Ο τοίχος των δακρύων

Ο τοίχος των παραβατικών μαθητών στο Παγκύπριο έπεσε πριν ξεκινήσει τη λειτουργία του. Περίεργο να μιλάμε για λειτουργία ενός τοίχου και όχι του περιεχομένου. Ας είναι. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς… Πώς όμως, αλήθεια, θα λειτουργούσε ο τοίχος; Αξίζει να επιχειρήσει κανείς ένα φανταστικό σενάριο μιας κανονικής, ας πούμε, βδομάδας αυτών των α-κανόνιστων εφήβων, όρος αυθαίρετος που παρόλα αυτά καθίσταται έγκυρος μέσα από την έτσι κι αλλιώς μη κανονικότητα μιας «νορμάλ» εφηβικής ηλικίας.

Πίσω από τον τοίχο θα υπήρχαν κάποια παιδιά. Άτακτα πολλά όμως, όχι σαν τα συνηθισμένα. Τα άτακτα αυτά παιδιά θα άκουγαν τις φωνές των φρόνιμων που ζουν από την άλλη πλευρά του τοίχου. Αρχικά, τα άτακτα θα προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με φωνές, κάτι σαν αυτό που γινόταν στο τείχος του Βερολίνου. Ύστερα, κάποια από τα άτακτα θα προσπαθούσαν να σκαρφαλώσουν πάνω στον τοίχο για να δουν από την άλλη πλευρά τους ευγενείς μαθητές. Λόγω ύψους του τοίχου θα ήταν δύσκολο αλλά πάντα οι μαθητές σκέφτονται διάφορους περίεργους τρόπους να κρεμαλλίζονται από οπουδήποτε. Πατά ο ένας πάνω στον άλλο, ρίχνουν σχοινί με γάντζο, βάζουν καρέκλες και θρανία, τρυπούν τους τοίχους για να πατά άνετα το πόδι μες στις τρύπες, βάζουν μεγάλες σπόντες, κάνουν παρκούρ κ.λπ.

Καθηγητές-επιστάτες του τοίχου θα περιπολούσαν κατά μήκος και θα απέτρεπαν αυτές τις προσπάθειες επαφής. Στην εσχάτη, θα έβαζαν και συρματόπλεγμα ψηλά πάνω στον τοίχο, κάτι σαν τον τοίχο των Κεντρικών Φυλακών. Η επαφή των ατάκτων με τους φρόνιμους θα γίνει όποτε κριθεί από τους ειδικούς και σίγουρα όχι απότομα αλλά σιγά σιγά και με έλεγχο.

Ειδική επιτροπή θα επέλεγε σοβαρές μουσικές οι οποίες επιφέρουν γαλήνη στα αναστατωμένα μυαλά των ατάκτων. Σκληρό ροκ, τραπ και άλλα τέτοια διαβολικά είδη θα απαγορεύονται.

Ένα τυπικό πρόγραμμα πίσω από τον φράχτη θα περιλάμβανε σίγουρα πρωινή προσευχή καθώς επίσης και αγιασμό. Μαθήματα συμπεριφοράς και καλής ζωής από εξιδεικευμένο προσωπικό θα περιλαμβάνονταν στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Παιδιά που κατά τη διάρκεια μιας μέρας θα επεδείκνυαν σωστή και ηθική συμπεριφορά θα ανταμείβονταν με πολλά μπράβο και χειροκροτήματα θετικής ενίσχυσης.

Σε καμιά περίπτωση δεν θα χρησιμοποιούσαν οι εκπαιδευτές οποιαδήποτε μορφή βίας προς συνετισμό των ατάκτων. Οι διαφορές θα λύνονταν πάντα με συζήτηση και κατανόηση. Συγκεκριμένα βιβλία μέσα από τα οποία θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ταραχώδη τους ύπαρξη καθίστανται απολύτως αναγκαία, καθώς επίσης και χρήσιμες ταινίες. Ο τοίχος του Παγκυπρίου σε κάθε περίπτωση απορρίφθηκε πριν ξεκινήσει. Κόπος, χρόνος, χρήμα που σπατάλησαν ειδικοί και υπουργείο πήγαν όλα χαμένα για ένα πείσμα, μια αντίδραση μερικών, που πιστεύουν σε συμπεριληπτικότητα, δημοκρατία, ένταξη στα κανονικά σύνολα κ.λπ. Όμως και αυτά τα τελευταία δεν λειτουργούν ακριβώς έτσι όπως διαφημίζονται. Και πάντα φταίνε οι άτακτοι. Ποτέ οι δημοκράτες και κανονικοί. Κάτι σαν τους πολιτικούς μας περίπου.