2025

Κλείνει το 2024. Σε αυτό το άρθρο δεν έχω σκοπό να κάνω ανασκόπηση του τι συνέβη και του τι ζήσαμε στη χώρα μας. Κρατήστε, μόνον, ότι η Κύπρος και το 2024 υπήρξε η χώρα των χαμένων ευκαιριών. Κάποιος βέβαια μπορεί να επιχειρηματολογήσει ότι ιστορικά η Κύπρος είναι μια χώρα χαμένων ευκαιριών. Λίγοι όμως θα αναφερθούν στις αιτίες όλων αυτών των χαμένων ευκαιριών. Οι χαμένες ευκαιρίες σε αυτή την χώρα οφείλονται στους ηγέτες της που αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων! Ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν αποτελεί εξαίρεση και, όπως διαφαίνεται με τα δείγματα γραφής του εδώ και δυο χρόνια, θα συνεχίσει στην ίδια γραμμή με τους προκάτοχους του. «Old habits die hard», λένε και οι Αμερικάνοι. Έχει συνηθίσει σε αυτές τις πρακτικές. Είναι ασφαλής, δεν χρειάζεται να ξεβολευτεί και παράλληλα θεωρεί ότι συνεχίζει να καλλιεργεί στην κοινωνία την ψευδαίσθηση σταθερότητας. Εξάλλου, είναι εντελώς ανυπόφορο για τον Χριστοδουλίδη να αναλάβει σε πρακτικό επίπεδο σοβαρές ευθύνες για να έχει η Κύπρος ένα καλύτερο μέλλον.

Κλείνει το 2024. Δεν θέλω να καταγράψω τίποτα άλλο που να αφορά τη χώρα και τη διακυβέρνησή της.

Τελειώνει λοιπόν η χρονιά. Και όταν τελειώνει κάτι, συνειρμικά το μυαλό μας δημιουργεί την αίσθηση ενός νέου ξεκινήματος. Οπόταν λίγο πολύ άθελά μας μπαίνουμε σε μια διαδικασία να σκεφτόμαστε ότι το 2025 είναι ευκαιρία για μια νέα αρχή, για έναν νέο στόχο, ένα νέο όραμα, κάτι καινούργιο. Δημιουργείται παράλληλα και μια ελπίδα, ένα συναίσθημα κάπως πιο θετικό, ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, καλύτερες στιγμές, κάτι τέλος πάντων καλύτερο. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό! Ίσα ίσα θεωρώ ότι είναι ευκαιρία ο καθένας από εμάς να κάνει τη δική του ενδοσκόπηση, να κοιτάξει ποια ήταν τα μαθήματα που πήρε το 2024 και να σκεφτεί πώς θέλει να αξιοποιήσει αυτά τα μαθήματα το 2025 και τι άλλο θα του ήταν σημαντικό να πετύχει με τον εαυτό του.

Διαβάζω τα αποτελέσματα μιας διαχρονικής έρευνας του Πανεπιστημίου του Harvard. Τα ευρήματα της έρευνας αφορούν τους παράγοντες που συμβάλλουν σε μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή! Οι ερευνητές έχουν παρακολουθήσει και εξακολουθούν να παρακολουθούν την εξέλιξη εκατοντάδων αντρών και γυναικών κατά τη διάρκεια όλης τους της ζωής. Η έρευνα ξεκίνησε το 1938 και οι συμμετέχοντές της προέρχονται από όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα.

Το πιο σημαντικό εύρημα της έρευνας και που θεωρείται το κλειδί για μια ευτυχισμένη, ικανοποιητική και συνολικά υγιέστερη ζωή είναι οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Τόσο οι ουσιαστικές και μακροχρόνιες όσο και οι πιο χαλαρές σχέσεις. Οι σχέσεις εδώ δεν αφορούν μόνο τις ερωτικές, αλλά όλων των ειδών σχέσεις, συναδελφικές, φιλικές, οικογενειακές, με τους γείτονές μας, ακόμα και μια ανταλλαγή μιας καλημέρας και τι κάνεις σε έναν barista κάποιου καφέ φαίνεται ότι κτίζει θετικά στον ψυχισμό μας.

Ό,τι και αν σκέφτεστε για το 2025 και το πώς το φαντάζεστε ή πως θα το θέλατε, προσθέστε στις καθημερινές σας δραστηριότητες τη συναναστροφή με τους ανθρώπους που είναι ήδη στη ζωή σας και επενδύστε και στη συναναστροφή σας με νέους ανθρώπους πέρα από το δίκτυό σας. Σηκώστε το βλέμμα από τις ηλεκτρονικές σας συσκευές και δώστε την προσοχή σας στους γύρω σας. Το να δίνουμε την προσοχή μας στους ανθρώπους στο περιβάλλον μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο και εύκολο και είναι κρίμα που σταματήσαμε να τη χρησιμοποιούμε για αυτόν τον σκοπό.

Κλείνω το άρθρο παραθέτοντας αυτολεξεί την τελευταία παράγραφο από το βιβλίο «Μαθήματα Καλής Ζωής» των καθηγητών του Harvard Robert Waldinger και Marc Schulz: «Σκέψου κάποιον, έναν μόνο άνθρωπο, που είναι σημαντικός για εσένα. Κάποιον που ξέρεις πολύ καλά τι στ’ αλήθεια σημαίνει για σένα. Θα μπορούσε να είναι η σύζυγός σου, ο άνθρωπος στο πλευρό σου, ο φίλος, ένας συνεργάτης, ένας αδελφός, ένας γονιός ή ακόμα ένας προπονητής ή ένας δάσκαλος από τη νεότητά σου. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να κάθεται δίπλα σου καθώς διαβάζεις, θα μπορούσε να στέκεται στον νεροχύτη και να πλένει πιάτα ή να είναι σε μια άλλη πόλη, σε μίαν άλλη χώρα. Σκέψου πού βρίσκεται στη ζωή σου. Με τι παλεύει; Σκέψου τι σημαίνει για εσένα, τι έχει κάνει για εσένα στη ζωή σου. Πού θα ήσουν χωρίς αυτόν; Ποιος θα ήσουν;

Τώρα σκέψου για ποιο πράγμα θα τον ευχαριστούσες αν σκεφτόσουν ότι δεν θα τον έβλεπες ξανά. Και αυτή τη στιγμή –τώρα αμέσως– απευθύνσου σε αυτόν. Τηλεφώνησέ του. Μίλησέ του.

Καλή Χρονιά!