Η κατρακύλα της ανθρωπότητας

Ξεκινάμε με τα δικά μας, με το καταληστευμένο ελληνοκυπριακό κρατίδιο το οποίο πνίγεται στα βόρβορα ύδατα της διαφθοράς, των σκανδάλων και των τόσων άλλων ατασθαλιών με τη μισή πατρίδα τουρκοποιημένη χωρίς ίχνος ελπίδας για επανένωση για να προχωρήσουμε σε διεθνή ύδατα που, δυστυχώς, οι καταστάσεις δεν μας δίνουν ελπίδες για καλύτερες μέρες.

Παρ' όλα τα θετικά που έχουν επιτευχθεί, η ανθρωπότητα κατρακυλά στο έρεβος λόγω απληστίας και εγωισμού που οδηγούν σε πολέμους με ποτάμια αίματος. Άσε την κλιματική αλλαγή που οι προσπάθειες από όλους είναι εκ των ων ουκ άνευ αλλά «αγρόν αγοράσαμε». Δυστυχώς η παγκοσμιοποίηση έδωσε μόνο για λίγο ελπίδες για μια ειρηνική συνύπαρξη των λαών, αλλά φευ, μόνο για λίγο, αφού τα συμφέροντα των κρατών υπερίσχυσαν της συμφιλίωσης των λαών οι οποίοι υποφέρουν, είτε από την οικονομική κρίση μετά την κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας ή από τους πολέμους που σίγουρα έχουν άμεση σχέση πάλι με οικονομικά πέραν των εδαφικών συμφερόντων. Ως εκ τούτου, η δημιουργία μιας παγκόσμιας οικογένειας χωρίς μίση, πάθη, πολέμους, αιματοχυσίες και κακίες αποτελεί ουτοπικό όνειρο. Έχουμε εισέλθει στον 21ο αιώνα και η ανθρωπότητα βρίσκεται στον κυκεώνα ενός φαύλου κύκλου χωρίς εξόδους διαφυγής. Η τρωτή-άτρωτη υπερδύναμη μετά το ανελέητο χτύπημα σε χώρες όπου άφησε καμένη γη και χιλιάδες αθώα θύματα με πρόσχημα την εξάρθρωση της τρομοκρατίας απέτυχε παταγωδώς αφού κατόρθωσε να αναζωπυρώσει νέες τρομοκρατικές εστίες. Το Ισραήλ, παρά την καταδικαστέα επιδρομή της Χαμάς της 7/10/23 με σφαγές και απαγωγές, ακολουθεί πιστά τα αχνάρια του «χασάπη» του και αγωνίζεται να καθυποτάξει και αυτό με άνομα μέσα και μεθόδους έναν ανυπότακτο λαό που μάχεται με νύχια και δόντια για την ύπαρξή του πληρώνοντας με άφθονο αίμα αυτό το τόλμημά του. Το Πακιστάν και η Ινδία με το πυρηνικό οπλοστάσιό τους αλληλοαπειλούνται με εξαφάνιση για ένα κομμάτι γης, «για ένα πουκάμισο αδειανό». Το Ιράν παίζει «πυρηνικό κρυφτούλι» με την υπερδύναμη και το Ισραήλ. Η αναδυόμενη υπερδύναμη των μυρίων καραδοκεί για την ανάληψη των ηνίων ενός κόσμου χωρίς ελπίδα, χωρίς μέλλον, χωρίς αύριο. Και όμως, κανείς δεν πρέπει να απορεί και να εξίσταται για την κατάντια της ανθρωπότητας, αφού παρ' όλα τα θετικά άλματα προόδου σε πολλούς τομείς βρισκόμαστε εκεί που ξεκινήσαμε. Από καταβολής κόσμου και χωρίς καμία διακοπή, η ειρήνη είναι ένα άπιαστο όνειρο. Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι διάσπαρτη από πολέμους, λεηλασίες, κτηνωδίες και κραυγές αγωνίας. Ο πολιτισμός μας, όσο και αν προόδευσε, παραμένει σε επίπεδα επιφάνειας και όχι βάθους, υποκρισίας και όχι αλήθειας, ατομικότητας και όχι συλλογικότητας, αναισθησίας και όχι ευαισθησίας. Όσο και αν προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα από την αισιόδοξη μεριά, είναι αδύνατο να το πράξουμε όσο ο πολιτισμός μας δοξάζει και υμνεί τον πόλεμο. Δυστυχώς, η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός συνέχισαν και συνεχίζουν ακόμη την πορεία τους και η τραγική ειρωνεία είναι ότι στο όνομα της δικαιοσύνης διαπράττονται οι μεγαλύτερες αδικίες από τους δήθεν στυλοβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας των λαών.

* ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού