Αννίτα: Η απόσταση από Αναστασιάδη θα κρίνει το πολιτικό της μέλλον

Tο βράδυ των εκλογών, σ’ ένα κλίμα που φάνταζε σχεδόν πανηγυρικό, η Αννίτα Δημητρίου τοποθετείτο με τρόπο που αν μη τι άλλο έδειχνε πως αντιλαμβανόταν ότι το κόμμα -παρά την πρωτιά- δεν μπορούσε να συνεχίσει στην ίδια πορεία. «Η κοινωνία μας έστειλε μήνυμα για εκσυγχρονισμό» δήλωνε, και προειδοποιούσε πως δεν θα επιτρέψει «σε κανέναν να σταθεί εμπόδιο σε αυτή την προσπάθεια». Τη στιγμή, όμως, που μιλούσε για εκσυγχρονισμό, έδειξε να μην αντιλαμβάνεται τι αυτός προϋποθέτει. Κι ενώ διαβεβαίωνε για την πρόθεσή της να γυρίσει σελίδα, έδειξε να αγνοεί το πραγματικό διακύβευμα. Πως η ανάγκη για αλλαγή άγγιζε και την ίδια.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, η Αννίτα εμφανίστηκε αδύναμη να ηγηθεί της προσπάθειας που θα οδηγούσε σε αυτό που η ίδια επαγγέλεται: τον εκσυγχρονισμό. Ο τρόπος που επέλεξε να πολιτευτε παγίδευσε το κόμμα σ’ έναν φαύλο κύκλο ενός επιχειρούμενου rebranding, από τη μια, και της απροθυμίας της να συγκρουστεί με το παρελθόν, από την άλλη. Να δώσει ένα στίγμα αλλαγής. Δεν είναι μόνο ότι απέτυχε να προτάξει ένα πολιτικό αφήγημα, με τη φορτική και αόριστη επίκληση της ενότητας να υπερκαλύπτει τα πάντα. Είναι κυρίως πως δεν αντιλήφθηκε ότι ο εκσυγχρονισμός δεν μπορούσε να επέλθει χωρίς τη ρήξη με όσα μετέτρεψαν τη χώρα σε failed state. Αφήνοντας τη σκιά Αναστασιάδη να αιωρείται συνεχώς πάνω από το κόμμα. Πότε με συναντήσεις που πολλές φορές την έφερναν σε δύσκολη θέση (όπως η επιλογή της να συναντήσει τον Αναστασιάδη τη μέρα που το Ευρωκοινοβούλιο έβαζε για μια ακόμα φορά την Κύπρο στο σκαμνί για τις αποκαλύψεις του Cyprus Confidential, με σαφείς αναφορές στον τέως Πρόεδρο), πότε δίδοντάς του βήμα για να δώσει το στίγμα του σε σημαντικές αποφάσεις. Πάντοτε με την άρνησή της να αποστασιοποιηθεί ουσιαστικά από μια δεκαετία που απαξίωσε στον μέγιστο βαθμό το πολιτικό σύστημα, κυρίως, όμως, από το άτομο που υπήρξε πρωταγωνιστής εκείνης της πορείας. Δημιουργώντας εικόνα ταύτισης, σχεδόν, με τη δεκαετία. Ενώ από ένα σημείο και μετά ανακάλυπτε και υπερπρόβαλλε συνεχώς εχθρούς και εμπόδια που δεν αφήνουν το κόμμα να μπει σε μια νέα εποχή, ποτέ σε αυτά τα εμπόδια δεν συμπεριέλαβε τον τέως Πρόεδρο. Επιλέγοντας αντ’ αυτού με την όλη της στάση να φορτώσει και την ίδια και το κόμμα με τα τεράστια βαρίδια της διακυβέρνησής του.

