορικά με την εσωτερική διακυβέρνηση, και για αυτό δεν μπορώ να έχω αναλυτική άποψη, αλλά σαν Έλληνας της Κύπρου του χρωστώ και πάντα θα του χρωστώ ευγνωμοσύνη. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ήταν αυτός που ενέταξε την Ελλάδα στη Ζώνη του Ευρώ.

Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς. Το πρόβλημα που έχουν πολλοί στην Κύπρο με τον εκλιπόντα και δεν σεβάστηκαν ούτε τον νεκρό και άταφο πρώην Πρωθυπουργό, είναι η σαφής του τοποθέτηση υπέρ του σχεδίου Ανάν το 2004. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις φτηνές δικαιολογίες. Αν γκρίζαρε το Αιγαίο με τη συμφωνία των Ιμίων ή όχι, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι φωστήρες, ολίγον τους ενδιαφέρει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, και για αυτό τον επικρίνουν, είναι το ότι ήταν ο πολιτικός του ρεαλισμού και των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ας μην ξεχνούμε ότι ήταν ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας του Ελσίνκι, τον Δεκέμβριο του 1999, που αν δεν την τορπίλιζε ο Κώστας Καραμανλής, ίσως Ελλάδα και Κύπρος να είχαν καλύτερη πορεία.

Αυτό όμως που εκπλήσσει περισσότερο είναι το ότι η ασέβεια προς έναν νεκρό, αμέσως μετά την αγγελία του θανάτου του, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει σε Ελλάδα και Κύπρο. Με παρόμοια αίσχη συμπεριφέρθηκαν, οι γνωστοί κύκλοι, αμέσως μετά την αγγελία του θανάτου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Άλλος ένας οραματιστής για έναν δυνατό Ελληνισμό που επικρίθηκε και ζωντανός αλλά και μόλις ξεψύχησε.

Το ήθος και η σωστή ανατροφή, σε δύσκολες στιγμές, όπως στην αγγελία του θανάτου κάποιου, δεν είναι γνώρισμα όλων όσων ασχολούνται με τα κοινά. Μια περιδιάβαση στα ΜΚΔ αποδεικνύει αυτήν τη θλιβερή διαπίστωση. Αρκεί κανείς να συγκρίνει τις αναρτήσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ντόρας Μπακογιάννη με αυτήν του Αντώνη Σαμαρά. Ήθος με ειλικρινή συλλυπητήρια από τη μια, υπονοούμενα και κακεντρέχεια από την άλλη. «Πολέμιο της παράταξής μας» τον χαρακτήρισε ο πρώην Πρωθυπουργός, και ευτυχώς πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς. Πλήρως ασυνάρτητος ο κύριος Σαμαράς. Φαίνεται ότι λόγω της μεγάλης του «θλίψης» για τον θάνατο του Κώστα Σημίτη, ξέχασε ότι έχει εκδιωχθεί κακήν κακώς από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και η πολιτική του πορεία αποδεικνύει ότι αυτός ήταν ένας από τους κυριότερους πολέμιους της παράταξης, που τώρα την αποκαλεί, «παράταξή μας», χωρίς να είναι καν μέλος.

Ο Ευρωπαίος Κώστας Σημίτης, ο άνθρωπός που στις Βρυξέλλες θεωρείτο αξιόπιστος, στην Κύπρο τον χαρακτηρίζαμε «Αμετανόητο και ασεβή». Όλοι θυμόμαστε τις θύελλες που ξεσήκωσε με την ειλικρινή του ομιλία στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη, που διοργανώθηκε από το ινστιτούτο «Γλαύκος Κληρίδης» το 2019 με κύριο ομιλητή τον εκλιπόντα Πρωθυπουργό. «Αμετανόητος, παρά την παταγώδη αποτυχία της εκτίμησής του, και ασεβής προς τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων, εμφανίστηκε ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, ο οποίος σε ομιλία του στην Κύπρο άφησε να νοηθεί πως ο κυπριακός λαός διέπραξε λάθος όταν το 2004 καταψήφισε το Σχέδιο Ανάν. Δεκαπέντε χρόνια μετά, η ορθότητα του ΟΧΙ επιβεβαιώνεται, παρά τις «μικρασιατικές καταστροφές» που προέβλεπαν κάποιοι», είχε αναφέρει τότε το ΔΗΚΟ για την ομιλία του Κώστα Σημίτη στην εκδήλωση τιμής για τον Γλαύκο Κληρίδη.