Όπως έδειξαν οι τελευταίες εξελίξεις, με την ποινική δίωξη μέλους του Υπουργικού Συμβουλίου του Αναστασιάδη για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα διαβατηρίων, η συγκεκριμένη δεκαετία συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους λάθος λόγους. Όχι τόσο διότι, όσο περνά ο καιρός, επιβεβαιώνεται πόσο σκανδαλώδης υπήρξε. Όσο επειδή, κάθε λίγο, ένα καινούργιο γεγονός έρχεται να επιβεβαιώσει πως δεν είναι μια παρένθεση που απλά θα κλείσει. Συνεχίζει με τα σκάνδαλά της να μονοπωλεί τον δημόσιο διάλογο. Και εξελίσσεται, ενάμιση χρόνο μετά, σε τομή για το πολιτικό μας σύστημα και την κοινωνία: Μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ηθικού και του γκρίζου. Των όσων θέλουμε να αφήσουμε πίσω και του «νέου» που η Αννίτα υπόσχεται.

Ο ΔΗΣΥ υπήρξε το κεντρικό κομμάτι εκείνης της διακυβέρνησης και, ως τέτοιο, δύσκολα δεν θα είχε κόστος από τις αποκαλύψεις- εξελίξεις. Κανείς, όμως, δεν θα μπορούσε πειστικά να χρεώσει στην ίδια την Αννίτα Δημητρίου τα πεπραγμένα της 10ετίας, αν είχε αποστασιοποιηθεί με τρόπο ξεκάθαρο από τον άνθρωπο που ηγήθηκε της περιόδου εκείνης: Του παλαιοκομματισμού, του πολιτικού αμοραλισμού, της αλαζονείας της εξουσίας και της απόλυτης ασυδοσίας. Από αυτόν που πρωταγωνίστησε στη διαμόρφωση εκείνης της πεποίθησης ότι το σύστημα είναι έτοιμο να οδηγήσει τη χώρα στον πάτο για να καρπωθεί το ίδιο οφέλη. Είναι, λοιπόν, άξιο απορίας γιατί επιμένει να μένει κοντά στον άνθρωπο που αποτελεί τον απόλυτο εκφραστή ενός συστήματος που η κοινωνία αποδοκίμασε με τον πιο έντονο τρόπο. Πώς θα πείσει ότι επιθυμεί λύση του Κυπριακού, όταν ποτέ δεν εξέφρασε, δημόσια τουλάχιστον, την οποιαδήποτε διαφωνία με τη διαχείριση που έγινε στο Κραν Μοντανά και την πρόταξη των 2 κρατών; Πώς θα πείσει ότι θα πάει απέναντι από τη διαφθορά όταν ποτέ δεν επέκρινε τον ρόλο της προηγούμενης κυβέρνησης στο πρόγραμμα διαβατηρίων; Κλωνοποιώντας απλά τη διαπλοκή μέσω του Δίπλαρου; Και πώς θα πείσει ότι, όντως, θα κινηθεί προς το «νέο» όταν σε κανένα σημείο δεν διαχώρισε τη θέση της από το παρελθόν; Αντίθετα, στέλνει το μήνυμα ότι είναι απρόθυμη να συγκρουστεί με ό,τι πιο παλαιό ανέδειξε το πολιτικό δυναμικό αυτής της χώρας!

Είναι γι’ αυτό που, πέραν της ικανότητάς της να προτάξει ένα ξεκάθαρο πολιτικό αφήγημα, την πορεία του ΔΗΣΥ και της ίδιας της Αννίτας θα την καθορίσει στο τέλος της ημέρας ο τρόπος που θα διαχειριστεί η νέα ηγεσία το πρόσφατο κομματικό παρελθόν και κυρίως τον τέως Πρόεδρο. Διότι, όποιο αφήγημα κι αν προτάξει - όση χρυσόσκονη νέου και ηθικού κι αν ρίξει- δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι πειστική εάν δεν έρθει σε ρήξη με όσα δεδομένα στέκουν στον δρόμο του νέου και ηθικού. Είναι ξεκάθαρο ότι η απόσταση από τον Νίκο Αναστασιάδη θα διαμορφώσει το πολιτικό προφίλ της. Δεν μπορεί παρά να καθορίσει, με τρόπο απόλυτο, και το πολιτικό της μέλλον.

https://x.com/AntonisPolydoro