Σαν Έλληνες της Κύπρου, της πολύπαθης και ταλαιπωρημένης πατρίδας, θα έπρεπε τα αντανακλαστικά μας να ήσαν σε εγρήγορση και να μπορούμε να διαχωρίσουμε τους Έλληνες πολιτικούς της δημαγωγίας, των μεγάλων λόγων και των κούφιων συνθημάτων από αυτούς των σοβαρών θέσεων και των σωστών πολιτικών χειρισμών. Να διαχωρίσουμε αυτούς των αορίστων «Θα» από αυτούς των χειροπιαστών έργων. Ο Κώστας Σημίτης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και για αυτό δεν εκτιμήθηκε το τεράστιο έργο του. Είμαστε, δυστυχώς, εθισμένοι στους Σαμαράδες, στους Παυλόπουλους και στους Κοτζιάδες.

Είναι καιρός να σταματήσουμε το εθνικό σπορ που λέγεται υποκρισία και αγνωμοσύνη. Ό,τι και να πείτε κύριοι της προχειρότητας και των αστήρικτων επιχειρημάτων. Όση ασέβεια και να δείξετε στον εκλιπόντα πρώην Πρωθυπουργό, ένα πράγμα, δυστυχώς για σας, δεν αλλάζει: Όταν κομπάζετε για την ιδιότητα της Κύπρου ως κράτος μέλος της ενωμένης Ευρώπης και όταν ταξιδεύετε ως Ευρωπαίοι πολίτες, όλα αυτά φέρουν τη σφραγίδα του Κώστα Σημίτη. Όσο και να τον επικρίνεται, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν δική του επιτυχία και όραμα. Όλα τα άλλα είναι κουβέντες για αγρίους, γιατί σαν άγριοι και ανθρωποφάγοι συμπεριφέρεστε όταν βρίζετε έναν άνθρωπο που σήμερα τελείται η κηδεία του. Το μόνο που έχω να πω είναι ντροπή σας.

Ντροπή στους Κύπριους και Ελλαδίτες που τόλμησαν και αρχίσαν να επικρίνουν έναν άνθρωπο αμέσως με την αγγελία του θανάτου του.

Ως ένδειξη τιμής προς τον εκλιπόντα πρώην Πρωθυπουργό, παραθέτω πιο κάτω ένα μικρό απόσπασμα από την προφητική του ομιλία στην εκδήλωση του Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης».

«Αν και ανήκαμε σε διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις, το στοιχείο αυτό ουδόλως επέδρασε αρνητικά στις σχέσεις μας. Συνεργαστήκαμε γόνιμα και παραγωγικά, φιλικά και ανθρώπινα, με σεβασμό και εκτίμηση ο ένας για τον άλλο με γνώμονα το κοινό συμφέρον Κύπρου και Ελλάδος. Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν άνθρωπος με πολιτικό ήθος, διεκδικητικότητα, ρεαλισμό, που είχε δύο κύριους στόχους, να λύσει το Κυπριακό και να εντάξει την Κύπρο στην ΕΕ. Το δεύτερο το πέτυχε, αλλά για το πρώτο, η λήξη της θητείας του ανέκοψε εκείνη τη δυναμική για λύση του Κυπριακού. Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα που δεν θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα εάν δεν υπήρχε αυτή η στενή συνεργασία Αθηνών - Λευκωσίας στην πράξη, με όραμα και στόχους. Ο Γλαύκος Κληρίδης κέρδισε αμέσως την εμπιστοσύνη μου και δεν ένιωθα, όπως συνέβη με άλλους Κύπριους ηγέτες, ότι ανήκα σε άλλη χώρα».

Αιωνία σου η μνήμη, πρώην Πρωθυπουργέ Κώστα Σημίτη, και σε ευχαριστούμε για το τι πρόσφερες στη μικρή μας πατρίδα.